Şair Batuhan Dedde: 4 yıldır takip edildim, darp edildim, tehdit edildim… Şair ve müellif Batuhan Dedde 2017’den beri sistematik bir biçimde takip edildi, darp edildi ve tehdit edildi. Tüm bu azaplar sürerken sevgilisiyle yolun ortasında siyah transporterle önü kesilerek boğazını sıktılar. Telefonla arayan bireyler, “Biz Osmanlı Ocaklarındanız. O kitapları yazmayacaksın, dövmelerini sil yoksa kolunu ve boynunu keseriz” dediler. Savcılığa kabahat duyurusunda bulunan Dedde, “Savcı bana, ‘niçin karı üzere korkuyorsun?’ dedi. Bu ülkeden umudumu kestim artık” diyerek yaşadıklarını anlattı.
4 YIL EVVEL GELEN TELEFON…
Biz Ona Şiir Öğretmedik, Dayanılmaz Acılar Orkestrası, Kırmızı Eroin, Mesihler Sırf Kutsal Masallarda Olur, Mezar Taşı Üzere Düşüyor Yağmur ve Morfinsiz Çekilen Düş Sancıları isimli kitapların muharriri Batuhan Dedde’nin, yazdıkları niçiniyle 4 yıldır başına gelmeyen kalmadı. Dedde, 2017 yılında vefat tehditleri almaya başladı. bir süre yalnızca toplumsal medyada tehditler alan Dedde, yazılanları önemsemedi. Ta ki kendisine bir telefon gelene kadar… Dedde, telefondaki kişinin kendisine, “Biz Osmanlı Ocakları’ndan arıyoruz. O yazdıklarını sil. Kitaplarını kaldır. Kolundaki ve boynundaki dövmeyi sil aksi takdirde boynunu ve kolunu keseriz” denildiğini aktardı.
Batuhan Dedde’nin darp edildikten daha sonraki hastane imgesi…
MODA’DA YÜRÜRKEN SALDIRDILAR
Dedde, bu telefon tehdidini de önemsemedi. Lakin telefon aramaları devam etti ve her seferinde tehditlerin boyutu artmaya başladı. 2017 Haziran ayında özel bir telefon numarası Dedde’yi arayarak, “Sen bizi nazaranceksin” dedi. Dedde, Kadıköy’deki Moda kıyısında yürürken 3 kişi gerisinden saldırarak ölümcül biçimde darp etti. Haydarpaşa Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne kaldırılan Dedde’nin başına onlarca dikiş atıldı. Hastaniçin taburcu olan Dedde’yi bir daha diğer numaralar aramaya devam etti: “Yazdıkların günah. Nasıl, beğendin mi dayağı? Biz sana demedik mi yazma artık diye…”
Sinkaflı küfürler ve vefat tehditleri artarak devam ederken Dedde, 2019 yılında bir süreliğine İstanbul’dan uzaklaşarak Ankara’ya gitti. çabucak hemen Ankara’da dinlenmeye bile vakit bulamamışken Şubat ayında bu kere Dedde’nin telefonuna manzaralı bir arama geldi. Dedde, telefonu açtığında sevgilisinin oturduğu apartmanın imgesini gördü. Karşıdaki bir ses ise Dedde’ye, “Senin için hazırlık yapıyoruz. Yakında görüşeceğiz. Bu kere dayak farklı olacak. Kitaplarını geri çek, bizim istediğimiz üzere bir adam olacaksın. Dövmelerini sil. Yoksa o kolunu ve boynunu keseriz” dedi.
SİYAH TRANSPORTER ÖNLERİNİ KESTİ
Bu aramadan daha sonrasında Dedde, İstanbul’a geldi ve sevgilisini inançlı bir yere götürmek istedi. İstanbul’a döndüğü an tehdit iletileri almaya devam eden Dedde, evvel polis karakolunun akabinde da savcılığın yolunu tuttu. Bakırköy Cumhuriyet Savcısı Ş.A.’nın odasına giren Dedde burada yaşadıklarını şu sözlerle anlattı: “Savcı Beyefendi kolumdaki dövmeleri, kulaklarımdaki küpeleri görür görmez yüksek bir ses tonuyla ‘Düzgün dur’ diye uyardı. Kendisine, tehditlerin yakın etrafıma kadar geldiğini, darp edildiğimi ve beni tehdit ederek arayan telefon numaralarını verdim. Korkuyorum dedim… Bu cümleden daha sonrasında Savcı Beyefendi, ‘niçin karı üzere korkuyorsun?’ diye sordu. Bu kelamın akabinde bugüne kadar savcılığa yahut karakola niye gitmediğimi daha düzgün anlamış oldum.”
