Sonunda babasıyla yeniden bir araya geldi. Daha sonra metroda öldürüldü.
Janna Volz'un annesinin evinin çatı katında babasının 8. yaş günü için inşa ettiği tamamlanmamış ahşap bir oyuncak bebek evi var.
Neredeyse yirmi yıl boyunca süslenmeden ve toz toplayarak orada kaldı. Ancak bu yıl, 26. yaş günü için, artık ayık olan babasıyla birlikte resmi yapmayı planlamıştı. Yıllar süren zorluklar ve evsizlikten sonra istikrarı bulmuştu. Tek yapmanız gereken bir tarih belirlemekti.
Ancak 54 yaşındaki Jason Volz, Mart ayında bir Pazartesi akşamı evinden çok da uzak olmayan bir metro istasyonunun peronunda dururken düşerek hayatını kaybetti. Ailesine göre, polisin cinayetle suçladığı adam Carlton McPherson, ağır akıl hastalığından muzdaripti ve şehrin barınaklarında dolanıyordu.
Şehir için cinayet, şehrin metro güvenliği konusundaki tartışmasının bir parçası haline gelen başka bir felaketi temsil ediyordu. Ancak onu tanıyanlar için Bay Volz'un ölümü bir darbe oldu ve zorlukların üstesinden çoktan geldiği için daha da acı verici oldu.
Bay Volz, yakın zamana kadar evsizdi ve kızının hayatının büyük bir kısmını bağımlılıkla mücadele ederek geçirdi. Üç yaşından 18 yaşına kadar büyük ölçüde ortalıkta yoktu. Ancak yakın zamanda tekrar iletişime geçtiler.
Bayan Volz için geçen hafta, babasının henüz kontrol altına almaya başladığı hayatının ani sonuydu.
Bayan Volz, “Keşke ayıklığını ve sahip olduğu berraklığı daha uzun süre yaşayabilseydi,” dedi.
Bay Volz, Queens'teki Forest Hills'te annesiyle birlikte büyüdü. Bayan Volz'un annesi Anna Torres ile Doğu Hampton'da tanıştı ve 1998'de, Janna'nın doğduğu yıl evlendiler.
Bayan Torres, Bay Volz'un yetenekli bir ahşap işçisi olduğunu söyledi. O, bir parça hurda mobilyayı sanat eserine dönüştürebilen biriydi. Kızının bu yaratıcılık duygusunu miras aldığını söyledi.
Ancak Bayan Volz doğduktan kısa bir süre sonra babasının bağımlılığı kontrolden çıktı. Çift ayrıldı ve daha sonra boşandı. Bayan Volz, Bayan Torres'in Long Island'da kaldığını ve Bay Volz'un annesiyle birlikte yaşamak için Queens'e geri döndüğünü söyledi.
Bayan Torres, ayık olmadığı sürece kızıyla birlikte olmayı reddettiğini, bunun da neredeyse 15 yıldır ondan neredeyse hiç haber almadıkları anlamına geldiğini söyledi.
Bayan Torres, “Savaştı ama pes etmedi ki bu her zaman övgüye değerdir” dedi. “Bunun için onunla gurur duydum.”
Kızı ergenlik çağındayken ve New Rochelle'de annesiyle birlikte yaşarken kendi sorunlarıyla karşılaştı. Üvey erkek kardeşi 2013 yılında 9 yaşındayken öldü. Büyükbaba figürü Bill kısa bir süre sonra öldü ve babaannesi de ertesi yıl öldü. Janna Volz, bu acı döneminde akıl sağlığıyla mücadele etti.
Babasının büyükbabasıyla sık sık konuşmaya başladı ve 18 yaşında bir değişikliğe ihtiyacı olduğunu fark ettiğinde, iyileşene kadar üç ay boyunca onunla birlikte yaşamak için Florida'ya taşındı.
Orada her çarşamba babasıyla telefonda konuşmaya ve ayrı geçirdikleri 15 yılı anlatmaya başladı. Bay Volz'un çocukluğu boyunca zaman zaman ortalıkta olmayan büyükbabaları, ikisini birbirleriyle konuşmaya teşvik etmişti.
Bayan Volz, başka bir kişinin onun ne hissettiğini tam olarak anlayabilmesinin dikkate değer olduğunu söyledi. Benzer fikir ve anlayışları paylaştılar. Ayrıca babasının inanılmaz bir dinleyici olduğunu da kısa sürede öğrendi. Babası Jason'a olan yakınlığını vurgulamak için kendisinden “J” olarak bahsetmeye başladı.
