SELMA PARLOUR İLE 20 DAKİKA Londra’da yaşayıp üreten, renkler ve geometrik biçimlerle bizi soyut fotoğrafların dünyasının içine çeken Selma Parlour ile buluştuk.
Selma Parlour’un işleri bugüne kadar Saatchi Gallery, Royal Academy of Arts’ta sergilenmişti. Daha önce Pi Artworks İstanbul’da da standına denk gelmiş olabilirsiniz, “Activities for the Abyss” 2020’de düzenlenmişti. Thames & Hudson onu geleceğin 100 ressamından biri olarak seçti. Kalemle çizilmiş üzere görünen yahut baskı izlenimi veren yağlıboya fotoğraflarıyla tanınıyor. Parlour’un çalışmalarındaki karakteristik parlak renk üniteleri, özenle gölgelendirilmiş şeritler, şematik alanlar ve dokunsal yüzeylerden örnekler içeriyor. Renklerinin ve ilhamın dünyasına dalıyoruz birlikte.
Tamamıyla renkler üzerine şurası bir sanatsal pratiğiniz var. Nedir renklerin büyüsü?
Renkler joker üzere. Öbür sanatkarlara duyduğum büyük hayranlığımın ana niçini de ekseriyetle renkleri kullanma ustalıklarından kaynaklanıyor. Georges Seurat’ın fotoğraflarında renkler birbiriyle harmanlanmamıştır lakin siz onlara baktığınızda öyle görürsünüz. Renk; ışığa, yüzeye, uygulamaya, viskoziteye, şeffaflığa yahut opaklığa bağlıdır. Van Gogh’un yeşilleri yanında kesinlikle turuncu arar gözler. Monet bize çizgiden önce rengi görmeyi öğretti. Seurat, o renk aralıklarından yararlanır. Renkle ilgili sorular beni ayakta tutuyor ve meşgul ediyor. Çarpıcı tesirleri her seferinde beni şaşırtıyor. Bir rengin ötekinin tesirini değiştirmesi muazzam.
Yaptığınız işler için soyut sanat diyebilir miyiz?
Soyut fotoğraf, fotoğrafın 3d alanı temsil etme becerisinin tersine, gerçek biçimlerin fikri etrafında birleşir. Ben işlerimde kesik bir alan derinliğine devam ederken, yanılsamayı ortadan kaldırmıyorum. Fotoğraflarıma diyagramatik olarak yaklaşma niçinim öğrendiğim matematik ve mimari bilgilere dayanıyor. İllüzyon, yüklü olarak ardışık (ancak eşit) gölgeli renk bantlarım aracılığıyla şematize ediyorum fikirleri. Çelişkili gölgeleme kübistlerin görev alanını canlandırırken, Mondrian’dan daha sonra gölgeler modernistlere daha yabancı gelmeye başlamıştır.
İşlerinizin merkezindeki geometriler bana mimariyi de çağrıştırıyor. Size ilham veren mimarlar kimler?
Kesinlikle, brütalist mimariden 18. yüzyıl İngiltere şatolarını anımsatan süslü yapılara kadar biroldukça mimari örnek bana ilham veriyor. Favorim Padua, İtalya’da bulunan Giotto’nun Cappella degli Scrovegni isimli manastırı. 1303 dolaylarında yapılmış. Dış cephesi büsbütün tuğlalarla kaplı. Muazzam fresklere sahip, çok uzun ancak bir o kadar da şık bir yapı. Giotto da var olan gereçleri trompe l’oeil’le illüzyon yaratarak onları bize farklı bir gözle tanıtıyor. Gerçek ve hayali olan, mimari ve fotoğraflar içindeki hudutları muğlaklaştırıyor. Giotto’dan bu işi yapmasını isteyen işvereni için para hiç sorun değildi. Pekala bu biçimde sizce niye gerçek ve etkileyici mermerler kullanmadı Giotto? Çünkü bu biçimde bakanı bu kadar heyecanlandırmayacaktı. (Bu ortada, meraklısına bir not; Şapel, Giotto’nun ve Batı sanatının önemli bir şaheseri olarak kabul edilen bir fresk döngüsüne konut sahipliği yapıyor. 2021’de, Padua şehir merkezindeki sekiz tarihi binanın da dahil olduğu 14. yüzyıl fresk döngülerini kapsayan UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak listelendi.)
Selma Parlour işleriyle farklı görme biçimleri yaratıyor biz izleyicileri için. Mimari, sanal ve uzaysal keşiflere diyagramsal yaklaşımı yardımıyla çıkıyoruz.
Çalışmalarınıza bir süre baktıktan daha sonra üstündeki derinlikler ve haller sizi farklı bir boyuta taşıyor üzere. Sergileneceği noktaları düşünerek mi üzerlerinde çalışıyorsunuz?
