Karaburun Bilim Kongresi bitmiş oldu İZMİR – Bu yıl “Kapitalizmin Salgınları ve Bitmeyen Kavga” başlığı ile gerçekleştirilen 15’inci Karaburun Bilim Kongresi bitmiş oldu. Kongrenin kapanış oturumu “Mülksüzler: Ne Yapmalı?” başlığıyla Yasemin Özgün yürütücülüğünde yapıldı. Kapanış oturumunda birinci kelam alan Özgür Müftüoğlu, “Mülksüzlerin Hali Pür Melali” başlıklı sunumu gerçekleştirdi.
Öncelikle “mülksüzler” kavramına dikkat çeken Müftüoğlu, “Mülksüzlük ile sınıf içinde bir ilişki kurabilir miyiz bunu tartışmaya çalışacağım. Mülksüz demek teminatsız, hayatını sürdüreceği rastgele bir malı mülkü olmayan ötürüsıyla emeğini satarak geçinen kişi demek. Emekçi, işçi, proleter bu da aşağı üst emsal bir duruma geliyor. Biliyoruz ki işçileşme, mülksüzleşme ile bir arada yürüyor. ötürüsıyla mülksüzleri aslında personel sınıfı içerisine alabiliriz” diye konuştu.
‘MÜLKSÜZ KAVRAMINI SINIF KAVRAMI İÇERİSİNE ALABİLİRİZ’
Son periyotta işçilerin büyük bir kısmının mülk de edinmiş durumda olduğuna dikkat çeken Müftüoğlu, “Onları bu kategori içerisine alacak mıyız?” sorusuna ait ise şunları söylemiş oldu:
“Mülkü olabilir ancak bu kendini bir daha üretmesi için gereken barınma gereksinimini karşılamak içindir. bir daha hayatını emeğini satarak kazanıyordur. ötürüsıyla onu da personel sınıfı içerisine alacağız. Kaldı ki burada üretim araçları mülkiyetine sahip dahi olsa o üretim araçları üzerinde kelam hakkına sahip olmadığı vakit bir daha emek gücünü sattığı vakit emekçi sınıfı içerisine dahil oluyor. Yani ötürüsıyla biz ‘mülksüz’ dediğimiz kavramı sınıf kavramı içerisine alabiliriz”
Mülksüzlüğün güvencesizliği belirli ölçülerde azalttığını söyleyen Müftüoğlu, “Eviniz var ise kira vermiyorsanız bugünün şartlarında 1500- 2000 lira öteki işçilere göre avantajınız vardır. Bu bir teminat de sağlar. Lakin bugün birfazlaca işçi borçlanarak, kredi alarak bu mülklere sahip olmuşlardır. Tam da burada garanti sağlamak yerine aksine işçileri daha da teminatsız hale getirir. Bu meskeni kaybetmemek ve onun borcunu ödeyebilmek için daha itaatkâr hale getirir” dedi.
‘ÜRETİM SİSTEMİ VE İDARE BİÇİMLERİ DEĞİŞTİ’
Kapitalist üretim sisteminin temelinin hiç değişmediğini belirten Müftüoğlu, sadece biçim değiştirdiğini söylemiş oldu. Müftüoğlu, “Üretim sistemi, idare biçimleri değişti. Bu değişimle bir arada emeğin nicel ve nitel yapısı da değişti. 19’uncu yüzyılın bilhassa sonlarından itibaren emekçi sınıfının reformizmi tercih edip Marksizmden, bilimsel sosyalizmden, ihtilal çabasından ekonomik çabayı tercih ettiği devirden bu tarafa bu değişim fazlaca daha hızlandı. Bu değişim büyük ölçüde işçiler içindeki ayrışma üzerinden yürüdü. İşçiler epey çeşitli biçimlerde kendi içlerinde ayrışmaya başladılar. Bir de bunun üzerine bilhassa esnek çalışma tertibine girilmesiyle birlikte farklı çalışma statüleri işçileri kendi içerisinde parçaladı ve dağıttı. Bu bir toparlanma haline dönüşemedi” diye konuştu.
