Steve Jobs’ı bu kadar ünlü yapan şey neydi? Steve Jobs pazar araştırmalarını sevmezdi. “Tüketicilere ne istediklerini sorup onlara istedikleri eseri sunamazsınız. Zira o eseri sunana kadar öteki bir şey istemeye başlamış olurlar” demişti.
Pazar araştırması yerine mevcut teknolojileri uygunlaştırma, yeni eserler geliştirme ve bunları insanların kullanacağı bir hâlde bir ortaya getirme konusunda içgüdülerine güvenirdi.
BBC Türkçe’nin araştırma haberine bakılırsa 2001’de iPod piyasaya sürülmedilk evvel MP3 çalarlara yönelik ilgi kısıtlıydı. iPod’dan evvelki MP3 çalarlar iri, kullanımı karmaşık ve çoklukla sadece teknolojiyi yakından takip eden beşerler tarafınca alınan eserlerdi.
Ama iPod, iPhone ve iPad o kadar albeniliydi ki toplumda büyük ilgi gördü. Bunda Steve Jobs’un pazarlama yeteneklerinin de tesiri azımsanmayacak derecedeydi: Sattığı eserleri her insanın anlayabileceği, sıradan bir biçimde sunuyordu.
Steve Jobs kitleleri nasıl etkileyeceğini biliyordu. kimi vakit ne yeni, ne de çığır açan teknolojilere heyecan duyulmasını sağlayabiliyordu.
iPad 2 piyasaya çıktığında, yaptığı tanıtımın birçok tabletin “akıllı kılıfı” hakkındaydı. Bu mıknatıslı menteşelere sahip sıradan bir kılıftı. Ama medyada ziyadesiyle ilgi gördü.
Deneyimli gazeteciler bile Jobs’un tesirine girmekten kurtulamıyor, sunumdan saatler daha sonra anlatılanları tam manasıyla özümsediklerini söylüyordu. Bu fenomene “gerçekliğin bozulduğu alan” ismi verildi.
Steve Jobs son 10 yılında neredeyse daima birebir kıyafeti giydi. Yukardan aşağıya sıralamak gerekirse: Boğazlı bir kazak, mavi Levi 501 makûs ve New Balance 991 ayakkabıları.
Bu objeler minimalist stilini yahut şahsi ve kurumsal marka çalışmasına dair kabiliyetini yansıtıyor olabilir. Giysi üslubu vakit içinde bilinir bir hale gelse de etrafındakilere görünüşünü umursamadığını söylüyordu.
Lakin her vakit bu biçimde olmamıştı.
1980’lerde kamuoyu önüne çıktığında havalı İtalyan kadro elbiseler ve renkli papyonlar kullanıyordu. Kendine has giysi usulü komedyenlerin de parodilerine bahis olmuştu.
Apple saklılığa epey ehemmiyet verdiği için şirket ortasındaki tasarım süreçlerine dair fazlaca az şey biliniyor. Ama kimi öyküler elbette bir biçimde sızıyor. Ve bunların birden fazla, Steve Jobs’un ayrıntılara çok düşkünlüğünü içeren kıssalar.
Vaktinde Apple ile işbirliği yaparak iPhone’lara Google Maps uygulaması hazırladıklarını söyleyen bir Google yöneticisi, bir hafta sonu Steve Jobs’tan telefon aldığını ve Jobs’un Google’ın o’sunun sarı tonunun hakikat ton olmamasından duyduğu hayal kırıklığını aktardığını anlatmıştı.
iMac, iPod ve iPhone üzere mamüllerin görünümü ve hissinden sorumlu olan kişi ise İngiliz dizayncı Jonathan Ive’dı.
?
Şirketin bir epey patentinde Steve Jobs’un isminin yanında onun ismi da yer alıyordu.
Steve Jobs kuşkuya yer bırakmayacak bir biçimde 1960’lar ve 70’lerde California’daki karşı kültürün bir eseriydi.
Gençliğinde Hindistan’ı ziyaret etti ve bir aşramda kaldı. Budist oldu ve Doğu ideolojisi ilerleyen senelerda da hayatının bir kesimi olarak kaldı.
Jobs o devirde LSD kullandığını da söylemiş oldu. 1960’lardaki karşı kültürün bilgisayar sanayisini nasıl etkilediği üzerine bir kitap yazan John Markoff’a nazaran Jobs bu tecrübesi “yaşamımdaki en değerli 2-3 şeyden bir tanesiydi” diye anlatmıştı.
Jobs için paranın pek bir ehemmiyeti yoktu.