Bayan Volz, çocukluğunda babasının yokluğundan asla rahatsız olmadığını söyledi. Onun kendi çıkarlarını en iyi şekilde düşündüğünü biliyordu. Büyükannesi ona doğum günü gibi önemli tarihleri hatırlatıyordu. Bazen kartlarını gönderdiğinde adını “Jenna” olarak yanlış yazıyordu. Ama denediğini biliyordu.
Hiçbir zaman kin beslemedim dedi. “Ve bunu hiç yapmadığım için minnettarım çünkü onun gerçek aşkını hissetme şansım oldu.”
Bayan Volz, New Rochelle'e döndü ve kariyer yollarını değiştirmeden ve güvenlik alanında çalışmaya başlamadan önce kozmetoloji lisansı almaya çalıştı. Bay Volz, Kovid-19 salgını sırasında evsiz kaldı ve Randall Adası'ndaki bir belediye barınağında yaşadı.
Bayan Volz, Mayıs 2020'deki 51. doğum günü için ona bir peynirli kek pişirdi ve bunu birlikte kutlayabilmeleri için Randall Adası'na getirdi. Bir bulmaca çözdüler ve kadın ona doğum günü için yeni ayakkabılar verdi.
Bayan Volz, “Neşeli biriydi; neşeli olmasa bile benimle konuşmak istemiyordu” dedi. “Bu üzüntüyü uzak tutmak istedi. Acısını insanlardan çıkarmadı.”
Daha sonra pandemi sırasında evsizler barınağına dönüştürülen Hell's Kitchen'daki Watson Oteli'ne taşındı. Taşındıktan kısa bir süre sonra Bayan Volz'u aradı ve manzarayı görmek için buraya gelmesi gerektiğini söyledi. Yakınlarda kendisine göstermek istediği bir kaykay parkı da olduğunu söyledi.
Bayan Volz, babasıyla yaptığı telefon görüşmeleri sırasında, babasının telefonun diğer ucunda fotoğrafını arkadaşlarına veya yakındaki herhangi birine gösterdiğini duyabildiğini söyledi. Yıllardır onları ayıran aynı şeytanlarla o sırada hâlâ mücadele eden babasına karşı kırgınlık besleyebileceğini biliyordu ama yapmadı.
“Herkesin birden fazla vardiyası var ve her şey doğru zamanda geliyor” dedi. “Asla pes etmedim.”
Sonunda Bay Volz, Aşağı Doğu Yakası'ndaki Su Casa yatılı tedavi merkezine girdi ve sonunda ayılmayı başardı.
Amazon'da bir iş buldu ama yaralandı ve işi bırakmak zorunda kaldı. Bayan Volz, ağrı kesici alıp kaydettiği ilerlemeyi tehlikeye atmak istemediğini söyledi. Bu yüzden arkadaşları için dolap inşa etme ve daire boyama gibi tuhaf işler buldu.
Bay Volz, kendi dairesini kiralayabilecek kadar istikrarlı olduğu Ekim ayında Bronx'ta bir daire buldu. Bayan Volz, hayatını toparlarken hâlâ çözülmemiş keder olarak söylediği şeyle mücadele ediyordu.
Son zamanlarda zor bir dönemden geçiyordu. Babasının yeni dairesini gezmeyi ve tedavi programından mezun olmasını kutlamayı planlamıştı ama aralarında bir tartışma çıktı. Büyük bir tartışma değil, sadece klasik bir “baba-kız kavgası” dedi. Telefondaki ses tonu hoşuna gitmemişti. İkisinin de hatalı olduklarını kabul etmek istemediğini söyledi. Asla başaramadı.
Bayan Volz ve babası, herkesin kendi mücadelesini verdiğini anlıyor. Bayan Volz, babasının kendisini iten adamı küçümsemediğini söyledi. Mücadele eden ve alay eden birinin yanından asla geçmeyeceğini söyledi ve Bay McPherson'ın biraz anlayışı hak ettiğini ekledi.
Bayan Volz, “Bu adam bazı şeyler yaşadı ve acımı onun gibi birine yüklemeyi gerçekten hayal edemiyordum, ancak bu kişinin nerede olduğunu gerçekten bilmiyorum” dedi. “Herkesin eylemlerinden sorumlu tutulması gerektiğini düşünüyorum, ancak nezaketle.”
Tartışmalarının ardından Bay Volz, kızına onun doğum günü için planlar yaptığını yazdı. Ayrıca kutlamak için bir nedeni vardı: Kızı, bir yıldan fazla süredir ayık olduğunu söyledi.
Oyuncak bebek evini boyamanın ilişkilerini düzeltmenin iyi bir yolu olabileceğini düşündü. Sadece ikisi de sevdiği bir şeyi yapıyor.
Geçen Salı günü babasının öldürüldüğüne dair telefon aldığında ona karşı hissettiği hayal kırıklığı ortadan kalktı.
