Yangından kurtulan 22 yaşındaki Topaç ailesine kavuşunca hayata döndü Marmaris, Milas, Manavgat ve Köyceğiz’de günler süren orman yangınlarında ‘büyükbaş’, koyun ve ‘beyaz et’in yanı sıra binlerce hayvan daha ömrünü kaybetti, kayboldu. Solucandan kediye, kaplumbağadan horoza, kirpiden tavşana, attan eşeğe, binlerce hayvan için bölgede oluşturulan seferberlik sürüyor.
Başta Hayvan Hakları Federasyonu (HAYTAP) ve hayvanları müdafaa dernekleri olmak üzere hayli sayıda istekli, yaralı hayvanları hayata döndürmeye ve kayıp olanları sahiplerine kavuşturmaya çalışıyor. Toplumsal medyada günlerdir kayıp ilanları paylaşılıyor; yangından kurtarılan, yüzlerinde katıksız bir dehşet tabiri olan hayvanların sahipleri aranıyor.
22 yaşındaki Topaç da ailesinden kopmak zorunda kalan hayvanlardan bir tanesiydi.
Topaç, 2000 yılından beri Marmaris’te Akbaş ailesiyle yaşıyor. O denli ki, ailenin en kıdemli bireylerinden biri.
ALEVLER 15-20 ADIMA KADAR YAKLAŞINCA…
Geçtiğimiz haftaki yangında, alevler meskeninin 15-20 adım yakınına kadar geldi. Etraftaki konutlar yandı. Ona 21 yıldır bakan 55 yaşındaki Aynur Akbaş bir yandan yangını söndürme, bir yandan hayvanlarını kurtarma telaşındaydı. HAYTAP ve aktivist hayvan dernekleri de tıpkı anlarda köydeki hayvanları kurtarmaya çalışıyordu. Aynur Akbaş, “Merhem sürerler, yeterli olsun” diye düşünerek Topaç’ı onlara teslim etti. O karışıklıkta telefon numarasını vermeyi unuttu…
Alevler saatler daha sonra söndürüldüğünde, kurtarılan hayvanların toplandığı merkeze Topaç’ı almaya gittiler. Fakat Topaç orada yoktu. 3-4 gün daha da ondan haber alamayacaklardı…
‘HAYVANLARIMIZIN HEPSİ AİLEDE BİR BİREY’
Aynur Akbaş’ın kızı İlkay Akbaş, annesinin o günlerde büyük bir ıstırap hissettiğini anlatıyor. “Yangın söndü, konutta Topaç eksikliği hissedildi” diyen İlkay Akbaş, “Bizim hayvanlarımızın hepsi birey ailede. O orada eksik oldu mu, biz de epey huzursuz oluyoruz” kelamlarıyla anlatıyor o günleri.
‘EVİ KURTARDIKTAN daha sonra HER ŞEYİ YERİNE KOYUYORSUNUZ ANCAK BİR ŞEY EKSİK’
“Annem bizden daha büyük bir yıkıntıdaydı; meskeni kurtardıktan daha sonra her şeyi yerine koyuyorsunuz fakat bir şey eksik. Annem büyük bir suçluluk hissetti… Öbür hayvanlar da hayli demoralize oldu, kedi arkadaşları var, onlar da…” diyor.
Aslında Topaç o sırada emin ellerdeydi. Fakat bir köpek için -‘nazar’ değmesin- Guinness Rekorlar Kitabı’na aday olacak 22 yıllık yaşıyla da durumu düzgün değildi.
‘BİZDEN FARKLI KALINCA KENDİNİ ÇOK KAPATMIŞ’
Gereken müdahale ve tedaviyi veteriner Hakkı Başlı yaptı; çok sıcak ve dumanlı havada, hayvan dostu bir aile onu daha inançlı ve klimalı ortamda rahat ettirebilmek için Datça’ya taşıdı. Lakin durumunda önemli bir güzelleşme sağlanamıyordu. İlkay Akbaş, “Et, bulgur, havuç, bir hayvanın yiyebileceği her şeyi yapmışlar, Topaç yememiş. Bizden farklı kaldığında kendini etrafa fazlaca kapattığını düşündüm” diyor.
