Hasta mahpuslar için ‘Adalet Nöbeti’ devam ediyor DİYARBAKIR- Diyarbakır Barosu’nun toplantı salonunda 6 bayan yan yana oturuyordu. Kimi 70 yaşın üstündeydi. Kendi ortalarında yavaşça sohbet ediyorlardı. Bu yeni bir durum değil aslında, 16 Kasım’dan bu yana sayıları değişse de her gün burada toplanıyor ‘Adalet Nöbeti’ tutuyorlar.
Fevziye Kolakan 71 yaşında ve “Adalet istediğimiz için buradayız” diyor. Kolakan’ın ve öteki bayanların çocukları, yakınları mahpus.
Mahpuslar ağır hasta ve yakınları ‘Adalet Nöbeti’ tutarak seslerini duyurmaya çalışıyor. Diyarbakır Barosu hasta mahpusların durumunu yakından takip ediyor. Baro Lideri Nahit Eren ve idare heyeti üyeleri, 16 Kasım’da ailelerin taleplerini dinlediler ve tüzel takviye sonucu aldılar.
Mahpus yakınları o günden bu yana sıhhat meseleleri yoksa, mahpustaki yakınlarının görüşüne gitmemişlerse her gün baroya geliyorlar. Sivil toplum örgütü temsilcilerine, gazetecilere ve dayanak olmak için ziyarete gelenlere hem kendilerinin tıpkı vakitte mahpus yakınlarının meselelerini anlatıyorlar.
Fevziye Kolakan
‘ÇOCUKLARIMIZLA BİRLİKTE YAŞIYORUZ’
Fevziye Kolakan Kürtçe konuşuyor, “Biz çocuklarımızla bir arada yaşıyoruz” derken, mahpusların yaşadığı bütün meseleleri kendilerinin de yaşadıklarını tabir etmeye çalışıyor.
Kolakan’ın Ahmet ve Mahsun isimli iki çocuğu mahpus. Ahmet 28 yıldır cezaevinde. Fevziye Kolakan “Ahmet’le bir arada gezmediğimiz hapishane kalmadı. Her kente gittik. Onu yarım saat gorebilmek için otellerde, mescitlerde, garajlarda uyuduk” diyor.
Kolakan’ın sıhhat durumu âlâ değil. Kalbinden, gözünden, kulaklarından rahatsız. “Ahmet artık Bartın’da, ben bu halimle nasıl gideyim Bartın’a kadar” diyor.
Açık görüş mümkün olsa sıhhat durumunu bir kenara bırakıp gidecek oğlunu görmeye. Uzun vakittir korona virüsü niçiniyle açık görüşün engellendiğini hatırlatıyor ve “Bu yasak kalksın, beşerler çocuklarını açık görüşte doya doya gorebilsin istiyoruz” diyor.
AHMET’İN KALP KAPAKÇIĞI
Fakat Fevziye Kolakan’ın temel kederi, 28 yıldır mahpus oğlu Ahmet’in sıhhat durumu. söylemiş olduğine bakılırsa Ahmet’in kalp kapakçığında sorun var, ameliyat olması gerekiyor ve bu ameliyat yaklaşık 10 yıldır bir türlü gerçekleşmedi. Kolakan, “Bıraksınlar Ahmet’i, biz onu tedavi ederiz” diyor. Ahmet’in cezaevinde çıkan yemeklerden yiyemediğini, bu yüzden beslenemediğini belirtiyor, “Bu şartlarda daha ne kadar kalabilir hapishanede?” diye soruyor.
Kolakan, son senelerda fazlaca sayıda hasta mahpusun cezaevinde vefat ettiğine dikkat çekerek kamuoyuna da şu biçimde sesleniyor: “Biz istiyoruz ki hasta mahpuslar mahpusta ölmesin. Artık kâfi, hapishanelerden cenazeler çıkmasın. Ben anneyim, evlat acısını biliyorum. Bütün annelerin çocukları konutlarına dönsün istiyorum. Benim oğlum 28 yıldır mahpusta ve hasta. Onu özgür bıraksınlar, tedavisini biz yaparız. Adalet bu biçimde olur. Çocuklarımızın mahpusta ölmesine kimse göz yummasın. Avukatlar, hekimler herkes bir şey yapsın hasta mahpuslar için. Biz burada oturuyoruz ki herkes sesimizi duysun, herkes elimizi tutsun.”
Daha ne kadar Diyarbakır’da Adalet Nöbeti tutacaklar? Fevziye Kolakan “18 gündür burada oturuyoruz. Onurumuzla, çocuklarımızın onuruyla gerekirse 18 yıl her gün gelip otururuz. Fakat onlar hasta, onlar 18 yıl bekleyebilir mi? Hasta tutuklular özgür bırakılsın. İnfazları tamamlanan mahpuslar tahliye edilsin. Çocuklu ya da gebe bayanlar mahpusta olmasın. Biz bunu istiyoruz ve bu oluncaya kadar oturtmaya devam edeceğiz” diye karşılık veriyor.
