“Birden otobüs hareket edebilecekmiş gibi göründü”
M15 otobüsü
Sevgili günlük:
Bir Salı günü akşam saat 9 civarında şehir merkezindeki bir M15 ile eve gidiyordum ki otobüs Midtown Tüneli girişinin yakınında aniden durdu. Yol inşaatı.
Bana bununla ilgili bir şey söylemediler, dedi şoför. Aman Tanrım.
Nasıl yapıyorsun bilmiyorum, dedim.
Güldü.
Beklerken beni bırakamayacağını, çünkü bir duraktan yeni ayrıldığımızı ve bunun çok tehlikeli olacağını açıkladı.
Aniden otobüs tekrar hareket edebilecekmiş gibi göründü.
Şükürler olsun! dedi sürücü.
Harry Louis, dedim.
Ne sordu dedin?
Kendimi tekrarladım.
O güldü.
Pazar günleri kiliseme gelip bunu söyleyemezsin, dedi.
Kilisenize gitmek isterim, dedim. Ve eğer pazar günü kilisedeyseniz, “Şükürler olsun” yerine “Harry Louis” diyen kızı hatırlayıp gülümseyeceğinizi ve hatta belki de “Harry Louis” diyeceğinizi ekledim.
Durağımda indikten sonra yanımdan geçti ve kornasını çaldı ve el salladık.
Onu güldürmek iyi hissettirmişti.
– Nancy Kahn-Rosenthal
Tanıdık geliyor
Sevgili günlük:
Nisan 1971’de Yankee Stadyumu’nun açılış günüydü ve büyük bir kalabalık Bronx Bombardıman uçaklarının yeni bir sezona başlamasını izlemek için toplandı.
Teyzem bize oyuncuların ailelerinin oturduğu yere yakın koltuklar almıştı ve saha görüşümüz mükemmeldi.
İlerleyen vuruşlarda taraftarlar yavaş yavaş stadyumdan dökülürken, bazılarının birkaç sıra önümüzde oturan bir adama yaklaştığını ve imza isteyen herkesi nazikçe selamladığını fark ettim.
Uzaktan adamın kim olduğunu anlayamadım. Bu yüzden ilgimi çekerek onun oturduğu yere doğru yürüdüm ve kalemimi ve karnemi uzattım.
İmzalamayı bitirdikten sonra aşağı baktım ve az önce George Plimpton’dan bir imza aldığımı görmekten memnun oldum.
– Paul Hensler
bakıcının sevinci
Sevgili günlük:
Önce normal bir dilim pizza ve buzlu çay
sonra Central Park’a doğru bir yürüyüş
Frick’te ücretsiz resim —
Fragonard, Goya, van Dyck.
Bundan sonra hala kırıldı, terk edildi, yalnız,
Madison Avenue’dan 86. caddeye doğru yürüyün
Sokak, her butikte vitrin alışverişi.
en sevdiğim bistroda
iki kadeh şarabın tadını çıkarmak için fedakarlık yapmak,
genellikle Malbec
ve daha sonra bir Ruby bağlantı noktası.
Bistro masasında günlük tutmak, bir çizim yapmak
yemek yerken benim için daha iyi plan
buğulanmış sebzeler ve ördek konfi veya
bazen incirli gözleme pizza
ve peynir. Tatlı için ekmek pudingi.
Ligde sonsuz çıplak modeller çizmek
Pürüzsüz gazete kağıdı bloklarını doldurma
ve eskiz defterleri gönderin, ardından
Bronx şovlarında eve dönüş
Ölümümün portreleri ve yaşam çizimleri
Baba, yüzü o kadar memnun ki, onunki bile
Deliryum ve ateş, dosyalarda kızarma
Babama başucunda şarkı söylüyorum ve bekliyorum
eli ve soyut olanı hatırlamaya çalıştı
Acısının ötesinde anatominin özü
kemikler ve duygularımı sabit tutmaya çalışıyorum
ve hala –
merhametli bir sanat modeli kadar zarif ve zarif,
sınıfta bir platformda çıplak poz vermek
benim için, bir bakıcı ve bir kızım
Güç toplayın, dağılmamaya çalışın.