‘SENDİKA VE SOL SİYASİ YAPILARIN BİR KISMI SERMAYE İLE UZLAŞMA İÇERİSİNE GİRDİLER’
Son senelerda esnek çalışma ve güvencesizliğin yaygınlaşması ile birlikte profesyonel meslek sahipleri, doktorlar, öğretmenler, akademisyenlerin de işsizleşmeye ve güvencesizleşmeye başladığına dikkat çeken Müftüoğlu, bunların da ekonomik olarak çalışan fakirler içerisinde yer almaya başladıklarını belirtti. Fakat tüm bu süreçler içerisinde işçilerin birbirleri ile rekabet etmeyip bir ortaya gelmeleri ve birlikte üretimden gelen güçlerini kullanarak çaba yürüttükleri örgütlenmelerin bu devir içerisinde hayata geçirilemediğini söyleyen Müfüoğlu, şunları söz etti;
“Büyük ölçüde globalleşme süreci ile birlikte sendikalar ve sol siyasi yapıların bir kısmı sermaye ile uzlaşma içerisine girdiler. Toplumsal diyalogcu bir anlayış içerisine girdiler. ötürüsıyla sistemin getirdiği büyük ölçüde işçileri birbirinden ayrıştıran siyasetlere da bu niçinle karşı duramadılar. Bir sınıfsal perspektif içerisinde gayret yürütemediler. Bunun getirdiği bir sonuç olarak da ayrışmaya karşı duramadılar. ötürüsıyla karşımıza bugün son derece dağınık hayli çeşitli hallerde birbirinden ayrışmış garantisiz, işsiz fakir işçi kitlesi karşımıza çıktı”
‘SON 14 YILDA FİNANS KAPİTALİN HER TÜRLÜ ATAĞINA KARŞIN KRİZ DERİNLEŞTİ VE YAYGINLAŞTI’
“Kapitalist Kriz: İsyan ve Umut” başlıklı sunumu gerçekleştiren Volkan Yaraşır ise 2007-2008 krizinin kapitalizmin genelleşmiş bir yapısal krizi olarak karşımıza çıktığını söylemiş oldu. Son 14 yıllık süreçte finans kapitalin her türlü atağına karşın krizin tıpkı zamandarinleştiğini tıpkı vakitte yaygınlaştığını belirten Yaraşır, “Yapısal krizlerin kimi temel özellikleri var. Uzun müddetli krizlerdir. 40-50 yıllık dönemlerde kendini söz eder. En temel özelliği saf bir ekonomik kriz değildir beraberinde bir uygarlık krizidir. bu biçimde bir boyutta ekolojik kriz ve sıhhat krizi ile bir arada kapitalizmin varlıksal kriz içerisine girdiği yorumunu da yapabiliriz” diye konuştu.
2011-2013’de bilhassa Avrupa’nın güneyinden başlayan çabalara dikkat çeken Yaraşır, “Yunanistan’da yaklaşık 29 genel grev 70’e yakın sektörel grev yaşandı. Yunanistan bir noktada uzun vadeli bir devrimci durum yaşadı. Sınıf ve kitle hareketi bütün güney Avrupa’yı sardı. Dalga 2011’de Kuzey Afrika’yı sardı. Tunus ve Mısır’da 30 yıllık diktatörlükler tarumar oldu. Bir onarım projesi ile o dalga kırıldı. Gerisinden 2012’de Rojava ihtilal süreci hem de bir bayan ihtilali yaşandı. 2013’de bir Seyahat ayaklanması yaşandı” sözlerini kullandı.
‘KADIN ÖZGÜRLÜK HAREKETİ VE EKOLOJİK HAREKETİN İVME KAZANDIĞI BİR SÜREÇ İÇERİSİNDEYİZ’
İkinci dalganın 2016 ve 2018’de üçüncü dalganın ise pandemi öncesi 2019 ve 2020 de yaşandığını tabir eden Yaraşır, dünyadaki ayaklanmalara ait örnekleri anlattı. Pandemi ile bir arada personel sınıfının muazzam ve hayli renkli hareketlerinin kelam konusu olduğunu tabir eden Yaraşır, 2021 yılında Kolombiya’da 28 Nisan’da başlayan genel grevin ülkede devrimci durumun önünü açtığını söylemiş oldu.