Bir söyleşisinde Wall Street Journal’a “Mezara gittiğimde en varlıklı adam olmanın benim için hiç bir ehemmiyeti yok. Benim için kıymetli olan şey her gece yatağa giderken dayanılmaz bir şey yaptığımızı düşünmek” demişti.
Steve Jobs’un müzik zevki eser tanıtımlarında kendini belirli ediyordu.
Yeni Mac yahut iPhone’ların ekranlarında sık sık albüm kapakları yahut singlelar gözüküyordu.
En sevdiği sanatkarlar Bob Dylan ve Beatles kümesiydi. Beatles’ın müziklerini iTunes’ta satabilmesi, Kasım 2010’da sonuçlanan bir tüzel süreçle mümkün olmuştu.
Apple’ın toplumsal müzik hizmeti Ping’de yer alan Jobs’un en sevdiği 10 albümün içinde Miles DAvis’in Kind of Blue, Grateful Dead’in American Beauty ve The Who’nun Who’s Next albümleri yer alıyordu.
Bu müzisyenlerden biriyle daha şahsi bir ilişkisi da vardı: Bob Dylan’ın eski sevgilisi olan müzisyen Joan Baez’le bir süre birlikte olmuştu.
kimi vakit en düzgününü en sona saklamanız gerekir. Steve Jobs eser tanıtımlarında bunu çoğunlukla yapardı.
Çok sayıda yeni alet tanıttıktan daha sonra, iştirakçiler tam da aktifliğin sonunun geldiğini düşünüp gitmeye hazırlanırken “Bir şey daha var” der, akabinde da afacanca gülerdi.
Bu, şovmenlik dehasının bir kesimiydi.
“Bir şey daha var” dedikten daha sonra tanıttıkları içinde FaceTime görüntü görüşmeleri, PoweBook G4 ve iPod Touch da yer alıyordu. Jobs’un ardılı Tim Cook, 2015 yılında tıpkı cümleyi kurduktan daha sonra Apple Watch’u tanıtmıştı.
Bu cümleyi bir pazarlama sloganı olarak kullanmak isteyen İsviçreli saat üreticisi Swatch ile Apple içinde bir hukuk uğraşı de yaşanmıştı. Mart 2021’de Londra’da bir mahkeme, Apple’ın Swatch’u engelleyemeyeceğine hükmetti.
Bugün Steve Jobs’un eşsiz şekli, hayattayken hiç tercih etmeyeceği bir şirkette bile yaşamaya devam ediyor.
Pazar araştırması yerine mevcut teknolojileri uygunlaştırma, yeni eserler geliştirme ve bunları insanların kullanacağı bir hâlde bir ortaya getirme konusunda içgüdülerine güvenirdi.
BBC Türkçe’nin araştırma haberine bakılırsa 2001’de iPod piyasaya sürülmedilk evvel MP3 çalarlara yönelik ilgi kısıtlıydı. iPod’dan evvelki MP3 çalarlar iri, kullanımı karmaşık ve çoklukla sadece teknolojiyi yakından takip eden beşerler tarafınca alınan eserlerdi.
Ama iPod, iPhone ve iPad o kadar albeniliydi ki toplumda büyük ilgi gördü. Bunda Steve Jobs’un pazarlama yeteneklerinin de tesiri azımsanmayacak derecedeydi: Sattığı eserleri her insanın anlayabileceği, sıradan bir biçimde sunuyordu.
Steve Jobs kitleleri nasıl etkileyeceğini biliyordu. kimi vakit ne yeni, ne de çığır açan teknolojilere heyecan duyulmasını sağlayabiliyordu.
iPad 2 piyasaya çıktığında, yaptığı tanıtımın birçok tabletin “akıllı kılıfı” hakkındaydı. Bu mıknatıslı menteşelere sahip sıradan bir kılıftı. Ama medyada ziyadesiyle ilgi gördü.
Deneyimli gazeteciler bile Jobs’un tesirine girmekten kurtulamıyor, sunumdan saatler daha sonra anlatılanları tam manasıyla özümsediklerini söylüyordu. Bu fenomene “gerçekliğin bozulduğu alan” ismi verildi.
Steve Jobs son 10 yılında neredeyse daima birebir kıyafeti giydi. Yukardan aşağıya sıralamak gerekirse: Boğazlı bir kazak, mavi Levi 501 makûs ve New Balance 991 ayakkabıları.
Bu objeler minimalist stilini yahut şahsi ve kurumsal marka çalışmasına dair kabiliyetini yansıtıyor olabilir. Giysi üslubu vakit içinde bilinir bir hale gelse de etrafındakilere görünüşünü umursamadığını söylüyordu.