“Bunun için zaman yoktu” dedi.
Janna Volz'un annesinin evinin çatı katında babasının 8. yaş günü için inşa ettiği tamamlanmamış ahşap bir oyuncak bebek evi var.
Neredeyse yirmi yıl boyunca süslenmeden ve toz toplayarak orada kaldı. Ancak bu yıl, 26. yaş günü için, artık ayık olan babasıyla birlikte resmi yapmayı planlamıştı. Yıllar süren zorluklar ve evsizlikten sonra istikrarı bulmuştu. Tek yapmanız gereken bir tarih belirlemekti.
Ancak 54 yaşındaki Jason Volz, Mart ayında bir Pazartesi akşamı evinden çok da uzak olmayan bir metro istasyonunun peronunda dururken düşerek hayatını kaybetti. Ailesine göre, polisin cinayetle suçladığı adam Carlton McPherson, ağır akıl hastalığından muzdaripti ve şehrin barınaklarında dolanıyordu.
Şehir için cinayet, şehrin metro güvenliği konusundaki tartışmasının bir parçası haline gelen başka bir felaketi temsil ediyordu. Ancak onu tanıyanlar için Bay Volz'un ölümü bir darbe oldu ve zorlukların üstesinden çoktan geldiği için daha da acı verici oldu.
Bay Volz, yakın zamana kadar evsizdi ve kızının hayatının büyük bir kısmını bağımlılıkla mücadele ederek geçirdi. Üç yaşından 18 yaşına kadar büyük ölçüde ortalıkta yoktu. Ancak yakın zamanda tekrar iletişime geçtiler.
Bayan Volz için geçen hafta, babasının henüz kontrol altına almaya başladığı hayatının ani sonuydu.
Bayan Volz, “Keşke ayıklığını ve sahip olduğu berraklığı daha uzun süre yaşayabilseydi,” dedi.
Bay Volz, Queens'teki Forest Hills'te annesiyle birlikte büyüdü. Bayan Volz'un annesi Anna Torres ile Doğu Hampton'da tanıştı ve 1998'de, Janna'nın doğduğu yıl evlendiler.
Bayan Torres, Bay Volz'un yetenekli bir ahşap işçisi olduğunu söyledi. O, bir parça hurda mobilyayı sanat eserine dönüştürebilen biriydi. Kızının bu yaratıcılık duygusunu miras aldığını söyledi.
Ancak Bayan Volz doğduktan kısa bir süre sonra babasının bağımlılığı kontrolden çıktı. Çift ayrıldı ve daha sonra boşandı. Bayan Volz, Bayan Torres'in Long Island'da kaldığını ve Bay Volz'un annesiyle birlikte yaşamak için Queens'e geri döndüğünü söyledi.
Bayan Torres, ayık olmadığı sürece kızıyla birlikte olmayı reddettiğini, bunun da neredeyse 15 yıldır ondan neredeyse hiç haber almadıkları anlamına geldiğini söyledi.
Bayan Torres, “Savaştı ama pes etmedi ki bu her zaman övgüye değerdir” dedi. “Bunun için onunla gurur duydum.”
Kızı ergenlik çağındayken ve New Rochelle'de annesiyle birlikte yaşarken kendi sorunlarıyla karşılaştı. Üvey erkek kardeşi 2013 yılında 9 yaşındayken öldü. Büyükbaba figürü Bill kısa bir süre sonra öldü ve babaannesi de ertesi yıl öldü. Janna Volz, bu acı döneminde akıl sağlığıyla mücadele etti.
Babasının büyükbabasıyla sık sık konuşmaya başladı ve 18 yaşında bir değişikliğe ihtiyacı olduğunu fark ettiğinde, iyileşene kadar üç ay boyunca onunla birlikte yaşamak için Florida'ya taşındı.
Orada her çarşamba babasıyla telefonda konuşmaya ve ayrı geçirdikleri 15 yılı anlatmaya başladı. Bay Volz'un çocukluğu boyunca zaman zaman ortalıkta olmayan büyükbabaları, ikisini birbirleriyle konuşmaya teşvik etmişti.
Bayan Volz, başka bir kişinin onun ne hissettiğini tam olarak anlayabilmesinin dikkate değer olduğunu söyledi. Benzer fikir ve anlayışları paylaştılar. Ayrıca babasının inanılmaz bir dinleyici olduğunu da kısa sürede öğrendi. Babası Jason'a olan yakınlığını vurgulamak için kendisinden “J” olarak bahsetmeye başladı.
Bayan Volz, çocukluğunda babasının yokluğundan asla rahatsız olmadığını söyledi. Onun kendi çıkarlarını en iyi şekilde düşündüğünü biliyordu. Büyükannesi ona doğum günü gibi önemli tarihleri hatırlatıyordu. Bazen kartlarını gönderdiğinde adını “Jenna” olarak yanlış yazıyordu. Ama denediğini biliyordu.