Yaraşır, “Önümüzdeki devir kent savaşları ve ayaklanma semptomları biçiminde gelişecek bir periyoda hakikat gitti. Tıpkı biçimde bayan özgürlük hareketi ve ekolojik hareketin önemli ivme kazandığı süreç içerisindeyiz. Ve ilişkili olarak emekçi hareketinin renkli, iç dinamiği epey varlıklı bir dalgalanma içerisinde olduğunu görüyoruz. Direnişin globalleştiğini anlıyoruz” diye konuştu.
‘ÜLKEDE BARIŞ DEMEK HATA HALİNE GELDİ’
“Toplumsal Çaba Alanlarının Ortak Tabanı: Hudutlar, Olanaklar” başlıklı sunumu yapan Ayşe Fazilet, son süreçte toplumsal çabanın en görünür alanının ekoloji olduğunu belirterek, “Biroldukça siyasi parti ve etraf örgütleri bugüne kadar çaba etseler de son devirde büsbütün köylülerin tarım emekçilerinin kendi alanlarını korumak için verdikleri çabanın epeyce önemli bir toplumsal gayret olduğunu düşünüyorum” dedi. Öznesi haricinde hayli fazla takviye almayan, empati kurulmayan ve yalnız bırakılan bir toplumsal gayret alanının ise LGBTİQ+ alanı olduğunu belirten Fazilet, yaşanan pandemi sürecinde sıhhat işçilerinin verdiği uğraşın de toplumsallaştığını söylemiş oldu.
Genel demokrasi gayretine ait olarak ise halkın karar alma sürecine direkt iştirak sağlayan düzeneklerin mevcut olmadığını belirten Fazilet, “Bunun için geçmişte Kürt partilerinin bugün HDP’nin verdiği çabanın bir boyut kazandırdığı aşikâr. Onlara da maalesef kayyum atanıyor biliyorsunuz. Bu ülkede barış olmayınca bu alandaki gayretlerin hepsi eksik kalıyor. Bu sene ‘barış’ diyemedik, demokrasi konferansı yaptık yalnızca. Zira bu ülkede ‘barış’ demek cürüm haline geldi” diye konuştu. Son olarak toplumsal ittifaka gereksinim olduğunu belirten Fazilet, ırkçılık, milliyetçilik ve kapitalizmle çabanın her vakit ortak gayret yeri olduğunu tabir etti.
‘NEOLİBERAL KAPİTALİZMDE İNSAN HAKLARI, EKOLOJİ, ADALET, EŞİTLİK ÜZERE KAVRAMLARA YER YOK’
“İnsanlığımızı Sınayan Krizler” başlıklı sunumunda mültecilerin durumuna değinen Halkların Köprüsü Derneği Lideri Üstün Reinart, birinci vakit içinderda neoliberal kapitalizme değindi. Reinart, “Neoliberal kapitalizmi hepimiz tanıyoruz. Bu 1980’lerde yani kapitalizmin son kademesinde gördüğümüz, bir daha 1980’lerde yaygınlaşan global finans sistemlerinin güvenliği için sıhhat, eğitim, kamu hizmetleri dallarını kâr emelli özel şirketlere devreden, kontrolsüz sermaye akışlarına yol açan kapitalizmin yabanî evresi. Bu etapta insan hakları, ekolojik tasalar, adalet, eşitlik üzere kavramlara yer yok. Devletlerin halklarına hizmet veren yapıları, kamu kurumları yok edilmeye başlandı” diye konuştu.
‘EKONOMİK KRİZLERLE FAKİRLEŞEN ORTA SINIFLARDA MÜLTECİ AYKIRISI DALGA ARTIYOR’
Savaşlar, ekonomik krizler, şiddetlenen iklim krizi ortasında global doğu ve güneyden, kürenin batısına ve kuzebir daha gerçek başlayan göç hareketlerinin son 10 yıldır artarak sürdüğünü tabir eden Reinart, “En incinebilir müdafaasız ve kendi gayretlerinin öznesi olması fazlaca sıkıntı olan bir kitle ile karşı karşıyayız. Bu kitle, gidebildikleri ülkelerde ucuz işgücü olarak en hayli sömürülen kitledir. bu biçimde olduğu için mülteciler, hele ki devletin bir mülteci siyaseti olmayınca yerleşik halklarda korku, gerginlik, öfke ile karşılanıyor. Ekonomik krizlerle fakirleşen orta sınıflarda mülteci aykırısı dalga artıyor” dedi.
