ANNE-KIZ BİR MASAL YARATTI: SIMURG INN Ahmetçe Köyü’nde bir yer. Adeta buraya konmuş üzere fakat hem de daima varmış üzere ahenk içinde doğası ve insanıyla. Görüntüsünü anlatmaya sözler yetmez, gücü ve yaşattığı hisleri de öyle, beyhude bir çaba olur. Lakin burayı birinci ağızdan, güzel bilen, dolu dolu yaşayan anne ve kızından dinleyelim.
Simurg Inn kıssasını bilmeyenler için yine anlatır mısınız, her şey nasıl başladı? Daima aklınızda olan bir proje miydi yoksa bir anda gelen bir fikir miydi?
Dilara Karabay: 1 Haziran 1990 yılında bir rüya görmüştüm: Bir lahitin gerisine yaslanmışım, güneş doğuyorve orada kocaman kuş vardı. Fakat kuşun ne olduğunu bilmiyordum. Şimdi anlıyorum ki o kuş Simurg. Rüyamda güneş doğuyor ve sarı saçlı bir bebeği havaya kaldırıyorum. Onu alıp dağ yolundan üste doğru tırmanıyordum. yıllar daha sonra Simurg Inn’e çıkan yolun, rüyamda gördüğüm o yol olduğunu fark ettim. yıllar önce Ayvacık’a tesadüfen ve kısa dönemli konaklamak için gelmiştim hatta yolda bir arada seyahat ettiğim arkadaşıma ‘Belki çok uzun süre kalırız’ demiştim. Bu seyahat sırasında çok tesadüfen Simurg Inn’in yerine rastladık ve seyahat böyle başladı. 2005 yılıydı ve 2007 yılında tamamlandı. Lakin bir otel fikri aklımızda yoktu. 2006 yılında kendimizin yaşayacağı bir konut için dekorasyon devam ederken, bir arkadaşımla birlikte başka bir arkadaşımızın doğum günü için buraya gelmeye karar verdik. Seyahat ederken ona ‘Belki de dönmeyiz’ dedim. İnsanın ağzından çıkan sözlere de dikkat etmesi gerekiyor. O seyahatten daha sonra sekiz ay dönmedim. O süreçte radikal bir kararla her şeyi Ahmetçe’ye çevirince ‘ne yapacağım’ sorusu gündeme geldi. Tarımdan anlamam, zeytini bilmem lakin en güzel yaptığım şey konuk ağırlamaktı. Eski eşimin fikriydi otel fikri. Olur mu diye kendimizi eğlendirmek için başladık.
Simurg Inn’e adım atar atmaz dünyanın geri kalanından kopuyorsunuz, kesin bilgi. Burada hiçbir şey yapmamak da güzel, dönem dönem organize edilen özet etkinliklere katılmak da… Mart takvimi için röportajı sonuna kadar okuyun lütfen.
Burası bulunduğu bölgeyi de etkiledi, değil mi? Tam olarak nasıl?
D.K.: Ahmetçe Köyü dışa kapalı üzere görünse de biz buraya yerleşince, burada yaşayanlarla iletişim kurunca ne kadar sıcak olduklarını gördük. Bu bölgenin en güzel köylerinden biridir. İlk yerleşilen köydür. Aslında çok kalabalıktır fakat vakit içinde göçlerle nüfus azalmış. Benimle birlikte çok kişi de yerleşti, tatlı tatlı büyüyor. Ve doğal ki yerler de çok değerlendi. Yeni konutlar yapılıyor. Bir arazinin içine bir şey yapmaktansa başka bir beton daha koyup oralardaki ağaçları kesmektense, eski meskenleri renove edip onları hayata kazandırmaya başladık. Kısmi kiralama yaptık. Birden her şey kendi akışında ve doğayla uyumlu bir şekilde evrilmeye başladı.
Peki Simurg Inn sizi, her ikinizi de nasıl etkiledi? Öncesi ve daha sonrası için şöyle değiştik, bunlar oldu diye gözlemleriniz var mı?