Hiçbir zaman kin beslemedim dedi. “Ve bunu hiç yapmadığım için minnettarım çünkü onun gerçek aşkını hissetme şansım oldu.”
Bayan Volz, New Rochelle'e döndü ve kariyer yollarını değiştirmeden ve güvenlik alanında çalışmaya başlamadan önce kozmetoloji lisansı almaya çalıştı. Bay Volz, Kovid-19 salgını sırasında evsiz kaldı ve Randall Adası'ndaki bir belediye barınağında yaşadı.
Bayan Volz, Mayıs 2020'deki 51. doğum günü için ona bir peynirli kek pişirdi ve bunu birlikte kutlayabilmeleri için Randall Adası'na getirdi. Bir bulmaca çözdüler ve kadın ona doğum günü için yeni ayakkabılar verdi.
Bayan Volz, “Neşeli biriydi; neşeli olmasa bile benimle konuşmak istemiyordu” dedi. “Bu üzüntüyü uzak tutmak istedi. Acısını insanlardan çıkarmadı.”
Daha sonra pandemi sırasında evsizler barınağına dönüştürülen Hell's Kitchen'daki Watson Oteli'ne taşındı. Taşındıktan kısa bir süre sonra Bayan Volz'u aradı ve manzarayı görmek için buraya gelmesi gerektiğini söyledi. Yakınlarda kendisine göstermek istediği bir kaykay parkı da olduğunu söyledi.
Bayan Volz, babasıyla yaptığı telefon görüşmeleri sırasında, babasının telefonun diğer ucunda fotoğrafını arkadaşlarına veya yakındaki herhangi birine gösterdiğini duyabildiğini söyledi. Yıllardır onları ayıran aynı şeytanlarla o sırada hâlâ mücadele eden babasına karşı kırgınlık besleyebileceğini biliyordu ama yapmadı.
“Herkesin birden fazla vardiyası var ve her şey doğru zamanda geliyor” dedi. “Asla pes etmedim.”
Sonunda Bay Volz, Aşağı Doğu Yakası'ndaki Su Casa yatılı tedavi merkezine girdi ve sonunda ayılmayı başardı.
Amazon'da bir iş buldu ama yaralandı ve işi bırakmak zorunda kaldı. Bayan Volz, ağrı kesici alıp kaydettiği ilerlemeyi tehlikeye atmak istemediğini söyledi. Bu yüzden arkadaşları için dolap inşa etme ve daire boyama gibi tuhaf işler buldu.
Bay Volz, kendi dairesini kiralayabilecek kadar istikrarlı olduğu Ekim ayında Bronx'ta bir daire buldu. Bayan Volz, hayatını toparlarken hâlâ çözülmemiş keder olarak söylediği şeyle mücadele ediyordu.
Son zamanlarda zor bir dönemden geçiyordu. Babasının yeni dairesini gezmeyi ve tedavi programından mezun olmasını kutlamayı planlamıştı ama aralarında bir tartışma çıktı. Büyük bir tartışma değil, sadece klasik bir “baba-kız kavgası” dedi. Telefondaki ses tonu hoşuna gitmemişti. İkisinin de hatalı olduklarını kabul etmek istemediğini söyledi. Asla başaramadı.
Bayan Volz ve babası, herkesin kendi mücadelesini verdiğini anlıyor. Bayan Volz, babasının kendisini iten adamı küçümsemediğini söyledi. Mücadele eden ve alay eden birinin yanından asla geçmeyeceğini söyledi ve Bay McPherson'ın biraz anlayışı hak ettiğini ekledi.
Bayan Volz, “Bu adam bazı şeyler yaşadı ve acımı onun gibi birine yüklemeyi gerçekten hayal edemiyordum, ancak bu kişinin nerede olduğunu gerçekten bilmiyorum” dedi. “Herkesin eylemlerinden sorumlu tutulması gerektiğini düşünüyorum, ancak nezaketle.”
Tartışmalarının ardından Bay Volz, kızına onun doğum günü için planlar yaptığını yazdı. Ayrıca kutlamak için bir nedeni vardı: Kızı, bir yıldan fazla süredir ayık olduğunu söyledi.
Oyuncak bebek evini boyamanın ilişkilerini düzeltmenin iyi bir yolu olabileceğini düşündü. Sadece ikisi de sevdiği bir şeyi yapıyor.
Geçen Salı günü babasının öldürüldüğüne dair telefon aldığında ona karşı hissettiği hayal kırıklığı ortadan kalktı.
“Bunun için zaman yoktu” dedi.