Son süreçte sıkça lisana getirilen “mülteci krizi” lafına değinen Reinart, “Ben bu kelamla, doğduğu yerde yaşayamayıp, terk etmek zorunda kalan, vardığı yerde ise şiddet, nefret, ayrımcılıkla karşılaşan insanların durumunu anlıyorum. Kriz oluşturan durum budur” dedi.
‘TOPLUMSAL AHENGİ VE ÇOĞULCU ÖMRÜ ÖN PLANA ALAN BİR STATÜYÜ TALEP ETMEMİZ GEREKİYOR’
Varlıklı ülkelerin sonlarına duvarlar örüp hudut güvenlik tedbirlerini artırdıkça mültecilerin zorluklarının daha da arttığına dikkat çeken Reinart, “Mülteciler giderek daha tehlikeli yollara sürülüyorlar. Bu ortamda insan kaçaklığı bir sanayi olarak geliyor” diye belirtti. Mülteci zıddı telaffuzların batı ülkelerinde de çoklukla marjinal sağ kümelerde başladığı ve kısa vakitte yayıldığını tabir eden Reinart, Türkiye’de de bunun görüldüğünü söylemiş oldu. Son olarak Türkiye’de var olan duruma değinen Reinart, şunları söylemiş oldu;
“Türkiye Ortadoğu’dan gelenlere sığınmacı statüsü vermiyor fakat onları süreksiz müdafaa statüsünde kabul ediyor. Bu şeffaflıktan da uzak bir mülteci siyaseti. Sıhhat hizmetlerine, eğitime, hareket özgürlüğüne ulaşmak net değil. Mültecileri kayıt dışı alanlara iten bir şeffaflık eksikliği var. Beşerler yaşadıkları kentlerde belirli bölgelerde toplanırlarsa gettolaşıyorlar. Mülteciler, Avrupa Birliği ile pazarlıkta koz olarak kullanılıyorlar. Kısa vade için kurulmuş bir sistem daima hale gelince epey problemli oluyor. Bu niçinle süreksiz müdafaa statüsünün değiştirilmesi ve yerine kesinlikle toplumsal ahengi ve çoğulcu hayatı ön plana alan bir statüyü talep etmemiz gerekiyor” (DUVAR)
Öncelikle “mülksüzler” kavramına dikkat çeken Müftüoğlu, “Mülksüzlük ile sınıf içinde bir ilişki kurabilir miyiz bunu tartışmaya çalışacağım. Mülksüz demek teminatsız, hayatını sürdüreceği rastgele bir malı mülkü olmayan ötürüsıyla emeğini satarak geçinen kişi demek. Emekçi, işçi, proleter bu da aşağı üst emsal bir duruma geliyor. Biliyoruz ki işçileşme, mülksüzleşme ile bir arada yürüyor. ötürüsıyla mülksüzleri aslında personel sınıfı içerisine alabiliriz” diye konuştu.
‘MÜLKSÜZ KAVRAMINI SINIF KAVRAMI İÇERİSİNE ALABİLİRİZ’
Son periyotta işçilerin büyük bir kısmının mülk de edinmiş durumda olduğuna dikkat çeken Müftüoğlu, “Onları bu kategori içerisine alacak mıyız?” sorusuna ait ise şunları söylemiş oldu:
“Mülkü olabilir ancak bu kendini bir daha üretmesi için gereken barınma gereksinimini karşılamak içindir. bir daha hayatını emeğini satarak kazanıyordur. ötürüsıyla onu da personel sınıfı içerisine alacağız. Kaldı ki burada üretim araçları mülkiyetine sahip dahi olsa o üretim araçları üzerinde kelam hakkına sahip olmadığı vakit bir daha emek gücünü sattığı vakit emekçi sınıfı içerisine dahil oluyor. Yani ötürüsıyla biz ‘mülksüz’ dediğimiz kavramı sınıf kavramı içerisine alabiliriz”
Mülksüzlüğün güvencesizliği belirli ölçülerde azalttığını söyleyen Müftüoğlu, “Eviniz var ise kira vermiyorsanız bugünün şartlarında 1500- 2000 lira öteki işçilere göre avantajınız vardır. Bu bir teminat de sağlar. Lakin bugün birfazlaca işçi borçlanarak, kredi alarak bu mülklere sahip olmuşlardır. Tam da burada garanti sağlamak yerine aksine işçileri daha da teminatsız hale getirir. Bu meskeni kaybetmemek ve onun borcunu ödeyebilmek için daha itaatkâr hale getirir” dedi.