Dedde, savcılıktan çıkarken üzerinde polis karakolunun numarasının bulunduğu bir evrak alarak bir daha karakola gitti. Şair, karakolda bulunan bakılırsavli memurun kendisine, “Biz bu adamları nasıl bulalım? İşimiz başımızdan aşkın” diyerek kendisini geri gönderdiklerini söylemiş oldu.
Buradan da eli boş dönen Dedde, bir süre kendisini konuta kapattı ve gelen telefonların hiç birini açmamaya başladı. Bir iş görüşmesi için Bakırköy’de kafede çay içtikten daha sonra konuta dönen Dedde’ye bir bildiri geldi: Ne içtiğini, bugün Bakırköy’de hangi kafede oturduğunu biliyoruz…
Bu tehditten daha sonra akşam saatlerinde sevgilisiyle bir arada yürürken Dedde’nin önü bu kere siyah bir transporterle kesildi ve otomobilin ortasından 3 erkek indi. Dedde bundan daha sonra yaşadıklarını şu biçimde anlattı: “Arabadan indikleri üzere boğazımı sıkarak duvara yasladılar. Sevgilimi de taciz etmeye çalıştılar. O an boğazım düğümlendi…” Otomobilden inen 3 kişinin tehditleri bitince Dedde ve sevgilisi neye uğradıklarını şaşırdı. Dedde bir daha Yenibosna Polis Karakolu’na gitti lakin hiç bir süreç yapamadan meskene döndü.
‘BİZ KÜLTÜREL OBJE ÜRETİYORUZ’
Dedde 4 yıl boyunca yaşadıklarını şu sözlerle anlattı: “4 yıl boyunca yaşadığım sistematik azaplar beni bir bitkiye çevirdi. Paranoya, panik atak, anksiyete üzere ruhsal bozuklukları en üst düzeyde yaşadım. Dayanamayıp kolluk kuvvetleri ve savcılıktan yardım istedim. Az hayli kestirim edebiliyordum lakin bu kadar ilgisiz davranacaklarını kestirim etmemiştim. Kurumların da birebir çizgide, karşımdaki beşerlerle birebir pencereden baktığını acı bir biçimde deneyim ettim. Yaşanılanlar benim için fazlaca üzücü oldu. Yaşadığım topraklar, büyüdüğüm sokaklar, ortasında büyüdüğüm kültür, bir yurttaş için bunları bırakmak zorunda kalmak hayli üzücü. Biz, kültürel objeler üretiyoruz. Hamurumun yoğrulduğu kültürün ortasında var olmak benim için hayli kıymetliydi. Lakin bu üretim iktidar sahiplerinin yol verdiği, imkân tanıdığı hatta organize ettiği kümeler tarafınca engellendi. Benim artık bir umudum kalmadı. Var olduğum yurdumu terk etmeye karar verdim.”
4 YIL EVVEL GELEN TELEFON…
Biz Ona Şiir Öğretmedik, Dayanılmaz Acılar Orkestrası, Kırmızı Eroin, Mesihler Sırf Kutsal Masallarda Olur, Mezar Taşı Üzere Düşüyor Yağmur ve Morfinsiz Çekilen Düş Sancıları isimli kitapların muharriri Batuhan Dedde’nin, yazdıkları niçiniyle 4 yıldır başına gelmeyen kalmadı. Dedde, 2017 yılında vefat tehditleri almaya başladı. bir süre yalnızca toplumsal medyada tehditler alan Dedde, yazılanları önemsemedi. Ta ki kendisine bir telefon gelene kadar… Dedde, telefondaki kişinin kendisine, “Biz Osmanlı Ocakları’ndan arıyoruz. O yazdıklarını sil. Kitaplarını kaldır. Kolundaki ve boynundaki dövmeyi sil aksi takdirde boynunu ve kolunu keseriz” denildiğini aktardı.
Batuhan Dedde’nin darp edildikten daha sonraki hastane imgesi…
MODA’DA YÜRÜRKEN SALDIRDILAR
Dedde, bu telefon tehdidini de önemsemedi. Lakin telefon aramaları devam etti ve her seferinde tehditlerin boyutu artmaya başladı. 2017 Haziran ayında özel bir telefon numarası Dedde’yi arayarak, “Sen bizi nazaranceksin” dedi. Dedde, Kadıköy’deki Moda kıyısında yürürken 3 kişi gerisinden saldırarak ölümcül biçimde darp etti. Haydarpaşa Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne kaldırılan Dedde’nin başına onlarca dikiş atıldı. Hastaniçin taburcu olan Dedde’yi bir daha diğer numaralar aramaya devam etti: “Yazdıkların günah. Nasıl, beğendin mi dayağı? Biz sana demedik mi yazma artık diye…”
Sinkaflı küfürler ve vefat tehditleri artarak devam ederken Dedde, 2019 yılında bir süreliğine İstanbul’dan uzaklaşarak Ankara’ya gitti. çabucak hemen Ankara’da dinlenmeye bile vakit bulamamışken Şubat ayında bu kere Dedde’nin telefonuna manzaralı bir arama geldi. Dedde, telefonu açtığında sevgilisinin oturduğu apartmanın imgesini gördü. Karşıdaki bir ses ise Dedde’ye, “Senin için hazırlık yapıyoruz. Yakında görüşeceğiz. Bu kere dayak farklı olacak. Kitaplarını geri çek, bizim istediğimiz üzere bir adam olacaksın. Dövmelerini sil. Yoksa o kolunu ve boynunu keseriz” dedi.