D.K.: Büyük değişiklikler oldu. Bir defa birçok arkadaşım ne kadar sürede şehre döneceğim konusunda argümana girdi. Çünkü evvelden (tasarımcı olmamdan ötürü) kaosu severdim, büyük şehir kad��nıydım. Ancak sonu Ahmetçe’de bitti. Çok telâşlı ve her şey çabucak olsun diyen bir tanesiydim, artık beklemeyi ve sabretmeyi öğrendim. Bölge bir şekilde sizi etkiliyor. Evvelce bir gün önce bitsin dediğimiz şeylere şimdi ‘bitecek bekleyelim’ diyorum. Büyükşehirde sürekli bir yere yetişiyorsunuz halbuki burada vaktin akışı hareketli lakin daha durağan. Tıpkı doğa üzere. Vakte yaydığınız, nefes aldığınız, daha huzurlu ve istikrarlı bir hayat sürüyorsunuz. Fark etmeden büyük şehirde yaşarken de sürekli bir yerleri arıyordum ta ki burayı görene kadar. Burada arkadaşlarımla daha verimli vakit geçiriyorum, tahminen daha az görüşüyoruz lakin o kadar dolu dolu yaşıyoruz ki. Kaçırdığım birçok şeyi yine yerine koymaya çalışıyorum.
Dila Demir: Buraya yerleşmeden önce yurt dışındaydım. Şehir hayatı yaşıyordum. Üniversite daha sonrası merakımın peşinden Native American kökenli bir öğretiyi buldum. Hem kendimle birebir vakitte doğayla ilişkim değişmeye başladı. Bu süreç içerisinde extravert taklidi yapmaktan intravert olmanın keyfini sürmeyi, dinginliği ve hayallerimin sorumluluğunu almayı öğrendim. Bu öğreti ömrümde ne değiştirdi sorusuna yanıt vermişim üzere oldu lakin başka türlü bu kadar genç Kaz Dağları’nda bir oteli işletmekten bu kadar keyif alabileceğimi sanmıyorum. Burada gerçekten doğaya ve doğalıma döndüğümü hissediyorum.
Simurg Inn’i yalnızca çok romantik bir yer olarak düşünmeyin, burası mahallî halkı da olumlu etkilemiş. Dila Demir “Simurg Inn annemin zevki, insan sevgisi ve azmi yardımıyla var oldu. Ruhu da, pusulası da annım. birlikte uyumlu çalışabilmemizin en önemli niçini özünde birebir geleceği hayal ediyor olmamız” diyor.
Ziyaret edenler olarak biliyoruz, bir fikrimiz var: Simurg Inn yalnızca bir konaklama adresi değil. Pekala tam olarak nedir?
D.D.: Konuttan uzaktaki konutunuz… Simurg Inn’deki çoğu eşya yıllarce konutumuzu süsledi. Kapısı herkese daima açık oldu. Kahkaha, sohbet, müzik eksik olmadı. Bu konutumuzun de diğer- lerinden hiçbir farkı yok. Geldiğinizde o yüzden kendinizi konutunuzda hissediyorsunuz.
D.K.: Ben aslında otelci değilim. Profesyonel konut sahipliği yapıyorum çünkü burası bizim evimizdi. Meskende de daima konuk ağırlardım, şimdi daha profesyonel olarak bu işi yapıyorum. Bence buraya gelen beşerler da bunu görüyorlar. Her gelen konuğun otelde yaşadığı tecrübeleri yazdığı bir defterimiz var. Defterde genelde gözlemlediğim şey insanların kendilerini konutlarında ve bir ailenin içinde hissettikleri yönündeki hisler.
Simurg Inn Ahmetçe Köyü’nde yaşayanları, çocukları da olumlu yönde etkilediğini duyuyoruz. Hedefiniz ya da dileğiniz tam olarak nedir? Bununla ilgili neler yapıyorsunuz ve yapmayı planlıyorsunuz? Ve bu sizin için niye önemli?
