Esasen yemek yemek çok canlı kalır Ellington Duke Ellington
Metropolitan Opera Binası'ndaki sahnenin arkasındaki bir soyunma odasında, trompetçi ve eğitimci Wynton Marsalis, Osceola İlçe Sanat Okulu'ndan Kissimmee, Fla'dan büyük bir grubun canlı bir akışını izledi. İyi bir caz müzisyeni olmak sadece hızlı ve yüksek sesle ve yüksek oynamakla ilgili değil, aynı zamanda bu şarkı bunların hepsini yapmayı gerektiriyor.
Önde gelen okul oyuncusu solo ortasındaydı. Yüksek notlara çarpabilen yetenekli bir oyuncu olarak, bir profesyonel gibi geliyordu. “Yönetmenin buradaki arka planı reddettiğini gözlemleyin,” dedi Marsalis, solistin henüz iyi şeylerine gelmediğini söylemek için renkli bir dil kullanarak.
Yönetmen daha sonra grubunun geri kalanı için küçük bir jest yaptı ve ondan solo geliştirmesini beklemesini istedi. Bay Marsalis'in kesinlikle yüzlerce kez yaşadığı bir tablodu, ancak her böyle küçük kararlarla dolu olduğunda, onu yeni bir deneyim haline getiriyor.
Duke Ellington Orkestrası'nın 142. Caddede Pamuk Kulübü'ndeki ev grubu haline gelmesinden bu yana neredeyse bir yüzyıl geçti. Ellington ve siyah müzisyen grubunun tamamen beyaz izleyicinin önünde oynadığı yerlerde bile, konukların aktif dinleyici olması bekleniyordu. Ellington, “Duke Ellington America” kitabında alıntılanmıştır. Performanslardaki dernek “kesinlikle sessizce” ister ve gürültü yapan herkesin hızlı bir şekilde kapıdan çıkacağı.
Ellington, çalışmalarının bir imzası olduğunu biliyordu. Saksafoncu Johnny Hodges veya trompetçi cootie Williams gibi orkestrasının bazı üyeleriyle yazdı ve ne kadar denedikleri önemli değil, kimsenin ses çıkaramayacağına inanıyordu.
Bununla birlikte, dünyanın her yerinden gençler, Lincoln Center'da caz tarafından düzenlenen ve hafta sonu düzenlenen yıllık bir lise-büyük grup festivali olan Ellington'a sahipler, bu müzisyenleri yine de kanalize etmeye çalıştılar.
Bu yıl, en iyi ödüllerle savaşmak için uygulama gruplarında New York'a gelen 127 büyük grubu, finalistler, 27 Amerikan grubu ve Avustralya, Japonya ve İspanya'dan gruplar arasında 15. sırada yer aldı. Her grup esasen Ellington Kütüphanesi'nden görünmek için üç şarkı seçti. Top -10 sonlandırıcılar ikinci ve son, rekabetçi bir tura yükseldi. Daha sonra ilk üçü, bir kazanan açıklanmadan önce ek kapasitenin gerekli olduğu için Lincoln Center'ın gül odasında caz yerine opera evinde bir sergi konseri oynadı.
Ancak etkinliğin ruh hali tam olarak hissediyor, ancak artık “Schleudertrash” filminden değil – en azından değil. Yıllar önce, organizatörler rekabetin tahmini bir balık haline geldiğine ve kenarlarını hafifletmeye çalıştığına inanıyorlardı. Şimdi öğrenciler oynuyorlar, aynı zamanda diğer okullardan çocuklarla da oynuyorlar, uzmanlarla klinikleri ziyaret ediyor ve okulda oturmadıkları yemekler var, ancak oynadıkları enstrümana göre. Koridorlarda, farklı okulların üyeleri bir şarkıda kendiliğinden kırılır.
2024'te grubu yarışmayı kazanan NJ, Livingston'daki Newark Akademisi'nin caz direktörü Julius Tolentino, “En iyi sanat festivali gibi” dedi.
Kuruluşun çalışmaları rekabetle sınırlı değildir. Grup yönetmenleri için yıllık bir eğitim programı gerçekleştirir ve profesyonel müzisyenler, genellikle Lincoln Center Orkestrası'ndaki caz üyeleri finallere hak kazanır.
