Bir Broadway sahne yöneticisi Pazar günlerini nasıl geçirir?
Rachel Sterner, Boiling Springs, Pensilvanya’da büyürken Allenberry Playhouse’da Güney Pasifik’in bir yaz yapımını izledi. O bağımlıydı.
“8’de aradım. İki yıl sonra, insanları sahne boyunca takip eden spot ışığı yönetiyordum,” dedi Bayan Sterner. “Nisan’dan Kasım’a kadar her ay yeni bir gösteri yaptık. Onu sevdim.”
O şimdi Broadway’de, Cameron Crowe’un 2000 yapımı aynı adlı filminin müzikal uyarlaması olan Neredeyse Ünlü’de Baş Yapımcı olarak çalışıyor.
“İnsanlar, sahne yöneticilerinin elinde bir pano ve bir kronometreyle sahne arkasında çılgınca koşturduklarını düşünüyor. Tam tersi,” diye açıkladı. “Panikten olabildiğince uzak durmalısınız. Ben tüm prodüksiyon için her şeyin gerçekleştiği iletişim merkezi ve huniyim.”
Bazen, pandemi nedeniyle bu huni, son dakika alçı hastalıklarını ve varsa, aşırı fiyatlı veya geç tedarikleri içerir. Yine de şov devam etmeli ve bu şekilde kalmasını sağlamak Bayan Sterner’ın görevi.
Ancak sihri gerçekleştirmek için sadece bir haftası kaldı: “Almost Famous”ın son performansının 8 Ocak’ta olması planlanıyor.
38 yaşındaki Bayan Sterner, iki kedisi Lucy ve Frankie ile Brooklyn’deki Prospect Lefferts Gardens’ta yaşıyor.
DRAMA İLE UYANIN Sabah 8:30 veya 8:45 civarında, iPhone’umda giderek artan bir kuş cıvıltısıyla uyanıyorum. Gezimde uyumayı öğrendiğim göz maskemi çıkarıp, hasta olan veya araması gereken var mı diye telefona bakıyorum. Sonra onlar için hangi yedek oyuncuyu dolduracağıma ve bir şeye ihtiyaçları olup olmadığına karar veririm. Penny Lane geçenlerde haykırdı – bu daha büyük bir anlaşmaydı. 32 onsluk bir Mason kavanozu su içiyorum, duş alıyorum, iki dakika geriniyorum ve yatağı yapıyorum çünkü eve böyle gitmek ve onu bulmak istiyorum.
KAR İÇİN TARÇIN Kedileri besliyorum ve kahvaltı hazırlıyorum. Aynı şeyi haftalarca yapabilirim. İngiliz muffinlerine ve Beyond Sausage’a bayılırım, ki bu gerçekten iyi olan sahte ettir ve bir kombucha içerim. Şu anki lezzet Altın Ananas. O zaman kahve. Le Creuset French Press’te Stumptown Coffee Roasters yapıyorum, Califia Farms’tan ısıtılmış süt sürahileri ve biraz tarçın ekliyorum. Pandemi bana basit rutinlerde neşe bulmayı öğretti.
HAYALİNİ YAŞAMAK 12:15’te kapıdayım. Prospect Park’ta Q’yu alacağım. Manhattan Köprüsü’nde yürümeyi seviyorum. Şehrin görüntüsünden asla vazgeçemiyorum. 42. ve 7. caddelerde yoldayım. Shubert Yolu’ndan geçiyorum, burası tarihi tiyatro alanı. 45’inde bizimkine ulaşmak için 3 tiyatrodan daha geçiyorum, bu bana 6 yaşımdan beri gördüğüm rüyayı yaşadığımı hatırlatıyor.
PATTI HAREKETLERİ Sinema salonuma girdikten sonra, herkesin o gün için bir test göndermesini sağlayan Covid güvenlik yöneticisiyle görüşüyorum. Ofisimiz bir kat yukarıda. Company’den Patti LuPone’un soyunma odası olan sıkışık bir odada dördümüz varız. Duvarlar hala mavi ve banyo onunki gibi pembe.
HAZIRLIK 1:30’dan 2:15’e kadar sahne uyanır. Mürettebat donanımları sıfırlar. Soyunma odası kostümleri sıfırlar, mikrofonlar kapanır, ses kontrol edilir, ışıklar video duvarının ayarlandığından emin olur. Çeşitli departman başkanları ile temasa geçiyorum. Fiziksel olarak orada olmayı ve herhangi bir sorusu olduğunda insanların beni görmesini seviyorum. Gösteriden 45 dakika önce bir asansör çağrımız var ve açılış numarasını çalıyoruz: Yatağında bir trambolin olan William kaldırılıyor ve sahne boyunca taşınıyor. Alçının yarısını etkiler. Savaş narası gibi. Egzersiz gerektiren fiziksel bir şey varsa, onu her gün yaparız.