D.K.: Umarım dediğiniz üzere olumlu yönde etkilemiştir. Buraya geldiğim zamanki hedefim bir otel ve yatırım yapmak değildi. Bölgeye aşık oldum, burası artık benim meskenim. Oyumu kullandığım, ömrümü geçirdiğim yer. Üstelik böyle bir yatırım yaptıktan daha sonra daha da keyifli hale geldi. Şimdi bunu beni içine alan, bana yardım eden beşerlerle bir arada paylaşmam gerekir. Aslında ben bir çocuktan çok etkilendim. Bir inşaat sırasında karşılaştık. Bir gün göremeyince çok merak ettim ve öyküsünü öğrendim. İlk geldiğim sene de çeşitli yardımlar oluyordu olağan olarak lakin münferit bir şeydense toplu bir şey tesir yaratmak istedik. Bu çocuklarla ilgili olan bir proje fakat bölgenin kendine has dokusunu da kapsıyor. Bu bölgede çok yetenekli bayanlar var. Burada onlara takviye olacak, gelir getirecek şekilde yaptıkları işleri tanıtmak istiyoruz.
Mücevher tasarımı ve Simurg Inn birbirini nasıl tanımlıyor? Yani İstanbul’daki yaşam ve rutininiz ve burası rakip mi? Birbirini tamamlıyor mu? Ve şimdilerde ağır basan hangisi?
D.K.: Hayallerim bittiği için bu köye yerleşmiştim lakin çabucak sonrasında tüm bu hayaller bana geri döndü. Tersine rakip değil birbirini çok tamamlayan bir şey. Köye yerleşmeden önce yaptığım koleksiyonum nasıl buradaki meskenimi ve yaşantımı şekillendirdiyse şimdi de buradaki yaşantım yeni koleksiyonumu şekillendiriyor. Buraya yerleştikten daha sonra birinci kere bu sene koleksiyonum için daha sık İstanbul’a gidip gelmeye başladım. Altyapısını oluşturdum. Yani ilgilendiğim iki alan aslında rakip değil, omuz omuza gidiyor.
Anne-kız olarak buradaki işler güçler konusunda paylaşımınız nasıl? Her kararda ortak bir fikriniz oluyor mu, farklı düşündüğünüzde ne oluyor?
D.D.: Simurg Inn annemin zevki, insan sevgisi ve azmi yardımıyla var oldu. Ruhu da, pusulası da annem. birlikte uyumlu çalışabilmemizin en önemli niçini özünde tıpkı geleceği hayal ediyor olmamız. İkimizi de samimiyete, estetiğe ve sürdürülebilirliğe önem veriyoruz. Ben göl üzereyim, annem ise ırmak. Ben durup saatlerce araştırabilirim, annem çabucak harekete geçip bir sorunu çözebilir. Sonunda birlikte Ege Denizi’ne akıyoruz.
D. K.: Aslında sorulara cevaplarımızdan da anlayabilirsiniz. Birbirlerine çok benzeyen anne-kız değiliz. Bir yandan çok benziyoruz, bir yandan hiç benzemiyoruz. Aslında bence ahengi da bu getiriyor. Daima birebir şeyleri düşünüp hayal etsek ilerlemeyebilirdik. kimi vakit çok aykırı düştüğümüz bahisler olabiliyor fakat ben bunların bize yararı olduğuna inanıyorum. Ben daha çok aksiyon insanıyım. Hayal ettiğimde çabucak uygulamak isterim. Dila daha sakindir. Burayı birinci ben kurdum fakat ondan sonrasında benim hayallerimin içine onunkiler girdi. Şimdi ortak bir yol buluyoruz. Bana çok yardımcı oluyor. Çok süratli hareket ettiğinizde geriniz karmakarışık olabiliyor lakin Dila o hususta benim eksiklerimi tamamlıyor. Hayallerimi hem geliştiriyor birebir zamandastek oluyor. Gençlerle bir arada olmanın insanı geliştiren ve öğretici bir yanı var. Gençler insanın önünü açıyor. Bununla gurur duyuyorum.
Simurg Inn’de sizler için vakit nasıl geçiyor? Her gün kesinlikle yapılan işler/aktiviteler var mı? Burada en uzun ne kadar kalabilirsiniz?