MUHTAÇLIĞINI KARŞILAYAMAYAN MAHPUSLAR
İçi dolmuş, ıstırabı de öfkesi de büyümüş Kolakan kelamı uzatınca, yanında oturan bayan “Sen de hastasın, yorma kendini” diye uyarıyor onu. Hepsinin ortak sıkıntısı ve talebi, cezaevlerindeki hasta tutuklular ve infazını tamamlamasına karşın tahliyesi engellenen tutukluların özgür bırakılması.
Herdem Merwanî
Yüzde 87 engelli raporu bulunmasına karşın tahliye edilmeyen 83 yaşındaki Mehmet Emin Özkan’ın kelepçeli fotoğrafı basında yer alınca kamuoyu tarafınca da tanındı. Ailesi, Özkan’ın artık telefonlara bile çıkamadığını belirterek bir an evvel tahliye edilmesini talep ediyor.
Yakınları ‘Adalet Nöbeti’ne katılan mahpuslardan Sıddık Güler iki kere anjiyo oldu, tekerlekli sandalyeye bağımlı ve gereksinimlerini karşılayamıyor. Güler, iki sefer korona virüsüne yakalandı.
Civan Boltan’ın bir gözü görmüyor ve bir eli yok. Beyninde şarapnel kesimi olan Boltan, kendi gereksinimlerini karşılayamıyor. Adalet Nöbeti’ne katılan annesi, “Oğlum onursuz bir şey yapmadı, başımız dik. Gereksinimlerini karşılayamadığı için hür bırakılmalı. O ve öteki hasta tutuklular özgür bırakılıncaya kadar nöbet tutacağız” diyor.
Adalet Nöbeti’ne katılan bayanlardan biri de şair Herdem Merwanî. Merwanî’nin babası 30 yıldır mahpusta. Babası hapisteyken büyüyen Merwanî, babasının ve öbür hasta mahpusların durumuna dikkat çekmek için daha evvel açlık grevi yaptığını belirterek, Adalet Nöbeti’ne niye katıldığını şöyleki anlatıyor: “Şimdi buradayım, ‘Adalet Nöbeti’ndeyim. Ben de buradaki herkes üzere cezaevlerinden artık cenaze çıkmasını istemiyorum. Bu adaletsizliğe, zulme son verilsin istiyorum.”
Fevziye Kolakan 71 yaşında ve “Adalet istediğimiz için buradayız” diyor. Kolakan’ın ve öteki bayanların çocukları, yakınları mahpus.
Mahpuslar ağır hasta ve yakınları ‘Adalet Nöbeti’ tutarak seslerini duyurmaya çalışıyor. Diyarbakır Barosu hasta mahpusların durumunu yakından takip ediyor. Baro Lideri Nahit Eren ve idare heyeti üyeleri, 16 Kasım’da ailelerin taleplerini dinlediler ve tüzel takviye sonucu aldılar.
Mahpus yakınları o günden bu yana sıhhat meseleleri yoksa, mahpustaki yakınlarının görüşüne gitmemişlerse her gün baroya geliyorlar. Sivil toplum örgütü temsilcilerine, gazetecilere ve dayanak olmak için ziyarete gelenlere hem kendilerinin tıpkı vakitte mahpus yakınlarının meselelerini anlatıyorlar.
Fevziye Kolakan
‘ÇOCUKLARIMIZLA BİRLİKTE YAŞIYORUZ’
Fevziye Kolakan Kürtçe konuşuyor, “Biz çocuklarımızla bir arada yaşıyoruz” derken, mahpusların yaşadığı bütün meseleleri kendilerinin de yaşadıklarını tabir etmeye çalışıyor.
Kolakan’ın Ahmet ve Mahsun isimli iki çocuğu mahpus. Ahmet 28 yıldır cezaevinde. Fevziye Kolakan “Ahmet’le bir arada gezmediğimiz hapishane kalmadı. Her kente gittik. Onu yarım saat gorebilmek için otellerde, mescitlerde, garajlarda uyuduk” diyor.
Kolakan’ın sıhhat durumu âlâ değil. Kalbinden, gözünden, kulaklarından rahatsız. “Ahmet artık Bartın’da, ben bu halimle nasıl gideyim Bartın’a kadar” diyor.