Festival aynı zamanda büyük bir grup kanonu oluşturmak için bir araç görevi görüyor. 30 yıldır, Lincoln Center ekibindeki caz, Ellington ve Gillespie veya Count Basie veya Benny Carter gibi bazı çağdaşları için notlar yaratıyor ve yarışmalara katılmak isteyen okullarda ücretsiz gönderdi. Bu süreç her zaman kolay değildir ve genellikle mevcut, el yazısı incelemeleri görüntülemek ve kayıtlardan kopyalanmak için Smithsonian arşivlerini kazmayı içerir.
Lincoln Center'daki caz başkan yardımcısı Todd Stoll, “Cazın bir metodoloji, bir kanonu olan sanat formu olmadığı bir felsefe var.” Dedi. “Bu müziğin tarihsel bakış açısı, göz ardı edilemeyeceğim, ancak üniversite düzeyine çok fazla odaklanmadığı hiçbir şey yoktu.
Bu, kısmen Jazz'ın Lincoln Center'da yaptığı çalışmalardan dolayı anlaşılmaz olurdu. Bay Marsalis, Ellington'un festival var olmadan önce uluslararası bir yıldız olmadığı fikriyle patlıyordu, ancak esasen Ellington ve bunu mümkün kılan çalışmalar, çalışmalarının kalmasını sağlamak için çok şey yapabilir.
Onlarca yıldır caz kanonu hakkındaki tartışmaların odak noktası olan Bay Marsalis için bu bir zafer turu olabilir. Bununla birlikte, eski müzik çalmanın nasıl geriye doğru olması gerekmediğine bir örnek olarak Ellington'dan oluşur.
“Biz alaycı değiliz,” dedi. “Yeni bir mitoloji inşa ederseniz, eski mitolojiye ne kadar zaman ayırmanız gerekiyor? New York'ta bir yer için devam eden her grup, müziğin tarihsel bir belgenin değil, yorumlandığı sürece canlı bir şey olan bu yeni mitolojinin bir parçasıdır.”
Ancak, deneyim bir parçası olana kadar korkutucu olabilir.
Memphis'teki Memphis Merkez Lisesi grup direktörü Dr. Ollie Liddell, ilk olarak on yıl önce olan Ellington Festivali'nin finaline ulaşan grupların YouTube'da videolar gördü: “Asla bu kadar iyi bir grubumuz olmayacak.”
Memphis Central bir devlet lisesidir ve çoğu kamu suçluları gibi Dr. Liddell sadece caz grubundan değil, aynı zamanda yürüyüş ligament ve konser topluluklarından da sorumludur. Bağışlar için klinisyenleri toplamalı ve grubuyla birlikte gelip çalışmaya ikna etmelidir. Caz öğrencilerinin hiçbiri, Zoom aracılığıyla Memphis Central mezunundan ders alan özel dersler almaz, biriktirir. Esasen, Ellington her zaman şaşırtıcı olamaz.
New York'a giden birçok grup için, sanat mıknatıs okulları ve enstrümana özgü eğitmenler sunan özel akademiler ve ayrıca özel dersler alan birkaç öğrenci ile durum böyle değildir. Ancak bu lüks olmasa bile, yaratıcı bir yönetmen ve tutkulu çocuklar hala rekabet edebilir. Kanıt? Memphis Central bu yılki yarışmada birinci oldu.
Cazın interaktif müzik, bir konuşma olduğunu söylemek bir klişe. Ancak bu konuşmalar sahne ile sınırlı değildir. Cumartesi günü Memphis Central, hakimler için son performansı sırasında Ellington'un “Rockabye Nehri” nin sahnesine ve sesine girdi. Davul setinin alçak tomunu buruşturmak. Boynuzların çığlığı. Kaçınma trompet solisti yazılı cümlelerin her birini alır.
İş hayata geçirildi ve yeni hale getirdi. Rakipler ve rakiplerle dolu, bazıları onaylarına dayatılan geniş gözler ve açık ağızlarla oturdu.