— Tiffany Osedra Miller
Raleigh 3 hız
Sevgili günlük:
Yaklaşık 20 yıl önceydi ve Manhattan’ın Doğu Yakası’ndaki Explorers Club’da kütüphaneciyle yaptığım bir iş toplantısından çıkıyordum.
Bisikletimi açarken kulüpten biri geldi. Durdu ve eski bir Raleigh olan bisikletin yaşı ve markası hakkında yorum yaptı.
Bazı arkadaşlarımın bunu benim için Massachusetts bit pazarından aldıklarını ve muhtemelen 1960’larda yapıldığını açıkladım.
Adam güldü ve o sırada bir Raleigh fabrikasında çalıştığını söyledi.
Bu bisikleti kendisinin yapmış olabileceği ihtimalini düşünürken başımızı salladığımızda, nasıl dayandığını sordu.
Mutlu bir şekilde üç vitesten ikisinin hala çalıştığını bildirdim.
Cebinden bir alet çıkarıp tekerleğe taktı.
Kulübe girerken şapkasını eğerek, “Şimdi yine üç kursun var,” dedi.
— Maria Reidelbach
hızlı geri dönüş
Sevgili günlük:
Bir kış akşamı Yukarı Batı Yakası’ndaki bir toplantıdan çıktım ve evime giden otobüse yetişmek için mahalleden aşağı koştum. O sırada üzerimde gümüş pullar olan örgü bir şapka vardı.
20’li yaşlarında oldukları tahmin edilen bir grup adam bir bardan çıktı.
“Güzel şapka,” diye seslendi içlerinden biri alaycı ama iyi huylu bir şekilde.
Bir an düşünmeden ergenliğime geri döndüm.
“Güzel yüz,” diye bağırdım.
Otobüs durağına vardığımda, onun ve arkadaşlarının uzaktan gülüştüğünü duyabiliyordum.
– Irene Biggs
Okumak tüm son girişler ve bizimki Gönderim Yönergeleri. Bize e-posta ile ulaşın günlük@Haber veya takip et @NYTMetro Twitter’dan.
Agnes Lee’nin çizimleri
M15 otobüsü
Sevgili günlük:
Bir Salı günü akşam saat 9 civarında şehir merkezindeki bir M15 ile eve gidiyordum ki otobüs Midtown Tüneli girişinin yakınında aniden durdu. Yol inşaatı.
Bana bununla ilgili bir şey söylemediler, dedi şoför. Aman Tanrım.
Nasıl yapıyorsun bilmiyorum, dedim.
Güldü.
Beklerken beni bırakamayacağını, çünkü bir duraktan yeni ayrıldığımızı ve bunun çok tehlikeli olacağını açıkladı.
Aniden otobüs tekrar hareket edebilecekmiş gibi göründü.
Şükürler olsun! dedi sürücü.
Harry Louis, dedim.
Ne sordu dedin?
Kendimi tekrarladım.
O güldü.
Pazar günleri kiliseme gelip bunu söyleyemezsin, dedi.
Kilisenize gitmek isterim, dedim. Ve eğer pazar günü kilisedeyseniz, “Şükürler olsun” yerine “Harry Louis” diyen kızı hatırlayıp gülümseyeceğinizi ve hatta belki de “Harry Louis” diyeceğinizi ekledim.
Durağımda indikten sonra yanımdan geçti ve kornasını çaldı ve el salladık.
Onu güldürmek iyi hissettirmişti.
– Nancy Kahn-Rosenthal
Tanıdık geliyor
Sevgili günlük:
Nisan 1971’de Yankee Stadyumu’nun açılış günüydü ve büyük bir kalabalık Bronx Bombardıman uçaklarının yeni bir sezona başlamasını izlemek için toplandı.
Teyzem bize oyuncuların ailelerinin oturduğu yere yakın koltuklar almıştı ve saha görüşümüz mükemmeldi.
İlerleyen vuruşlarda taraftarlar yavaş yavaş stadyumdan dökülürken, bazılarının birkaç sıra önümüzde oturan bir adama yaklaştığını ve imza isteyen herkesi nazikçe selamladığını fark ettim.