D.D.: Sabah uyandığımda kendime vakit ayırabilmem benim için önemli. Sabah ruhuma âlâ gelen, günümün temelini oluşturacak aktivitelerle başlıyorum. Meditasyon yapmak, okumak ve günlük tutmak üzere. daha sonrasında o gün listemde olan işlere dalıyorum. Listem daima değişiyor. Her gün yenidenlayan işim, daha doğrusu guilty pleasure’ım obsesif bir şekilde kütüphaneyi düzenlemek. Dünyanın en güzel yerlerinden birindeyiz. Güneşin batışını her gün birebir heyecanla izliyorum. beraberinde da gezgin ruhluyum. Sanırım en uzun sürem dokuz ay lakin bu pandemiden dünyanın durduğu bir dönemdi. Sayılır mı bilmiyorum.
Ziyaret edenlerden en sık aldığınız yorumlar hangileri ve favoriniz hangisi?
D.K.: İnsanların burada kendilerini meskenlerinde üzere hissettiğini paylaşmalarını çok seviyorum.
ELLE olarak bunu sormadan olmaz: Simurg Inn styling’iniz hangi parçalar ve seçimlerden oluşuyor? Burada en çok neler giyersiniz?
D.K.: Kıyafet seçimlerimi ekseriyetle ruh halime göre yapıyorum. Gündüz daha casual şeyler tercih ediyorum lakin akşamları derli toplu, şık giyinmeyi seviyorum çünkü bu özen akşam yemeği için hazırlanan o masaya verilen önemi gösteriyor benim için.
Tüm bunların dışında, dinlenmek ve keyif için neler yaparsınız?
D.K.: Olağanüstü bir arkadaş grubum var, benden daha sonra birçok arkadaşım buraya yerleşti. Onlara Kaz Dağları’na giderim. Kimse olmadığı vakit otomobile binip kesinlikle keşif yapmaya çıkarım. Çok toplumsal biri olmama rağmen beslenmem için kendimle kalmaya da gereksinimim oluyor. ötürüsıyla kitap okurum, şimdi yavaş yavaş koleksiyon tasarlıyorum. Yemek yapmak benim için farklı bir keyif. Yakın bir vakitte Simurg Inn’de bu mevzuda bir atölye de hazırlamak istiyorum.
D.D.: Okumak ve meditasyon yapmak üzere aktiviteler dışında köpeklerimle vakit geçirmeyi seviyorum. Sevgilimle karavanla ya da tekneyle gezmeyi seviyoruz. aslına bakarsanız Danua’mız Kek’i kabul eden başka bir yer bulamadık.
Yazı: Suzan Yurdacan
ELLE Türkiye Mart 2022 sayısından alınmıştır.
Simurg Inn kıssasını bilmeyenler için yine anlatır mısınız, her şey nasıl başladı? Daima aklınızda olan bir proje miydi yoksa bir anda gelen bir fikir miydi?
Dilara Karabay: 1 Haziran 1990 yılında bir rüya görmüştüm: Bir lahitin gerisine yaslanmışım, güneş doğuyorve orada kocaman kuş vardı. Fakat kuşun ne olduğunu bilmiyordum. Şimdi anlıyorum ki o kuş Simurg. Rüyamda güneş doğuyor ve sarı saçlı bir bebeği havaya kaldırıyorum. Onu alıp dağ yolundan üste doğru tırmanıyordum. yıllar daha sonra Simurg Inn’e çıkan yolun, rüyamda gördüğüm o yol olduğunu fark ettim. yıllar önce Ayvacık’a tesadüfen ve kısa dönemli konaklamak için gelmiştim hatta yolda bir arada seyahat ettiğim arkadaşıma ‘Belki çok uzun süre kalırız’ demiştim. Bu seyahat sırasında çok tesadüfen Simurg Inn’in yerine rastladık ve seyahat böyle başladı. 2005 yılıydı ve 2007 yılında tamamlandı. Lakin bir otel fikri aklımızda yoktu. 2006 yılında kendimizin yaşayacağı bir konut için dekorasyon devam ederken, bir arkadaşımla birlikte başka bir arkadaşımızın doğum günü için buraya gelmeye karar verdik. Seyahat ederken ona ‘Belki de dönmeyiz’ dedim. İnsanın ağzından çıkan sözlere de dikkat etmesi gerekiyor. O seyahatten daha sonra sekiz ay dönmedim. O süreçte radikal bir kararla her şeyi Ahmetçe’ye çevirince ‘ne yapacağım’ sorusu gündeme geldi. Tarımdan anlamam, zeytini bilmem lakin en güzel yaptığım şey konuk ağırlamaktı. Eski eşimin fikriydi otel fikri. Olur mu diye kendimizi eğlendirmek için başladık.