Bugüne kadar, mimariyi en hayli Soho Square’de yer alan House of Saint Barnabas’ın ana yemek odasında sergilenen işlerimde kullandım. 1700’lü senelera ilişkin Rococo stilindeki panelleri göz önünde bulundurarak çalıştım. Trompe l’oeil yöntemini kullanarak rölyeflerin gölgeleri ve benim kanvaslarım içinde illüzyon yarattım. Duvarların rengi çok fazla rengi emebiliyor. Bu da benim renkli fotoğraflarım için enteresan bir art plan sunuyor.
İşlerinizde hangi sanatkarların tesiri var?
Frank Stella, Agnes Martin, Robert Mangold, Jonathan Lasker ve Tomma Abts’ın yarattığı dünya hayli hoşuma gidiyor ve onların kurdukları cümlelerden hayli fazla yararlanıyorum. Fakat beni etkilendiğim sanatkarlardan ayıran nokta işlerimin pirüpak oluşu, yüzeyleri daima daha yumuşak ve bireyde temas hissi uyandırması.
Sanatın yapabileceği en tesirli şey sizce ne?
Ben sanatı sürekli elektrik prizlerine benzetirim. Çünkü etkileşimi ve bağ kurmanızı sağlıyor. Bir tarafta fikir vardır, öteki tarafta da gereç. İkisi içindeki boşlukta da o büyüleyici şey meydana gelir.
Bu yaz en epey hangi stantları görmek istiyorsunuz?
Londra, The National Gallery’de 31 Temmuz’a kadar sürecek Raphael ve bir daha tıpkı kentteki Royal Academy of Arts’da 19 Haziran’a kadar devam edecek Kawanabe Kyōsai stantlarını…
House of Saint Barnabas’ın ana yemek odasının duvarında Selma Parlour’un işleri var.
Londra’da öbür favori noktalarınız neler? Bize nereleri önerirsiniz?
Şehrin merkezindeki küçük parklara bayılıyorum ve Londra bunlarla dolup taşıyor. Keşke bu parkların her biri halka açık olsa ve oturacak bir sürü bank da olsa. Sanat açısından soracak olursan da, ticari olmayan sanat galerilerini ziyaret etmek bana daima daha ufuk açıcı geliyor. Irmağın güney tarafında bulunan Palfrey ve Coleman Projects favorilerimden.
Sırada ne var?
Eylül’de Atina’da Dio Horia Gallery sanat galerisinde standım var. Kente geri döneceğim için çok memnunum. Ayrıyeten iki solo standım üst üste. Çabucak gerisinden Ekim’de de Pi Artworks Londra’da standım olacak.
Röportaj: Aykun Taşdöner
ELLE Türkiye Haziran 2022 sayısından alınmıştır.
Selma Parlour’un işleri bugüne kadar Saatchi Gallery, Royal Academy of Arts’ta sergilenmişti. Daha önce Pi Artworks İstanbul’da da standına denk gelmiş olabilirsiniz, “Activities for the Abyss” 2020’de düzenlenmişti. Thames & Hudson onu geleceğin 100 ressamından biri olarak seçti. Kalemle çizilmiş üzere görünen yahut baskı izlenimi veren yağlıboya fotoğraflarıyla tanınıyor. Parlour’un çalışmalarındaki karakteristik parlak renk üniteleri, özenle gölgelendirilmiş şeritler, şematik alanlar ve dokunsal yüzeylerden örnekler içeriyor. Renklerinin ve ilhamın dünyasına dalıyoruz birlikte.
Tamamıyla renkler üzerine şurası bir sanatsal pratiğiniz var. Nedir renklerin büyüsü?
Renkler joker üzere. Öbür sanatkarlara duyduğum büyük hayranlığımın ana niçini de ekseriyetle renkleri kullanma ustalıklarından kaynaklanıyor. Georges Seurat’ın fotoğraflarında renkler birbiriyle harmanlanmamıştır lakin siz onlara baktığınızda öyle görürsünüz. Renk; ışığa, yüzeye, uygulamaya, viskoziteye, şeffaflığa yahut opaklığa bağlıdır. Van Gogh’un yeşilleri yanında kesinlikle turuncu arar gözler. Monet bize çizgiden önce rengi görmeyi öğretti. Seurat, o renk aralıklarından yararlanır. Renkle ilgili sorular beni ayakta tutuyor ve meşgul ediyor. Çarpıcı tesirleri her seferinde beni şaşırtıyor. Bir rengin ötekinin tesirini değiştirmesi muazzam.
Yaptığınız işler için soyut sanat diyebilir miyiz?
Soyut fotoğraf, fotoğrafın 3d alanı temsil etme becerisinin tersine, gerçek biçimlerin fikri etrafında birleşir. Ben işlerimde kesik bir alan derinliğine devam ederken, yanılsamayı ortadan kaldırmıyorum. Fotoğraflarıma diyagramatik olarak yaklaşma niçinim öğrendiğim matematik ve mimari bilgilere dayanıyor. İllüzyon, yüklü olarak ardışık (ancak eşit) gölgeli renk bantlarım aracılığıyla şematize ediyorum fikirleri. Çelişkili gölgeleme kübistlerin görev alanını canlandırırken, Mondrian’dan daha sonra gölgeler modernistlere daha yabancı gelmeye başlamıştır.