Lakin her vakit bu biçimde olmamıştı.
1980’lerde kamuoyu önüne çıktığında havalı İtalyan kadro elbiseler ve renkli papyonlar kullanıyordu. Kendine has giysi usulü komedyenlerin de parodilerine bahis olmuştu.
Apple saklılığa epey ehemmiyet verdiği için şirket ortasındaki tasarım süreçlerine dair fazlaca az şey biliniyor. Ama kimi öyküler elbette bir biçimde sızıyor. Ve bunların birden fazla, Steve Jobs’un ayrıntılara çok düşkünlüğünü içeren kıssalar.
Vaktinde Apple ile işbirliği yaparak iPhone’lara Google Maps uygulaması hazırladıklarını söyleyen bir Google yöneticisi, bir hafta sonu Steve Jobs’tan telefon aldığını ve Jobs’un Google’ın o’sunun sarı tonunun hakikat ton olmamasından duyduğu hayal kırıklığını aktardığını anlatmıştı.
iMac, iPod ve iPhone üzere mamüllerin görünümü ve hissinden sorumlu olan kişi ise İngiliz dizayncı Jonathan Ive’dı.
?
Şirketin bir epey patentinde Steve Jobs’un isminin yanında onun ismi da yer alıyordu.
Steve Jobs kuşkuya yer bırakmayacak bir biçimde 1960’lar ve 70’lerde California’daki karşı kültürün bir eseriydi.
Gençliğinde Hindistan’ı ziyaret etti ve bir aşramda kaldı. Budist oldu ve Doğu ideolojisi ilerleyen senelerda da hayatının bir kesimi olarak kaldı.
Jobs o devirde LSD kullandığını da söylemiş oldu. 1960’lardaki karşı kültürün bilgisayar sanayisini nasıl etkilediği üzerine bir kitap yazan John Markoff’a nazaran Jobs bu tecrübesi “yaşamımdaki en değerli 2-3 şeyden bir tanesiydi” diye anlatmıştı.
Jobs için paranın pek bir ehemmiyeti yoktu.
Bir söyleşisinde Wall Street Journal’a “Mezara gittiğimde en varlıklı adam olmanın benim için hiç bir ehemmiyeti yok. Benim için kıymetli olan şey her gece yatağa giderken dayanılmaz bir şey yaptığımızı düşünmek” demişti.
Steve Jobs’un müzik zevki eser tanıtımlarında kendini belirli ediyordu.
Yeni Mac yahut iPhone’ların ekranlarında sık sık albüm kapakları yahut singlelar gözüküyordu.
En sevdiği sanatkarlar Bob Dylan ve Beatles kümesiydi. Beatles’ın müziklerini iTunes’ta satabilmesi, Kasım 2010’da sonuçlanan bir tüzel süreçle mümkün olmuştu.
Apple’ın toplumsal müzik hizmeti Ping’de yer alan Jobs’un en sevdiği 10 albümün içinde Miles DAvis’in Kind of Blue, Grateful Dead’in American Beauty ve The Who’nun Who’s Next albümleri yer alıyordu.
Bu müzisyenlerden biriyle daha şahsi bir ilişkisi da vardı: Bob Dylan’ın eski sevgilisi olan müzisyen Joan Baez’le bir süre birlikte olmuştu.
kimi vakit en düzgününü en sona saklamanız gerekir. Steve Jobs eser tanıtımlarında bunu çoğunlukla yapardı.
Çok sayıda yeni alet tanıttıktan daha sonra, iştirakçiler tam da aktifliğin sonunun geldiğini düşünüp gitmeye hazırlanırken “Bir şey daha var” der, akabinde da afacanca gülerdi.
Bu, şovmenlik dehasının bir kesimiydi.
“Bir şey daha var” dedikten daha sonra tanıttıkları içinde FaceTime görüntü görüşmeleri, PoweBook G4 ve iPod Touch da yer alıyordu. Jobs’un ardılı Tim Cook, 2015 yılında tıpkı cümleyi kurduktan daha sonra Apple Watch’u tanıtmıştı.
Bu cümleyi bir pazarlama sloganı olarak kullanmak isteyen İsviçreli saat üreticisi Swatch ile Apple içinde bir hukuk uğraşı de yaşanmıştı. Mart 2021’de Londra’da bir mahkeme, Apple’ın Swatch’u engelleyemeyeceğine hükmetti.
Bugün Steve Jobs’un eşsiz şekli, hayattayken hiç tercih etmeyeceği bir şirkette bile yaşamaya devam ediyor.