Simurg Inn’e adım atar atmaz dünyanın geri kalanından kopuyorsunuz, kesin bilgi. Burada hiçbir şey yapmamak da güzel, dönem dönem organize edilen özet etkinliklere katılmak da… Mart takvimi için röportajı sonuna kadar okuyun lütfen.
Burası bulunduğu bölgeyi de etkiledi, değil mi? Tam olarak nasıl?
D.K.: Ahmetçe Köyü dışa kapalı üzere görünse de biz buraya yerleşince, burada yaşayanlarla iletişim kurunca ne kadar sıcak olduklarını gördük. Bu bölgenin en güzel köylerinden biridir. İlk yerleşilen köydür. Aslında çok kalabalıktır fakat vakit içinde göçlerle nüfus azalmış. Benimle birlikte çok kişi de yerleşti, tatlı tatlı büyüyor. Ve doğal ki yerler de çok değerlendi. Yeni konutlar yapılıyor. Bir arazinin içine bir şey yapmaktansa başka bir beton daha koyup oralardaki ağaçları kesmektense, eski meskenleri renove edip onları hayata kazandırmaya başladık. Kısmi kiralama yaptık. Birden her şey kendi akışında ve doğayla uyumlu bir şekilde evrilmeye başladı.
Peki Simurg Inn sizi, her ikinizi de nasıl etkiledi? Öncesi ve daha sonrası için şöyle değiştik, bunlar oldu diye gözlemleriniz var mı?
D.K.: Büyük değişiklikler oldu. Bir defa birçok arkadaşım ne kadar sürede şehre döneceğim konusunda argümana girdi. Çünkü evvelden (tasarımcı olmamdan ötürü) kaosu severdim, büyük şehir kad��nıydım. Ancak sonu Ahmetçe’de bitti. Çok telâşlı ve her şey çabucak olsun diyen bir tanesiydim, artık beklemeyi ve sabretmeyi öğrendim. Bölge bir şekilde sizi etkiliyor. Evvelce bir gün önce bitsin dediğimiz şeylere şimdi ‘bitecek bekleyelim’ diyorum. Büyükşehirde sürekli bir yere yetişiyorsunuz halbuki burada vaktin akışı hareketli lakin daha durağan. Tıpkı doğa üzere. Vakte yaydığınız, nefes aldığınız, daha huzurlu ve istikrarlı bir hayat sürüyorsunuz. Fark etmeden büyük şehirde yaşarken de sürekli bir yerleri arıyordum ta ki burayı görene kadar. Burada arkadaşlarımla daha verimli vakit geçiriyorum, tahminen daha az görüşüyoruz lakin o kadar dolu dolu yaşıyoruz ki. Kaçırdığım birçok şeyi yine yerine koymaya çalışıyorum.
Dila Demir: Buraya yerleşmeden önce yurt dışındaydım. Şehir hayatı yaşıyordum. Üniversite daha sonrası merakımın peşinden Native American kökenli bir öğretiyi buldum. Hem kendimle birebir vakitte doğayla ilişkim değişmeye başladı. Bu süreç içerisinde extravert taklidi yapmaktan intravert olmanın keyfini sürmeyi, dinginliği ve hayallerimin sorumluluğunu almayı öğrendim. Bu öğreti ömrümde ne değiştirdi sorusuna yanıt vermişim üzere oldu lakin başka türlü bu kadar genç Kaz Dağları’nda bir oteli işletmekten bu kadar keyif alabileceğimi sanmıyorum. Burada gerçekten doğaya ve doğalıma döndüğümü hissediyorum.
Simurg Inn’i yalnızca çok romantik bir yer olarak düşünmeyin, burası mahallî halkı da olumlu etkilemiş. Dila Demir “Simurg Inn annemin zevki, insan sevgisi ve azmi yardımıyla var oldu. Ruhu da, pusulası da annım. birlikte uyumlu çalışabilmemizin en önemli niçini özünde birebir geleceği hayal ediyor olmamız” diyor.