Açık görüş mümkün olsa sıhhat durumunu bir kenara bırakıp gidecek oğlunu görmeye. Uzun vakittir korona virüsü niçiniyle açık görüşün engellendiğini hatırlatıyor ve “Bu yasak kalksın, beşerler çocuklarını açık görüşte doya doya gorebilsin istiyoruz” diyor.
AHMET’İN KALP KAPAKÇIĞI
Fakat Fevziye Kolakan’ın temel kederi, 28 yıldır mahpus oğlu Ahmet’in sıhhat durumu. söylemiş olduğine bakılırsa Ahmet’in kalp kapakçığında sorun var, ameliyat olması gerekiyor ve bu ameliyat yaklaşık 10 yıldır bir türlü gerçekleşmedi. Kolakan, “Bıraksınlar Ahmet’i, biz onu tedavi ederiz” diyor. Ahmet’in cezaevinde çıkan yemeklerden yiyemediğini, bu yüzden beslenemediğini belirtiyor, “Bu şartlarda daha ne kadar kalabilir hapishanede?” diye soruyor.
Kolakan, son senelerda fazlaca sayıda hasta mahpusun cezaevinde vefat ettiğine dikkat çekerek kamuoyuna da şu biçimde sesleniyor: “Biz istiyoruz ki hasta mahpuslar mahpusta ölmesin. Artık kâfi, hapishanelerden cenazeler çıkmasın. Ben anneyim, evlat acısını biliyorum. Bütün annelerin çocukları konutlarına dönsün istiyorum. Benim oğlum 28 yıldır mahpusta ve hasta. Onu özgür bıraksınlar, tedavisini biz yaparız. Adalet bu biçimde olur. Çocuklarımızın mahpusta ölmesine kimse göz yummasın. Avukatlar, hekimler herkes bir şey yapsın hasta mahpuslar için. Biz burada oturuyoruz ki herkes sesimizi duysun, herkes elimizi tutsun.”
Daha ne kadar Diyarbakır’da Adalet Nöbeti tutacaklar? Fevziye Kolakan “18 gündür burada oturuyoruz. Onurumuzla, çocuklarımızın onuruyla gerekirse 18 yıl her gün gelip otururuz. Fakat onlar hasta, onlar 18 yıl bekleyebilir mi? Hasta tutuklular özgür bırakılsın. İnfazları tamamlanan mahpuslar tahliye edilsin. Çocuklu ya da gebe bayanlar mahpusta olmasın. Biz bunu istiyoruz ve bu oluncaya kadar oturtmaya devam edeceğiz” diye karşılık veriyor.
MUHTAÇLIĞINI KARŞILAYAMAYAN MAHPUSLAR
İçi dolmuş, ıstırabı de öfkesi de büyümüş Kolakan kelamı uzatınca, yanında oturan bayan “Sen de hastasın, yorma kendini” diye uyarıyor onu. Hepsinin ortak sıkıntısı ve talebi, cezaevlerindeki hasta tutuklular ve infazını tamamlamasına karşın tahliyesi engellenen tutukluların özgür bırakılması.
Herdem Merwanî
Yüzde 87 engelli raporu bulunmasına karşın tahliye edilmeyen 83 yaşındaki Mehmet Emin Özkan’ın kelepçeli fotoğrafı basında yer alınca kamuoyu tarafınca da tanındı. Ailesi, Özkan’ın artık telefonlara bile çıkamadığını belirterek bir an evvel tahliye edilmesini talep ediyor.
Yakınları ‘Adalet Nöbeti’ne katılan mahpuslardan Sıddık Güler iki kere anjiyo oldu, tekerlekli sandalyeye bağımlı ve gereksinimlerini karşılayamıyor. Güler, iki sefer korona virüsüne yakalandı.
Civan Boltan’ın bir gözü görmüyor ve bir eli yok. Beyninde şarapnel kesimi olan Boltan, kendi gereksinimlerini karşılayamıyor. Adalet Nöbeti’ne katılan annesi, “Oğlum onursuz bir şey yapmadı, başımız dik. Gereksinimlerini karşılayamadığı için hür bırakılmalı. O ve öteki hasta tutuklular özgür bırakılıncaya kadar nöbet tutacağız” diyor.
Adalet Nöbeti’ne katılan bayanlardan biri de şair Herdem Merwanî. Merwanî’nin babası 30 yıldır mahpusta. Babası hapisteyken büyüyen Merwanî, babasının ve öbür hasta mahpusların durumuna dikkat çekmek için daha evvel açlık grevi yaptığını belirterek, Adalet Nöbeti’ne niye katıldığını şöyleki anlatıyor: “Şimdi buradayım, ‘Adalet Nöbeti’ndeyim. Ben de buradaki herkes üzere cezaevlerinden artık cenaze çıkmasını istemiyorum. Bu adaletsizliğe, zulme son verilsin istiyorum.”