Uzaktan adamın kim olduğunu anlayamadım. Bu yüzden ilgimi çekerek onun oturduğu yere doğru yürüdüm ve kalemimi ve karnemi uzattım.
İmzalamayı bitirdikten sonra aşağı baktım ve az önce George Plimpton’dan bir imza aldığımı görmekten memnun oldum.
– Paul Hensler
bakıcının sevinci
Sevgili günlük:
Önce normal bir dilim pizza ve buzlu çay
sonra Central Park’a doğru bir yürüyüş
Frick’te ücretsiz resim —
Fragonard, Goya, van Dyck.
Bundan sonra hala kırıldı, terk edildi, yalnız,
Madison Avenue’dan 86. caddeye doğru yürüyün
Sokak, her butikte vitrin alışverişi.
en sevdiğim bistroda
iki kadeh şarabın tadını çıkarmak için fedakarlık yapmak,
genellikle Malbec
ve daha sonra bir Ruby bağlantı noktası.
Bistro masasında günlük tutmak, bir çizim yapmak
yemek yerken benim için daha iyi plan
buğulanmış sebzeler ve ördek konfi veya
bazen incirli gözleme pizza
ve peynir. Tatlı için ekmek pudingi.
Ligde sonsuz çıplak modeller çizmek
Pürüzsüz gazete kağıdı bloklarını doldurma
ve eskiz defterleri gönderin, ardından
Bronx şovlarında eve dönüş
Ölümümün portreleri ve yaşam çizimleri
Baba, yüzü o kadar memnun ki, onunki bile
Deliryum ve ateş, dosyalarda kızarma
Babama başucunda şarkı söylüyorum ve bekliyorum
eli ve soyut olanı hatırlamaya çalıştı
Acısının ötesinde anatominin özü
kemikler ve duygularımı sabit tutmaya çalışıyorum
ve hala –
merhametli bir sanat modeli kadar zarif ve zarif,
sınıfta bir platformda çıplak poz vermek
benim için, bir bakıcı ve bir kızım
Güç toplayın, dağılmamaya çalışın.
— Tiffany Osedra Miller
Raleigh 3 hız
Sevgili günlük:
Yaklaşık 20 yıl önceydi ve Manhattan’ın Doğu Yakası’ndaki Explorers Club’da kütüphaneciyle yaptığım bir iş toplantısından çıkıyordum.
Bisikletimi açarken kulüpten biri geldi. Durdu ve eski bir Raleigh olan bisikletin yaşı ve markası hakkında yorum yaptı.
Bazı arkadaşlarımın bunu benim için Massachusetts bit pazarından aldıklarını ve muhtemelen 1960’larda yapıldığını açıkladım.
Adam güldü ve o sırada bir Raleigh fabrikasında çalıştığını söyledi.
Bu bisikleti kendisinin yapmış olabileceği ihtimalini düşünürken başımızı salladığımızda, nasıl dayandığını sordu.
Mutlu bir şekilde üç vitesten ikisinin hala çalıştığını bildirdim.
Cebinden bir alet çıkarıp tekerleğe taktı.
Kulübe girerken şapkasını eğerek, “Şimdi yine üç kursun var,” dedi.
— Maria Reidelbach
hızlı geri dönüş
Sevgili günlük:
Bir kış akşamı Yukarı Batı Yakası’ndaki bir toplantıdan çıktım ve evime giden otobüse yetişmek için mahalleden aşağı koştum. O sırada üzerimde gümüş pullar olan örgü bir şapka vardı.
20’li yaşlarında oldukları tahmin edilen bir grup adam bir bardan çıktı.
“Güzel şapka,” diye seslendi içlerinden biri alaycı ama iyi huylu bir şekilde.
Bir an düşünmeden ergenliğime geri döndüm.
“Güzel yüz,” diye bağırdım.
Otobüs durağına vardığımda, onun ve arkadaşlarının uzaktan gülüştüğünü duyabiliyordum.
– Irene Biggs
Okumak tüm son girişler ve bizimki Gönderim Yönergeleri. Bize e-posta ile ulaşın günlük@Haber veya takip et @NYTMetro Twitter’dan.
Agnes Lee’nin çizimleri