‘ÜRETİM SİSTEMİ VE İDARE BİÇİMLERİ DEĞİŞTİ’
Kapitalist üretim sisteminin temelinin hiç değişmediğini belirten Müftüoğlu, sadece biçim değiştirdiğini söylemiş oldu. Müftüoğlu, “Üretim sistemi, idare biçimleri değişti. Bu değişimle bir arada emeğin nicel ve nitel yapısı da değişti. 19’uncu yüzyılın bilhassa sonlarından itibaren emekçi sınıfının reformizmi tercih edip Marksizmden, bilimsel sosyalizmden, ihtilal çabasından ekonomik çabayı tercih ettiği devirden bu tarafa bu değişim fazlaca daha hızlandı. Bu değişim büyük ölçüde işçiler içindeki ayrışma üzerinden yürüdü. İşçiler epey çeşitli biçimlerde kendi içlerinde ayrışmaya başladılar. Bir de bunun üzerine bilhassa esnek çalışma tertibine girilmesiyle birlikte farklı çalışma statüleri işçileri kendi içerisinde parçaladı ve dağıttı. Bu bir toparlanma haline dönüşemedi” diye konuştu.
‘SENDİKA VE SOL SİYASİ YAPILARIN BİR KISMI SERMAYE İLE UZLAŞMA İÇERİSİNE GİRDİLER’
Son senelerda esnek çalışma ve güvencesizliğin yaygınlaşması ile birlikte profesyonel meslek sahipleri, doktorlar, öğretmenler, akademisyenlerin de işsizleşmeye ve güvencesizleşmeye başladığına dikkat çeken Müftüoğlu, bunların da ekonomik olarak çalışan fakirler içerisinde yer almaya başladıklarını belirtti. Fakat tüm bu süreçler içerisinde işçilerin birbirleri ile rekabet etmeyip bir ortaya gelmeleri ve birlikte üretimden gelen güçlerini kullanarak çaba yürüttükleri örgütlenmelerin bu devir içerisinde hayata geçirilemediğini söyleyen Müfüoğlu, şunları söz etti;
“Büyük ölçüde globalleşme süreci ile birlikte sendikalar ve sol siyasi yapıların bir kısmı sermaye ile uzlaşma içerisine girdiler. Toplumsal diyalogcu bir anlayış içerisine girdiler. ötürüsıyla sistemin getirdiği büyük ölçüde işçileri birbirinden ayrıştıran siyasetlere da bu niçinle karşı duramadılar. Bir sınıfsal perspektif içerisinde gayret yürütemediler. Bunun getirdiği bir sonuç olarak da ayrışmaya karşı duramadılar. ötürüsıyla karşımıza bugün son derece dağınık hayli çeşitli hallerde birbirinden ayrışmış garantisiz, işsiz fakir işçi kitlesi karşımıza çıktı”
‘SON 14 YILDA FİNANS KAPİTALİN HER TÜRLÜ ATAĞINA KARŞIN KRİZ DERİNLEŞTİ VE YAYGINLAŞTI’
“Kapitalist Kriz: İsyan ve Umut” başlıklı sunumu gerçekleştiren Volkan Yaraşır ise 2007-2008 krizinin kapitalizmin genelleşmiş bir yapısal krizi olarak karşımıza çıktığını söylemiş oldu. Son 14 yıllık süreçte finans kapitalin her türlü atağına karşın krizin tıpkı zamandarinleştiğini tıpkı vakitte yaygınlaştığını belirten Yaraşır, “Yapısal krizlerin kimi temel özellikleri var. Uzun müddetli krizlerdir. 40-50 yıllık dönemlerde kendini söz eder. En temel özelliği saf bir ekonomik kriz değildir beraberinde bir uygarlık krizidir. bu biçimde bir boyutta ekolojik kriz ve sıhhat krizi ile bir arada kapitalizmin varlıksal kriz içerisine girdiği yorumunu da yapabiliriz” diye konuştu.