KOYUR Sonra sahnede duruyorum ve ses tahtasındaki gösteriyi miksleyen Ron’a hazır olduğumuzu haykırıyorum. Cameron’ın kendisinin bir araya getirdiği bir gösteri öncesi çalma listesi oynuyor. Kapılar açılıyor ve seyirciler saat 14:30’da geliyor. Oyuncuların kaydolduğundan emin olduktan sonra binadaki herkesi aradım. 15 dakikalık bir görüşme yapıyorum, ardından 5 dakikalık bir arama süresi, hızlı bir işeme, ardından 2:56’da yerleri arıyorum.
İPUÇLARI Neredeyse Ünlü’nün zorluğu, set parçalarının çok büyük olması ve tiyatronun olmamasıdır. Kanatlarda çok sıkı ve hiçbir şey sığmıyor. Tetris oyunu gibi. Büyük oyunlar tam olarak doğru zamanda ve belirli bir düzende içeri girip çıkmak zorunda, yoksa gösteri duracak çünkü tehlikeli olacak. Sahnenin sağ tarafında, sahneden iki buçuk metre uzakta oturuyorum, kulaklığım herkesle konuşuyor ve şovu çağırıyor. Işıkları, manzarayı, ses efektlerini kontrol etmeye ve herkesin olması gereken yerde olduğundan emin olmaya çok odaklandım.
RAPOR Saat 16:10 civarında 17 dakikalık bir ara verilecektir. Mürettebat güvertede ikinci perde için hazırlanıyor. Oyuncular kostüm ve peruk değiştiriyor. Bir hata düzeltmesi olabilir. Olmazsa sergi raporunu yazmaya başlayacağım. O gün yaşananların resmi bir kaydıdır ve tüm yapım ekibine gönderilecektir. Gösterinin zamanlamasını, biri incinirse, seyircinin nasıl tepki verdiğini ve tepki verdiğini ve herhangi bir terslik olup olmadığını takip ederim. Sonra ikinci perde için yerleri ararım.
PERDE Yaylar sabah 5:35 civarında gerçekleşir. Bu en sevdiğim bölüm. Herkesin ana temamızı söylediği küçük bir rock konseriyle sona erer. Seyirci ayakta. Onlar ayrılırken sahneyi geçip ofisime gidiyorum. Gösteri raporunu bitiriyorum, oyuncular ve sahne yöneticilerinden oluşan ekibim için maaş bordroları gönderiyorum ve tüm şirkete bir program gönderiyorum. Yavaş yavaş çalışma modundan çıkmaya başladık. Ofiste çok gülüyoruz, hepsi bu.
CUMA GECESİ Pazar gününün enerjisini seviyorum. Cuma gecemiz gibi. Erken çıkıyoruz, insanlar zorluyor ve hepimiz ertesi gün izinli olmanın rahatlığını yaşıyoruz. Diğer şovlar sayesinde birçok arkadaş edindim. Sonuncusu Harry Potter’dı. Bunun için ayrıldığım dört yıl orada sahne amirliği yaptım. Birkaç ayda bir, Harry Potter aracılığıyla tanıştığım diğer iki sahne yöneticisi, Andrea Saraffian ve Johnny Milani, biftek ve martini yemek için Gallaghers’a giderim. Hepimiz sirkten kaçtık ve insanlarla bu şekilde bağlantı kurmak güzel. İşin stresinden bahsediyoruz ve deli olmadığımı hatırlıyorum – yaptığımız çılgınca bir şey.
EĞLENCELİ KARAR Sonra belki 9 ya da 9:30 civarında Dutch Fred’s’e gideriz. Doğru karar değil, ama genellikle eğlenceli olanıdır. Harika martiniler yapıyorlar. Tanıdığımız daha çok insanla tanışıyor ve hikayelerini dinliyoruz. 23:00 veya gece yarısı bir Uber evindeyim.
EVDE Kedileri besliyorum ve sabahtan bir şey alıp almadığıma bakıyorum. Haftalık bir planlayıcım var ve günümdeki önemli noktaları ve özlü gerçekleri yazıyorum. Anneannem 2016’da vefat ettiğinde bunlardan bazılarını onun yaptığını bulduk. Bu onun kişisel hikayesi. Cirque du Soleil ile turneye çıkarken ben de öyle başladım. Bu deneyimleri yaşadım ve asla hatırlamayacağımı düşündüm ve ben de istemiyorum. Geri dönüp bir yıl önce ne yaptığımı görmek ilginç. Hafızanızdaki bir el feneri.