İşlerinizin merkezindeki geometriler bana mimariyi de çağrıştırıyor. Size ilham veren mimarlar kimler?
Kesinlikle, brütalist mimariden 18. yüzyıl İngiltere şatolarını anımsatan süslü yapılara kadar biroldukça mimari örnek bana ilham veriyor. Favorim Padua, İtalya’da bulunan Giotto’nun Cappella degli Scrovegni isimli manastırı. 1303 dolaylarında yapılmış. Dış cephesi büsbütün tuğlalarla kaplı. Muazzam fresklere sahip, çok uzun ancak bir o kadar da şık bir yapı. Giotto da var olan gereçleri trompe l’oeil’le illüzyon yaratarak onları bize farklı bir gözle tanıtıyor. Gerçek ve hayali olan, mimari ve fotoğraflar içindeki hudutları muğlaklaştırıyor. Giotto’dan bu işi yapmasını isteyen işvereni için para hiç sorun değildi. Pekala bu biçimde sizce niye gerçek ve etkileyici mermerler kullanmadı Giotto? Çünkü bu biçimde bakanı bu kadar heyecanlandırmayacaktı. (Bu ortada, meraklısına bir not; Şapel, Giotto’nun ve Batı sanatının önemli bir şaheseri olarak kabul edilen bir fresk döngüsüne konut sahipliği yapıyor. 2021’de, Padua şehir merkezindeki sekiz tarihi binanın da dahil olduğu 14. yüzyıl fresk döngülerini kapsayan UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak listelendi.)
Selma Parlour işleriyle farklı görme biçimleri yaratıyor biz izleyicileri için. Mimari, sanal ve uzaysal keşiflere diyagramsal yaklaşımı yardımıyla çıkıyoruz.
Çalışmalarınıza bir süre baktıktan daha sonra üstündeki derinlikler ve haller sizi farklı bir boyuta taşıyor üzere. Sergileneceği noktaları düşünerek mi üzerlerinde çalışıyorsunuz?
Bugüne kadar, mimariyi en hayli Soho Square’de yer alan House of Saint Barnabas’ın ana yemek odasında sergilenen işlerimde kullandım. 1700’lü senelera ilişkin Rococo stilindeki panelleri göz önünde bulundurarak çalıştım. Trompe l’oeil yöntemini kullanarak rölyeflerin gölgeleri ve benim kanvaslarım içinde illüzyon yarattım. Duvarların rengi çok fazla rengi emebiliyor. Bu da benim renkli fotoğraflarım için enteresan bir art plan sunuyor.
İşlerinizde hangi sanatkarların tesiri var?
Frank Stella, Agnes Martin, Robert Mangold, Jonathan Lasker ve Tomma Abts’ın yarattığı dünya hayli hoşuma gidiyor ve onların kurdukları cümlelerden hayli fazla yararlanıyorum. Fakat beni etkilendiğim sanatkarlardan ayıran nokta işlerimin pirüpak oluşu, yüzeyleri daima daha yumuşak ve bireyde temas hissi uyandırması.
Sanatın yapabileceği en tesirli şey sizce ne?
Ben sanatı sürekli elektrik prizlerine benzetirim. Çünkü etkileşimi ve bağ kurmanızı sağlıyor. Bir tarafta fikir vardır, öteki tarafta da gereç. İkisi içindeki boşlukta da o büyüleyici şey meydana gelir.
Bu yaz en epey hangi stantları görmek istiyorsunuz?
Londra, The National Gallery’de 31 Temmuz’a kadar sürecek Raphael ve bir daha tıpkı kentteki Royal Academy of Arts’da 19 Haziran’a kadar devam edecek Kawanabe Kyōsai stantlarını…
House of Saint Barnabas’ın ana yemek odasının duvarında Selma Parlour’un işleri var.
Londra’da öbür favori noktalarınız neler? Bize nereleri önerirsiniz?
Şehrin merkezindeki küçük parklara bayılıyorum ve Londra bunlarla dolup taşıyor. Keşke bu parkların her biri halka açık olsa ve oturacak bir sürü bank da olsa. Sanat açısından soracak olursan da, ticari olmayan sanat galerilerini ziyaret etmek bana daima daha ufuk açıcı geliyor. Irmağın güney tarafında bulunan Palfrey ve Coleman Projects favorilerimden.
Sırada ne var?
Eylül’de Atina’da Dio Horia Gallery sanat galerisinde standım var. Kente geri döneceğim için çok memnunum. Ayrıyeten iki solo standım üst üste. Çabucak gerisinden Ekim’de de Pi Artworks Londra’da standım olacak.
Röportaj: Aykun Taşdöner
ELLE Türkiye Haziran 2022 sayısından alınmıştır.