Hiçbiri açıkça alaycı değildi.
Metropolitan Opera Binası'ndaki sahnenin arkasındaki bir soyunma odasında, trompetçi ve eğitimci Wynton Marsalis, Osceola İlçe Sanat Okulu'ndan Kissimmee, Fla'dan büyük bir grubun canlı bir akışını izledi. İyi bir caz müzisyeni olmak sadece hızlı ve yüksek sesle ve yüksek oynamakla ilgili değil, aynı zamanda bu şarkı bunların hepsini yapmayı gerektiriyor.
Önde gelen okul oyuncusu solo ortasındaydı. Yüksek notlara çarpabilen yetenekli bir oyuncu olarak, bir profesyonel gibi geliyordu. “Yönetmenin buradaki arka planı reddettiğini gözlemleyin,” dedi Marsalis, solistin henüz iyi şeylerine gelmediğini söylemek için renkli bir dil kullanarak.
Yönetmen daha sonra grubunun geri kalanı için küçük bir jest yaptı ve ondan solo geliştirmesini beklemesini istedi. Bay Marsalis'in kesinlikle yüzlerce kez yaşadığı bir tablodu, ancak her böyle küçük kararlarla dolu olduğunda, onu yeni bir deneyim haline getiriyor.
Duke Ellington Orkestrası'nın 142. Caddede Pamuk Kulübü'ndeki ev grubu haline gelmesinden bu yana neredeyse bir yüzyıl geçti. Ellington ve siyah müzisyen grubunun tamamen beyaz izleyicinin önünde oynadığı yerlerde bile, konukların aktif dinleyici olması bekleniyordu. Ellington, “Duke Ellington America” kitabında alıntılanmıştır. Performanslardaki dernek “kesinlikle sessizce” ister ve gürültü yapan herkesin hızlı bir şekilde kapıdan çıkacağı.
Ellington, çalışmalarının bir imzası olduğunu biliyordu. Saksafoncu Johnny Hodges veya trompetçi cootie Williams gibi orkestrasının bazı üyeleriyle yazdı ve ne kadar denedikleri önemli değil, kimsenin ses çıkaramayacağına inanıyordu.
Bununla birlikte, dünyanın her yerinden gençler, Lincoln Center'da caz tarafından düzenlenen ve hafta sonu düzenlenen yıllık bir lise-büyük grup festivali olan Ellington'a sahipler, bu müzisyenleri yine de kanalize etmeye çalıştılar.
Bu yıl, en iyi ödüllerle savaşmak için uygulama gruplarında New York'a gelen 127 büyük grubu, finalistler, 27 Amerikan grubu ve Avustralya, Japonya ve İspanya'dan gruplar arasında 15. sırada yer aldı. Her grup esasen Ellington Kütüphanesi'nden görünmek için üç şarkı seçti. Top -10 sonlandırıcılar ikinci ve son, rekabetçi bir tura yükseldi. Daha sonra ilk üçü, bir kazanan açıklanmadan önce ek kapasitenin gerekli olduğu için Lincoln Center'ın gül odasında caz yerine opera evinde bir sergi konseri oynadı.
Ancak etkinliğin ruh hali tam olarak hissediyor, ancak artık “Schleudertrash” filminden değil – en azından değil. Yıllar önce, organizatörler rekabetin tahmini bir balık haline geldiğine ve kenarlarını hafifletmeye çalıştığına inanıyorlardı. Şimdi öğrenciler oynuyorlar, aynı zamanda diğer okullardan çocuklarla da oynuyorlar, uzmanlarla klinikleri ziyaret ediyor ve okulda oturmadıkları yemekler var, ancak oynadıkları enstrümana göre. Koridorlarda, farklı okulların üyeleri bir şarkıda kendiliğinden kırılır.
2024'te grubu yarışmayı kazanan NJ, Livingston'daki Newark Akademisi'nin caz direktörü Julius Tolentino, “En iyi sanat festivali gibi” dedi.
Kuruluşun çalışmaları rekabetle sınırlı değildir. Grup yönetmenleri için yıllık bir eğitim programı gerçekleştirir ve profesyonel müzisyenler, genellikle Lincoln Center Orkestrası'ndaki caz üyeleri finallere hak kazanır.