SİYAH TRANSPORTER ÖNLERİNİ KESTİ
Bu aramadan daha sonrasında Dedde, İstanbul’a geldi ve sevgilisini inançlı bir yere götürmek istedi. İstanbul’a döndüğü an tehdit iletileri almaya devam eden Dedde, evvel polis karakolunun akabinde da savcılığın yolunu tuttu. Bakırköy Cumhuriyet Savcısı Ş.A.’nın odasına giren Dedde burada yaşadıklarını şu sözlerle anlattı: “Savcı Beyefendi kolumdaki dövmeleri, kulaklarımdaki küpeleri görür görmez yüksek bir ses tonuyla ‘Düzgün dur’ diye uyardı. Kendisine, tehditlerin yakın etrafıma kadar geldiğini, darp edildiğimi ve beni tehdit ederek arayan telefon numaralarını verdim. Korkuyorum dedim… Bu cümleden daha sonrasında Savcı Beyefendi, ‘niçin karı üzere korkuyorsun?’ diye sordu. Bu kelamın akabinde bugüne kadar savcılığa yahut karakola niye gitmediğimi daha düzgün anlamış oldum.”
Dedde, savcılıktan çıkarken üzerinde polis karakolunun numarasının bulunduğu bir evrak alarak bir daha karakola gitti. Şair, karakolda bulunan bakılırsavli memurun kendisine, “Biz bu adamları nasıl bulalım? İşimiz başımızdan aşkın” diyerek kendisini geri gönderdiklerini söylemiş oldu.
Buradan da eli boş dönen Dedde, bir süre kendisini konuta kapattı ve gelen telefonların hiç birini açmamaya başladı. Bir iş görüşmesi için Bakırköy’de kafede çay içtikten daha sonra konuta dönen Dedde’ye bir bildiri geldi: Ne içtiğini, bugün Bakırköy’de hangi kafede oturduğunu biliyoruz…
Bu tehditten daha sonra akşam saatlerinde sevgilisiyle bir arada yürürken Dedde’nin önü bu kere siyah bir transporterle kesildi ve otomobilin ortasından 3 erkek indi. Dedde bundan daha sonra yaşadıklarını şu biçimde anlattı: “Arabadan indikleri üzere boğazımı sıkarak duvara yasladılar. Sevgilimi de taciz etmeye çalıştılar. O an boğazım düğümlendi…” Otomobilden inen 3 kişinin tehditleri bitince Dedde ve sevgilisi neye uğradıklarını şaşırdı. Dedde bir daha Yenibosna Polis Karakolu’na gitti lakin hiç bir süreç yapamadan meskene döndü.
‘BİZ KÜLTÜREL OBJE ÜRETİYORUZ’
Dedde 4 yıl boyunca yaşadıklarını şu sözlerle anlattı: “4 yıl boyunca yaşadığım sistematik azaplar beni bir bitkiye çevirdi. Paranoya, panik atak, anksiyete üzere ruhsal bozuklukları en üst düzeyde yaşadım. Dayanamayıp kolluk kuvvetleri ve savcılıktan yardım istedim. Az hayli kestirim edebiliyordum lakin bu kadar ilgisiz davranacaklarını kestirim etmemiştim. Kurumların da birebir çizgide, karşımdaki beşerlerle birebir pencereden baktığını acı bir biçimde deneyim ettim. Yaşanılanlar benim için fazlaca üzücü oldu. Yaşadığım topraklar, büyüdüğüm sokaklar, ortasında büyüdüğüm kültür, bir yurttaş için bunları bırakmak zorunda kalmak hayli üzücü. Biz, kültürel objeler üretiyoruz. Hamurumun yoğrulduğu kültürün ortasında var olmak benim için hayli kıymetliydi. Lakin bu üretim iktidar sahiplerinin yol verdiği, imkân tanıdığı hatta organize ettiği kümeler tarafınca engellendi. Benim artık bir umudum kalmadı. Var olduğum yurdumu terk etmeye karar verdim.”