Topaç’a Datça’daki hayvan dostu aile yardımıyla kavuştuklarını anlatan İlkay Akbaş “Ona hayli hoş baktılar” derken, bir yandan da köpeklerinin meskene döndüğünde adeta ‘bir daha canlandığını’ söylüyor.
‘EVE GELDİĞİNDE ÇOK DUYGULANDI’
Aynur Akbaş başta durumunun makûs olduğunu görür görmez “Durun, onun banyo saatleri vardır” diyerek Topaç’ı çabucak yıkamış. Topaç gerilimden 1.5 kilo vermiş olsa da ayaklanmış: “Çok sevindi. Yerine götürdük hayvanların yanına. İnek, koyun ve kediler var. Çok memnun oldu. Biz de hayli ağladık. Topaç da bize bakıyor; o an epey duygulandı. Zıpladı, kuyruk salladı. Herbiçimde meskeni fazlaca özledi. Meskene geldikten daha sonra yemek yedi; çabucak yedi memnun olduğu için…”
‘O BİZİM PUZZLE’IMIZIN PARÇASI’
Datça’daki hayvan dostu ailenin Topaç’ı hayatta tutmak için elinden geleni yaptığı, Marmaris’te de Akbaş ailesinin ondan başka kaldıkları için büyük bir eksiklik hissettiği sırada, etraftan “Dişleri yok, duymuyor. Çok yaşlı, niçin bu kadar üzülüyorsunuz” diyenler de ‘eksik olmamış’.
İlkay Akbaş, bu bakış açısına karşı çıkıyor; yaşlı bir köpeğe bakmanın tüm zorluklarının ve sorumluluğunun altını çizerek, “Biz onu sonuna kadar istiyoruz, o bizim puzzle’ımızın parçası” diyor. Topaç’a 22 yıldır bakan annesinin bilhassa ‘eksik’ hissettiğini vurguluyor…
‘ÇOCUKLUĞUM, GENÇLİĞİM, HER ŞEYİM YANDI’
İlkay Akbaş, yangın sırasında bölgede ‘kaybedilenlerin’ manasını da yerli halkın gözünden şöyleki özetliyor: “Çocukluğum yandı. Gençliğim yandı, her şeyim yandı. her insanın köyde bir ağacı vardır, o ağaçlar yandı…”
Başta Hayvan Hakları Federasyonu (HAYTAP) ve hayvanları müdafaa dernekleri olmak üzere hayli sayıda istekli, yaralı hayvanları hayata döndürmeye ve kayıp olanları sahiplerine kavuşturmaya çalışıyor. Toplumsal medyada günlerdir kayıp ilanları paylaşılıyor; yangından kurtarılan, yüzlerinde katıksız bir dehşet tabiri olan hayvanların sahipleri aranıyor.
22 yaşındaki Topaç da ailesinden kopmak zorunda kalan hayvanlardan bir tanesiydi.
Topaç, 2000 yılından beri Marmaris’te Akbaş ailesiyle yaşıyor. O denli ki, ailenin en kıdemli bireylerinden biri.
ALEVLER 15-20 ADIMA KADAR YAKLAŞINCA…
Geçtiğimiz haftaki yangında, alevler meskeninin 15-20 adım yakınına kadar geldi. Etraftaki konutlar yandı. Ona 21 yıldır bakan 55 yaşındaki Aynur Akbaş bir yandan yangını söndürme, bir yandan hayvanlarını kurtarma telaşındaydı. HAYTAP ve aktivist hayvan dernekleri de tıpkı anlarda köydeki hayvanları kurtarmaya çalışıyordu. Aynur Akbaş, “Merhem sürerler, yeterli olsun” diye düşünerek Topaç’ı onlara teslim etti. O karışıklıkta telefon numarasını vermeyi unuttu…
Alevler saatler daha sonra söndürüldüğünde, kurtarılan hayvanların toplandığı merkeze Topaç’ı almaya gittiler. Fakat Topaç orada yoktu. 3-4 gün daha da ondan haber alamayacaklardı…
‘HAYVANLARIMIZIN HEPSİ AİLEDE BİR BİREY’
Aynur Akbaş’ın kızı İlkay Akbaş, annesinin o günlerde büyük bir ıstırap hissettiğini anlatıyor. “Yangın söndü, konutta Topaç eksikliği hissedildi” diyen İlkay Akbaş, “Bizim hayvanlarımızın hepsi birey ailede. O orada eksik oldu mu, biz de epey huzursuz oluyoruz” kelamlarıyla anlatıyor o günleri.