Rachel Sterner, Boiling Springs, Pensilvanya’da büyürken Allenberry Playhouse’da Güney Pasifik’in bir yaz yapımını izledi. O bağımlıydı.
“8’de aradım. İki yıl sonra, insanları sahne boyunca takip eden spot ışığı yönetiyordum,” dedi Bayan Sterner. “Nisan’dan Kasım’a kadar her ay yeni bir gösteri yaptık. Onu sevdim.”
O şimdi Broadway’de, Cameron Crowe’un 2000 yapımı aynı adlı filminin müzikal uyarlaması olan Neredeyse Ünlü’de Baş Yapımcı olarak çalışıyor.
“İnsanlar, sahne yöneticilerinin elinde bir pano ve bir kronometreyle sahne arkasında çılgınca koşturduklarını düşünüyor. Tam tersi,” diye açıkladı. “Panikten olabildiğince uzak durmalısınız. Ben tüm prodüksiyon için her şeyin gerçekleştiği iletişim merkezi ve huniyim.”
Bazen, pandemi nedeniyle bu huni, son dakika alçı hastalıklarını ve varsa, aşırı fiyatlı veya geç tedarikleri içerir. Yine de şov devam etmeli ve bu şekilde kalmasını sağlamak Bayan Sterner’ın görevi.
Ancak sihri gerçekleştirmek için sadece bir haftası kaldı: “Almost Famous”ın son performansının 8 Ocak’ta olması planlanıyor.
38 yaşındaki Bayan Sterner, iki kedisi Lucy ve Frankie ile Brooklyn’deki Prospect Lefferts Gardens’ta yaşıyor.
DRAMA İLE UYANIN Sabah 8:30 veya 8:45 civarında, iPhone’umda giderek artan bir kuş cıvıltısıyla uyanıyorum. Gezimde uyumayı öğrendiğim göz maskemi çıkarıp, hasta olan veya araması gereken var mı diye telefona bakıyorum. Sonra onlar için hangi yedek oyuncuyu dolduracağıma ve bir şeye ihtiyaçları olup olmadığına karar veririm. Penny Lane geçenlerde haykırdı – bu daha büyük bir anlaşmaydı. 32 onsluk bir Mason kavanozu su içiyorum, duş alıyorum, iki dakika geriniyorum ve yatağı yapıyorum çünkü eve böyle gitmek ve onu bulmak istiyorum.
KAR İÇİN TARÇIN Kedileri besliyorum ve kahvaltı hazırlıyorum. Aynı şeyi haftalarca yapabilirim. İngiliz muffinlerine ve Beyond Sausage’a bayılırım, ki bu gerçekten iyi olan sahte ettir ve bir kombucha içerim. Şu anki lezzet Altın Ananas. O zaman kahve. Le Creuset French Press’te Stumptown Coffee Roasters yapıyorum, Califia Farms’tan ısıtılmış süt sürahileri ve biraz tarçın ekliyorum. Pandemi bana basit rutinlerde neşe bulmayı öğretti.
HAYALİNİ YAŞAMAK 12:15’te kapıdayım. Prospect Park’ta Q’yu alacağım. Manhattan Köprüsü’nde yürümeyi seviyorum. Şehrin görüntüsünden asla vazgeçemiyorum. 42. ve 7. caddelerde yoldayım. Shubert Yolu’ndan geçiyorum, burası tarihi tiyatro alanı. 45’inde bizimkine ulaşmak için 3 tiyatrodan daha geçiyorum, bu bana 6 yaşımdan beri gördüğüm rüyayı yaşadığımı hatırlatıyor.
PATTI HAREKETLERİ Sinema salonuma girdikten sonra, herkesin o gün için bir test göndermesini sağlayan Covid güvenlik yöneticisiyle görüşüyorum. Ofisimiz bir kat yukarıda. Company’den Patti LuPone’un soyunma odası olan sıkışık bir odada dördümüz varız. Duvarlar hala mavi ve banyo onunki gibi pembe.
HAZIRLIK 1:30’dan 2:15’e kadar sahne uyanır. Mürettebat donanımları sıfırlar. Soyunma odası kostümleri sıfırlar, mikrofonlar kapanır, ses kontrol edilir, ışıklar video duvarının ayarlandığından emin olur. Çeşitli departman başkanları ile temasa geçiyorum. Fiziksel olarak orada olmayı ve herhangi bir sorusu olduğunda insanların beni görmesini seviyorum. Gösteriden 45 dakika önce bir asansör çağrımız var ve açılış numarasını çalıyoruz: Yatağında bir trambolin olan William kaldırılıyor ve sahne boyunca taşınıyor. Alçının yarısını etkiler. Savaş narası gibi. Egzersiz gerektiren fiziksel bir şey varsa, onu her gün yaparız.