Ziyaret edenler olarak biliyoruz, bir fikrimiz var: Simurg Inn yalnızca bir konaklama adresi değil. Pekala tam olarak nedir?
D.D.: Konuttan uzaktaki konutunuz… Simurg Inn’deki çoğu eşya yıllarce konutumuzu süsledi. Kapısı herkese daima açık oldu. Kahkaha, sohbet, müzik eksik olmadı. Bu konutumuzun de diğer- lerinden hiçbir farkı yok. Geldiğinizde o yüzden kendinizi konutunuzda hissediyorsunuz.
D.K.: Ben aslında otelci değilim. Profesyonel konut sahipliği yapıyorum çünkü burası bizim evimizdi. Meskende de daima konuk ağırlardım, şimdi daha profesyonel olarak bu işi yapıyorum. Bence buraya gelen beşerler da bunu görüyorlar. Her gelen konuğun otelde yaşadığı tecrübeleri yazdığı bir defterimiz var. Defterde genelde gözlemlediğim şey insanların kendilerini konutlarında ve bir ailenin içinde hissettikleri yönündeki hisler.
Simurg Inn Ahmetçe Köyü’nde yaşayanları, çocukları da olumlu yönde etkilediğini duyuyoruz. Hedefiniz ya da dileğiniz tam olarak nedir? Bununla ilgili neler yapıyorsunuz ve yapmayı planlıyorsunuz? Ve bu sizin için niye önemli?
D.K.: Umarım dediğiniz üzere olumlu yönde etkilemiştir. Buraya geldiğim zamanki hedefim bir otel ve yatırım yapmak değildi. Bölgeye aşık oldum, burası artık benim meskenim. Oyumu kullandığım, ömrümü geçirdiğim yer. Üstelik böyle bir yatırım yaptıktan daha sonra daha da keyifli hale geldi. Şimdi bunu beni içine alan, bana yardım eden beşerlerle bir arada paylaşmam gerekir. Aslında ben bir çocuktan çok etkilendim. Bir inşaat sırasında karşılaştık. Bir gün göremeyince çok merak ettim ve öyküsünü öğrendim. İlk geldiğim sene de çeşitli yardımlar oluyordu olağan olarak lakin münferit bir şeydense toplu bir şey tesir yaratmak istedik. Bu çocuklarla ilgili olan bir proje fakat bölgenin kendine has dokusunu da kapsıyor. Bu bölgede çok yetenekli bayanlar var. Burada onlara takviye olacak, gelir getirecek şekilde yaptıkları işleri tanıtmak istiyoruz.
Mücevher tasarımı ve Simurg Inn birbirini nasıl tanımlıyor? Yani İstanbul’daki yaşam ve rutininiz ve burası rakip mi? Birbirini tamamlıyor mu? Ve şimdilerde ağır basan hangisi?
D.K.: Hayallerim bittiği için bu köye yerleşmiştim lakin çabucak sonrasında tüm bu hayaller bana geri döndü. Tersine rakip değil birbirini çok tamamlayan bir şey. Köye yerleşmeden önce yaptığım koleksiyonum nasıl buradaki meskenimi ve yaşantımı şekillendirdiyse şimdi de buradaki yaşantım yeni koleksiyonumu şekillendiriyor. Buraya yerleştikten daha sonra birinci kere bu sene koleksiyonum için daha sık İstanbul’a gidip gelmeye başladım. Altyapısını oluşturdum. Yani ilgilendiğim iki alan aslında rakip değil, omuz omuza gidiyor.
Anne-kız olarak buradaki işler güçler konusunda paylaşımınız nasıl? Her kararda ortak bir fikriniz oluyor mu, farklı düşündüğünüzde ne oluyor?
D.D.: Simurg Inn annemin zevki, insan sevgisi ve azmi yardımıyla var oldu. Ruhu da, pusulası da annem. birlikte uyumlu çalışabilmemizin en önemli niçini özünde tıpkı geleceği hayal ediyor olmamız. İkimizi de samimiyete, estetiğe ve sürdürülebilirliğe önem veriyoruz. Ben göl üzereyim, annem ise ırmak. Ben durup saatlerce araştırabilirim, annem çabucak harekete geçip bir sorunu çözebilir. Sonunda birlikte Ege Denizi’ne akıyoruz.