‘EVİ KURTARDIKTAN daha sonra HER ŞEYİ YERİNE KOYUYORSUNUZ ANCAK BİR ŞEY EKSİK’
“Annem bizden daha büyük bir yıkıntıdaydı; meskeni kurtardıktan daha sonra her şeyi yerine koyuyorsunuz fakat bir şey eksik. Annem büyük bir suçluluk hissetti… Öbür hayvanlar da hayli demoralize oldu, kedi arkadaşları var, onlar da…” diyor.
Aslında Topaç o sırada emin ellerdeydi. Fakat bir köpek için -‘nazar’ değmesin- Guinness Rekorlar Kitabı’na aday olacak 22 yıllık yaşıyla da durumu düzgün değildi.
‘BİZDEN FARKLI KALINCA KENDİNİ ÇOK KAPATMIŞ’
Gereken müdahale ve tedaviyi veteriner Hakkı Başlı yaptı; çok sıcak ve dumanlı havada, hayvan dostu bir aile onu daha inançlı ve klimalı ortamda rahat ettirebilmek için Datça’ya taşıdı. Lakin durumunda önemli bir güzelleşme sağlanamıyordu. İlkay Akbaş, “Et, bulgur, havuç, bir hayvanın yiyebileceği her şeyi yapmışlar, Topaç yememiş. Bizden farklı kaldığında kendini etrafa fazlaca kapattığını düşündüm” diyor.
Topaç’a Datça’daki hayvan dostu aile yardımıyla kavuştuklarını anlatan İlkay Akbaş “Ona hayli hoş baktılar” derken, bir yandan da köpeklerinin meskene döndüğünde adeta ‘bir daha canlandığını’ söylüyor.
‘EVE GELDİĞİNDE ÇOK DUYGULANDI’
Aynur Akbaş başta durumunun makûs olduğunu görür görmez “Durun, onun banyo saatleri vardır” diyerek Topaç’ı çabucak yıkamış. Topaç gerilimden 1.5 kilo vermiş olsa da ayaklanmış: “Çok sevindi. Yerine götürdük hayvanların yanına. İnek, koyun ve kediler var. Çok memnun oldu. Biz de hayli ağladık. Topaç da bize bakıyor; o an epey duygulandı. Zıpladı, kuyruk salladı. Herbiçimde meskeni fazlaca özledi. Meskene geldikten daha sonra yemek yedi; çabucak yedi memnun olduğu için…”
‘O BİZİM PUZZLE’IMIZIN PARÇASI’
Datça’daki hayvan dostu ailenin Topaç’ı hayatta tutmak için elinden geleni yaptığı, Marmaris’te de Akbaş ailesinin ondan başka kaldıkları için büyük bir eksiklik hissettiği sırada, etraftan “Dişleri yok, duymuyor. Çok yaşlı, niçin bu kadar üzülüyorsunuz” diyenler de ‘eksik olmamış’.
İlkay Akbaş, bu bakış açısına karşı çıkıyor; yaşlı bir köpeğe bakmanın tüm zorluklarının ve sorumluluğunun altını çizerek, “Biz onu sonuna kadar istiyoruz, o bizim puzzle’ımızın parçası” diyor. Topaç’a 22 yıldır bakan annesinin bilhassa ‘eksik’ hissettiğini vurguluyor…
‘ÇOCUKLUĞUM, GENÇLİĞİM, HER ŞEYİM YANDI’
İlkay Akbaş, yangın sırasında bölgede ‘kaybedilenlerin’ manasını da yerli halkın gözünden şöyleki özetliyor: “Çocukluğum yandı. Gençliğim yandı, her şeyim yandı. her insanın köyde bir ağacı vardır, o ağaçlar yandı…”