2011-2013’de bilhassa Avrupa’nın güneyinden başlayan çabalara dikkat çeken Yaraşır, “Yunanistan’da yaklaşık 29 genel grev 70’e yakın sektörel grev yaşandı. Yunanistan bir noktada uzun vadeli bir devrimci durum yaşadı. Sınıf ve kitle hareketi bütün güney Avrupa’yı sardı. Dalga 2011’de Kuzey Afrika’yı sardı. Tunus ve Mısır’da 30 yıllık diktatörlükler tarumar oldu. Bir onarım projesi ile o dalga kırıldı. Gerisinden 2012’de Rojava ihtilal süreci hem de bir bayan ihtilali yaşandı. 2013’de bir Seyahat ayaklanması yaşandı” sözlerini kullandı.
‘KADIN ÖZGÜRLÜK HAREKETİ VE EKOLOJİK HAREKETİN İVME KAZANDIĞI BİR SÜREÇ İÇERİSİNDEYİZ’
İkinci dalganın 2016 ve 2018’de üçüncü dalganın ise pandemi öncesi 2019 ve 2020 de yaşandığını tabir eden Yaraşır, dünyadaki ayaklanmalara ait örnekleri anlattı. Pandemi ile bir arada personel sınıfının muazzam ve hayli renkli hareketlerinin kelam konusu olduğunu tabir eden Yaraşır, 2021 yılında Kolombiya’da 28 Nisan’da başlayan genel grevin ülkede devrimci durumun önünü açtığını söylemiş oldu.
Yaraşır, “Önümüzdeki devir kent savaşları ve ayaklanma semptomları biçiminde gelişecek bir periyoda hakikat gitti. Tıpkı biçimde bayan özgürlük hareketi ve ekolojik hareketin önemli ivme kazandığı süreç içerisindeyiz. Ve ilişkili olarak emekçi hareketinin renkli, iç dinamiği epey varlıklı bir dalgalanma içerisinde olduğunu görüyoruz. Direnişin globalleştiğini anlıyoruz” diye konuştu.
‘ÜLKEDE BARIŞ DEMEK HATA HALİNE GELDİ’
“Toplumsal Çaba Alanlarının Ortak Tabanı: Hudutlar, Olanaklar” başlıklı sunumu yapan Ayşe Fazilet, son süreçte toplumsal çabanın en görünür alanının ekoloji olduğunu belirterek, “Biroldukça siyasi parti ve etraf örgütleri bugüne kadar çaba etseler de son devirde büsbütün köylülerin tarım emekçilerinin kendi alanlarını korumak için verdikleri çabanın epeyce önemli bir toplumsal gayret olduğunu düşünüyorum” dedi. Öznesi haricinde hayli fazla takviye almayan, empati kurulmayan ve yalnız bırakılan bir toplumsal gayret alanının ise LGBTİQ+ alanı olduğunu belirten Fazilet, yaşanan pandemi sürecinde sıhhat işçilerinin verdiği uğraşın de toplumsallaştığını söylemiş oldu.
Genel demokrasi gayretine ait olarak ise halkın karar alma sürecine direkt iştirak sağlayan düzeneklerin mevcut olmadığını belirten Fazilet, “Bunun için geçmişte Kürt partilerinin bugün HDP’nin verdiği çabanın bir boyut kazandırdığı aşikâr. Onlara da maalesef kayyum atanıyor biliyorsunuz. Bu ülkede barış olmayınca bu alandaki gayretlerin hepsi eksik kalıyor. Bu sene ‘barış’ diyemedik, demokrasi konferansı yaptık yalnızca. Zira bu ülkede ‘barış’ demek cürüm haline geldi” diye konuştu. Son olarak toplumsal ittifaka gereksinim olduğunu belirten Fazilet, ırkçılık, milliyetçilik ve kapitalizmle çabanın her vakit ortak gayret yeri olduğunu tabir etti.