D. K.: Aslında sorulara cevaplarımızdan da anlayabilirsiniz. Birbirlerine çok benzeyen anne-kız değiliz. Bir yandan çok benziyoruz, bir yandan hiç benzemiyoruz. Aslında bence ahengi da bu getiriyor. Daima birebir şeyleri düşünüp hayal etsek ilerlemeyebilirdik. kimi vakit çok aykırı düştüğümüz bahisler olabiliyor fakat ben bunların bize yararı olduğuna inanıyorum. Ben daha çok aksiyon insanıyım. Hayal ettiğimde çabucak uygulamak isterim. Dila daha sakindir. Burayı birinci ben kurdum fakat ondan sonrasında benim hayallerimin içine onunkiler girdi. Şimdi ortak bir yol buluyoruz. Bana çok yardımcı oluyor. Çok süratli hareket ettiğinizde geriniz karmakarışık olabiliyor lakin Dila o hususta benim eksiklerimi tamamlıyor. Hayallerimi hem geliştiriyor birebir zamandastek oluyor. Gençlerle bir arada olmanın insanı geliştiren ve öğretici bir yanı var. Gençler insanın önünü açıyor. Bununla gurur duyuyorum.
Simurg Inn’de sizler için vakit nasıl geçiyor? Her gün kesinlikle yapılan işler/aktiviteler var mı? Burada en uzun ne kadar kalabilirsiniz?
D.D.: Sabah uyandığımda kendime vakit ayırabilmem benim için önemli. Sabah ruhuma âlâ gelen, günümün temelini oluşturacak aktivitelerle başlıyorum. Meditasyon yapmak, okumak ve günlük tutmak üzere. daha sonrasında o gün listemde olan işlere dalıyorum. Listem daima değişiyor. Her gün yenidenlayan işim, daha doğrusu guilty pleasure’ım obsesif bir şekilde kütüphaneyi düzenlemek. Dünyanın en güzel yerlerinden birindeyiz. Güneşin batışını her gün birebir heyecanla izliyorum. beraberinde da gezgin ruhluyum. Sanırım en uzun sürem dokuz ay lakin bu pandemiden dünyanın durduğu bir dönemdi. Sayılır mı bilmiyorum.
Ziyaret edenlerden en sık aldığınız yorumlar hangileri ve favoriniz hangisi?
D.K.: İnsanların burada kendilerini meskenlerinde üzere hissettiğini paylaşmalarını çok seviyorum.
ELLE olarak bunu sormadan olmaz: Simurg Inn styling’iniz hangi parçalar ve seçimlerden oluşuyor? Burada en çok neler giyersiniz?
D.K.: Kıyafet seçimlerimi ekseriyetle ruh halime göre yapıyorum. Gündüz daha casual şeyler tercih ediyorum lakin akşamları derli toplu, şık giyinmeyi seviyorum çünkü bu özen akşam yemeği için hazırlanan o masaya verilen önemi gösteriyor benim için.
Tüm bunların dışında, dinlenmek ve keyif için neler yaparsınız?
D.K.: Olağanüstü bir arkadaş grubum var, benden daha sonra birçok arkadaşım buraya yerleşti. Onlara Kaz Dağları’na giderim. Kimse olmadığı vakit otomobile binip kesinlikle keşif yapmaya çıkarım. Çok toplumsal biri olmama rağmen beslenmem için kendimle kalmaya da gereksinimim oluyor. ötürüsıyla kitap okurum, şimdi yavaş yavaş koleksiyon tasarlıyorum. Yemek yapmak benim için farklı bir keyif. Yakın bir vakitte Simurg Inn’de bu mevzuda bir atölye de hazırlamak istiyorum.
D.D.: Okumak ve meditasyon yapmak üzere aktiviteler dışında köpeklerimle vakit geçirmeyi seviyorum. Sevgilimle karavanla ya da tekneyle gezmeyi seviyoruz. aslına bakarsanız Danua’mız Kek’i kabul eden başka bir yer bulamadık.
Yazı: Suzan Yurdacan
ELLE Türkiye Mart 2022 sayısından alınmıştır.