Festival aynı zamanda büyük bir grup kanonu oluşturmak için bir araç görevi görüyor. 30 yıldır, Lincoln Center ekibindeki caz, Ellington ve Gillespie veya Count Basie veya Benny Carter gibi bazı çağdaşları için notlar yaratıyor ve yarışmalara katılmak isteyen okullarda ücretsiz gönderdi. Bu süreç her zaman kolay değildir ve genellikle mevcut, el yazısı incelemeleri görüntülemek ve kayıtlardan kopyalanmak için Smithsonian arşivlerini kazmayı içerir.
Lincoln Center'daki caz başkan yardımcısı Todd Stoll, “Cazın bir metodoloji, bir kanonu olan sanat formu olmadığı bir felsefe var.” Dedi. “Bu müziğin tarihsel bakış açısı, göz ardı edilemeyeceğim, ancak üniversite düzeyine çok fazla odaklanmadığı hiçbir şey yoktu.
Bu, kısmen Jazz'ın Lincoln Center'da yaptığı çalışmalardan dolayı anlaşılmaz olurdu. Bay Marsalis, Ellington'un festival var olmadan önce uluslararası bir yıldız olmadığı fikriyle patlıyordu, ancak esasen Ellington ve bunu mümkün kılan çalışmalar, çalışmalarının kalmasını sağlamak için çok şey yapabilir.
Onlarca yıldır caz kanonu hakkındaki tartışmaların odak noktası olan Bay Marsalis için bu bir zafer turu olabilir. Bununla birlikte, eski müzik çalmanın nasıl geriye doğru olması gerekmediğine bir örnek olarak Ellington'dan oluşur.
“Biz alaycı değiliz,” dedi. “Yeni bir mitoloji inşa ederseniz, eski mitolojiye ne kadar zaman ayırmanız gerekiyor? New York'ta bir yer için devam eden her grup, müziğin tarihsel bir belgenin değil, yorumlandığı sürece canlı bir şey olan bu yeni mitolojinin bir parçasıdır.”
Ancak, deneyim bir parçası olana kadar korkutucu olabilir.
Memphis'teki Memphis Merkez Lisesi grup direktörü Dr. Ollie Liddell, ilk olarak on yıl önce olan Ellington Festivali'nin finaline ulaşan grupların YouTube'da videolar gördü: “Asla bu kadar iyi bir grubumuz olmayacak.”
Memphis Central bir devlet lisesidir ve çoğu kamu suçluları gibi Dr. Liddell sadece caz grubundan değil, aynı zamanda yürüyüş ligament ve konser topluluklarından da sorumludur. Bağışlar için klinisyenleri toplamalı ve grubuyla birlikte gelip çalışmaya ikna etmelidir. Caz öğrencilerinin hiçbiri, Zoom aracılığıyla Memphis Central mezunundan ders alan özel dersler almaz, biriktirir. Esasen, Ellington her zaman şaşırtıcı olamaz.
New York'a giden birçok grup için, sanat mıknatıs okulları ve enstrümana özgü eğitmenler sunan özel akademiler ve ayrıca özel dersler alan birkaç öğrenci ile durum böyle değildir. Ancak bu lüks olmasa bile, yaratıcı bir yönetmen ve tutkulu çocuklar hala rekabet edebilir. Kanıt? Memphis Central bu yılki yarışmada birinci oldu.
Cazın interaktif müzik, bir konuşma olduğunu söylemek bir klişe. Ancak bu konuşmalar sahne ile sınırlı değildir. Cumartesi günü Memphis Central, hakimler için son performansı sırasında Ellington'un “Rockabye Nehri” nin sahnesine ve sesine girdi. Davul setinin alçak tomunu buruşturmak. Boynuzların çığlığı. Kaçınma trompet solisti yazılı cümlelerin her birini alır.
İş hayata geçirildi ve yeni hale getirdi. Rakipler ve rakiplerle dolu, bazıları onaylarına dayatılan geniş gözler ve açık ağızlarla oturdu.
Hiçbiri açıkça alaycı değildi.