‘NEOLİBERAL KAPİTALİZMDE İNSAN HAKLARI, EKOLOJİ, ADALET, EŞİTLİK ÜZERE KAVRAMLARA YER YOK’
“İnsanlığımızı Sınayan Krizler” başlıklı sunumunda mültecilerin durumuna değinen Halkların Köprüsü Derneği Lideri Üstün Reinart, birinci vakit içinderda neoliberal kapitalizme değindi. Reinart, “Neoliberal kapitalizmi hepimiz tanıyoruz. Bu 1980’lerde yani kapitalizmin son kademesinde gördüğümüz, bir daha 1980’lerde yaygınlaşan global finans sistemlerinin güvenliği için sıhhat, eğitim, kamu hizmetleri dallarını kâr emelli özel şirketlere devreden, kontrolsüz sermaye akışlarına yol açan kapitalizmin yabanî evresi. Bu etapta insan hakları, ekolojik tasalar, adalet, eşitlik üzere kavramlara yer yok. Devletlerin halklarına hizmet veren yapıları, kamu kurumları yok edilmeye başlandı” diye konuştu.
‘EKONOMİK KRİZLERLE FAKİRLEŞEN ORTA SINIFLARDA MÜLTECİ AYKIRISI DALGA ARTIYOR’
Savaşlar, ekonomik krizler, şiddetlenen iklim krizi ortasında global doğu ve güneyden, kürenin batısına ve kuzebir daha gerçek başlayan göç hareketlerinin son 10 yıldır artarak sürdüğünü tabir eden Reinart, “En incinebilir müdafaasız ve kendi gayretlerinin öznesi olması fazlaca sıkıntı olan bir kitle ile karşı karşıyayız. Bu kitle, gidebildikleri ülkelerde ucuz işgücü olarak en hayli sömürülen kitledir. bu biçimde olduğu için mülteciler, hele ki devletin bir mülteci siyaseti olmayınca yerleşik halklarda korku, gerginlik, öfke ile karşılanıyor. Ekonomik krizlerle fakirleşen orta sınıflarda mülteci aykırısı dalga artıyor” dedi.
Son süreçte sıkça lisana getirilen “mülteci krizi” lafına değinen Reinart, “Ben bu kelamla, doğduğu yerde yaşayamayıp, terk etmek zorunda kalan, vardığı yerde ise şiddet, nefret, ayrımcılıkla karşılaşan insanların durumunu anlıyorum. Kriz oluşturan durum budur” dedi.
‘TOPLUMSAL AHENGİ VE ÇOĞULCU ÖMRÜ ÖN PLANA ALAN BİR STATÜYÜ TALEP ETMEMİZ GEREKİYOR’
Varlıklı ülkelerin sonlarına duvarlar örüp hudut güvenlik tedbirlerini artırdıkça mültecilerin zorluklarının daha da arttığına dikkat çeken Reinart, “Mülteciler giderek daha tehlikeli yollara sürülüyorlar. Bu ortamda insan kaçaklığı bir sanayi olarak geliyor” diye belirtti. Mülteci zıddı telaffuzların batı ülkelerinde de çoklukla marjinal sağ kümelerde başladığı ve kısa vakitte yayıldığını tabir eden Reinart, Türkiye’de de bunun görüldüğünü söylemiş oldu. Son olarak Türkiye’de var olan duruma değinen Reinart, şunları söylemiş oldu;
“Türkiye Ortadoğu’dan gelenlere sığınmacı statüsü vermiyor fakat onları süreksiz müdafaa statüsünde kabul ediyor. Bu şeffaflıktan da uzak bir mülteci siyaseti. Sıhhat hizmetlerine, eğitime, hareket özgürlüğüne ulaşmak net değil. Mültecileri kayıt dışı alanlara iten bir şeffaflık eksikliği var. Beşerler yaşadıkları kentlerde belirli bölgelerde toplanırlarsa gettolaşıyorlar. Mülteciler, Avrupa Birliği ile pazarlıkta koz olarak kullanılıyorlar. Kısa vade için kurulmuş bir sistem daima hale gelince epey problemli oluyor. Bu niçinle süreksiz müdafaa statüsünün değiştirilmesi ve yerine kesinlikle toplumsal ahengi ve çoğulcu hayatı ön plana alan bir statüyü talep etmemiz gerekiyor” (DUVAR)