KOYUR Sonra sahnede duruyorum ve ses tahtasındaki gösteriyi miksleyen Ron’a hazır olduğumuzu haykırıyorum. Cameron’ın kendisinin bir araya getirdiği bir gösteri öncesi çalma listesi oynuyor. Kapılar açılıyor ve seyirciler saat 14:30’da geliyor. Oyuncuların kaydolduğundan emin olduktan sonra binadaki herkesi aradım. 15 dakikalık bir görüşme yapıyorum, ardından 5 dakikalık bir arama süresi, hızlı bir işeme, ardından 2:56’da yerleri arıyorum.
İPUÇLARI Neredeyse Ünlü’nün zorluğu, set parçalarının çok büyük olması ve tiyatronun olmamasıdır. Kanatlarda çok sıkı ve hiçbir şey sığmıyor. Tetris oyunu gibi. Büyük oyunlar tam olarak doğru zamanda ve belirli bir düzende içeri girip çıkmak zorunda, yoksa gösteri duracak çünkü tehlikeli olacak. Sahnenin sağ tarafında, sahneden iki buçuk metre uzakta oturuyorum, kulaklığım herkesle konuşuyor ve şovu çağırıyor. Işıkları, manzarayı, ses efektlerini kontrol etmeye ve herkesin olması gereken yerde olduğundan emin olmaya çok odaklandım.
RAPOR Saat 16:10 civarında 17 dakikalık bir ara verilecektir. Mürettebat güvertede ikinci perde için hazırlanıyor. Oyuncular kostüm ve peruk değiştiriyor. Bir hata düzeltmesi olabilir. Olmazsa sergi raporunu yazmaya başlayacağım. O gün yaşananların resmi bir kaydıdır ve tüm yapım ekibine gönderilecektir. Gösterinin zamanlamasını, biri incinirse, seyircinin nasıl tepki verdiğini ve tepki verdiğini ve herhangi bir terslik olup olmadığını takip ederim. Sonra ikinci perde için yerleri ararım.
PERDE Yaylar sabah 5:35 civarında gerçekleşir. Bu en sevdiğim bölüm. Herkesin ana temamızı söylediği küçük bir rock konseriyle sona erer. Seyirci ayakta. Onlar ayrılırken sahneyi geçip ofisime gidiyorum. Gösteri raporunu bitiriyorum, oyuncular ve sahne yöneticilerinden oluşan ekibim için maaş bordroları gönderiyorum ve tüm şirkete bir program gönderiyorum. Yavaş yavaş çalışma modundan çıkmaya başladık. Ofiste çok gülüyoruz, hepsi bu.
CUMA GECESİ Pazar gününün enerjisini seviyorum. Cuma gecemiz gibi. Erken çıkıyoruz, insanlar zorluyor ve hepimiz ertesi gün izinli olmanın rahatlığını yaşıyoruz. Diğer şovlar sayesinde birçok arkadaş edindim. Sonuncusu Harry Potter’dı. Bunun için ayrıldığım dört yıl orada sahne amirliği yaptım. Birkaç ayda bir, Harry Potter aracılığıyla tanıştığım diğer iki sahne yöneticisi, Andrea Saraffian ve Johnny Milani, biftek ve martini yemek için Gallaghers’a giderim. Hepimiz sirkten kaçtık ve insanlarla bu şekilde bağlantı kurmak güzel. İşin stresinden bahsediyoruz ve deli olmadığımı hatırlıyorum – yaptığımız çılgınca bir şey.
EĞLENCELİ KARAR Sonra belki 9 ya da 9:30 civarında Dutch Fred’s’e gideriz. Doğru karar değil, ama genellikle eğlenceli olanıdır. Harika martiniler yapıyorlar. Tanıdığımız daha çok insanla tanışıyor ve hikayelerini dinliyoruz. 23:00 veya gece yarısı bir Uber evindeyim.
EVDE Kedileri besliyorum ve sabahtan bir şey alıp almadığıma bakıyorum. Haftalık bir planlayıcım var ve günümdeki önemli noktaları ve özlü gerçekleri yazıyorum. Anneannem 2016’da vefat ettiğinde bunlardan bazılarını onun yaptığını bulduk. Bu onun kişisel hikayesi. Cirque du Soleil ile turneye çıkarken ben de öyle başladım. Bu deneyimleri yaşadım ve asla hatırlamayacağımı düşündüm ve ben de istemiyorum. Geri dönüp bir yıl önce ne yaptığımı görmek ilginç. Hafızanızdaki bir el feneri.