Neden New York şehrinin en iyileri göçmen krizini çözmeye yetmeyecek?
Teksas ve Florida valileri geçen bahar siyasi oyunlarla göçmenleri kuzeye göndermeye başladığından beri, New York şehri yaklaşık 44.000 sığınmacı aldı, bu sayı SoHo ve TriBeCa’nın toplam nüfusundan daha fazla. Belediyeye göre, yalnızca geçen ay 12.000 yeni gelen oldu. New York, yüzyıllardır her yıl çok sayıda göçmeni ekosistemine kabul ederken – bugün şehir, şehrin gayri safi yurtiçi hasılasının yaklaşık dörtte birinden sorumlu olan üç milyondan fazla yabancı uyruklu insana ev sahipliği yapıyor – bunu yapmadı. Bu kadar çok insanın geleneksel yöntemler olmaksızın bu kadar hızlı bir şekilde bütünleşmeye geldiği bir Durumla karşı karşıya kaldık.
Tipik olarak, Dominik Cumhuriyeti’nden veya Batı Afrika’dan şehre taşınan biri, sonunda bir kilise grubuyla veya halihazırda burada bulunan arkadaşlar ve aile üyeleriyle bağlar kurabilir; Muhtemelen size bir iş ve Queens veya Bronx’ta kalabalık bir bodrum katında bir oda bulabilecek bir ağ vardır. Ama son birkaç ayda pek çok kişi buraya sapkın tesadüflerle geldi. New York’a ister iradeleri dışında, ister çaresiz ve aceleyle ayrılışları nedeniyle inmiş olsunlar, daha bilinçli bir yer değiştirmeye eşlik eden türden planlardan yoksundurlar.
Bu benzeri görülmemiş bir alandır. Bir şehir yetkilisinin bana söylediği gibi, sorun kısa sürede 40.000’den fazla göçmenin şehre akın etmesi değil, bu kadar kişinin zaten aşırı yüklenmiş olan iltica sistemine bir anda girmesi.
Şehrin konut kıtlığının ortasında ortaya çıkan krizin derinliği ve ciddiyeti abartılamaz – aynı anda meydana gelen iki doğal afet gibi. Eric Adams, geçen yıl Ocak ayında, sınırdan göçmen akını başlamadan önce belediye başkanı olarak göreve geldiğinde, barınak sisteminde yaklaşık 45.000 kişi vardı; Bu sayı o zamandan beri yüzde 71 artarak 77.000’e yükseldi. Mülteci krizi, büyüklüğünün ötesinde dikkate değer çünkü evsizlikle günlük yaşamlarında rahatsız edici bir düzenlilikle karşılaşan ancak yakın zamandaki göç dalgasını bu kadar doğrudan deneyimlememiş pek çok New Yorklu için nispeten bilinmiyor.
Şehir, sığınmacıların kaldığı bir Midtown otelinden birkaç yüz kişiyi Red Hook sahilinde 180.000 metrekarelik bir bina olan Brooklyn Yolcu Terminali’ne taşıma kararı nedeniyle son günlerde daha da belirgin hale geldi. Buradaki fikir, bekar erkekleri bir toplanma ortamına getirerek çocuklu aileler için otel alanına öncelik vermekti; bu, şehrin konaklama sistemiyle daha geniş bir şekilde gözlemlediği bir uygulama. Terminal boştu ve ilkbaharda gemi seyahati sezonu tekrar başlayana kadar resmi olarak tekrar kullanılamayacaktı.
Aktivistler, bir “gözaltı merkezi” ile benzerliklere atıfta bulunarak hızlı bir şekilde protesto ettiler; Belediye onları, polis Çarşamba gecesi kampı tarayana kadar yeni yardım merkezine taşınmak yerine protesto amacıyla dışarıda uyuyan, taşınması planlanan otel sakinlerini üzmekle suçladı. Terminalde yan yana 1.000 yatak vardı, mahremiyet sağlamayan verimli bir alan kullanımı. Şehir Müfettişi Brad Lander, beşikler birbirine o kadar yakın olduğu için böyle bir muhafaza içinde yatağın etrafında hareket etmenin imkansız olacağı için bölmeleri kurmanın zor olacağını hayal etti.
Ancak devam eden konut felaketleri, şehri sürekli bir eleme ve doğaçlama moduna soktu. Otellere güvenmek ne ideal ne de ekonomik olarak mantıklıdır, ancak gerçek konaklama alanı neredeyse imkansız bir şekilde sınırlıdır. Eylül ayında şehir, acil durum barınaklarında çocuklu bir ailenin kalış süresinin geçen yıl 520 gün ve 2017’de 414 gün iken 2022 mali yılında ortalama 534 güne çıktığını bildirdi. yeni girenleri kabul etme özgürlüğü bırakacak olan sistemden büyük çıkış. Şehir, sığınmacıların gelişinden bu yana 82 sığınma evi açtı ve dört büyük otelin yardım merkezlerine dönüştürülmesini kolaylaştırdı. Yeni bir barınak inşa etmek ortalama iki yıl sürüyor.
Belediye, basın mensuplarının Red Hook tesisine girmesini yasaklarken, gürültüyü susturmak amacıyla Çarşamba öğleden sonra çeşitli siyasi yetkililere turlar düzenlemeye başladı. İlk ziyaretçiler arasında Brooklyn İlçe Başkanı Antonio Reynoso ve çıkarken küçük bir grup muhabirle konuşan birkaç Belediye Meclisi üyesi vardı. Önceki iddiaların aksine, binanın gerçekten sıcak olduğunu, ancak orada barınan erkeklerin terminalin kendisine propan ısıtma üniteleri kurulamadığı için mobil ünitelerde duş almak için dışarı çıkmak zorunda kaldıklarını buldular.
Meclis Üyesi Shahana Hanif, mahremiyet eksikliğiyle ilgili endişelerini dile getiren ilk kişiydi ve o ve meslektaşları, yönetimin, Red Hook’tan hareketin ne anlama geleceğinden emin olmayan erkeklerin korkularını yatıştırmak için daha fazlasını yapmasını diledi. Çoğu zaman yaya olarak sınıra kadar yaptıkları uzun yolculuklarında çok fazla travma yaşamış olduklarından, birçoğunun sonunda sınır dışı edilecekleri bir yere götürülme konusunda haklı bir korkuları vardı. Ancak tesis güvenli, dedi Bay Reynoso. Erkek sığınma evlerine musallat olan ve genellikle onları burada uyumaktan caydıran suç türleri hakkında hiçbir rapor yok.
Aynı gün Vali Kathy Hochul, mülteci krizine devlet bütçesinden 1 milyar dolar ayırdı. Bay Lander, bunun inkar edilemez bir fayda olmasına rağmen, federal göçmenlik sisteminin, işlemede önemli ölçüde geride kalan çalışma izinlerini hızlandırması gerektiğine dikkat çekti. “Çoğunlukla çalışmak isteyen bir grup insan,” dedi bana. Uygun belgeler olmadan bu mümkün değildir.
Ancak işlere anında erişim bile mutlaka barınma çözümlerine dönüşmeyecektir. Bir belediye başkanının ofisi sözcüsü Fabien Levy bir e-postada, “New York City, bu sığınmacı akınını desteklemek için ülkedeki neredeyse tüm diğer şehirlerden daha fazlasını yaptı, ancak kaynaklarımız sınırlı ve yardıma ihtiyacımız var.” “Yakında düzeltici önlem alınmazsa, New Yorkluların güvendiği programları kesmek veya kesmek zorunda kalabiliriz. Bunlar vermek istediğimiz kararlar değil, ancak gerekli olabilir ve önümüzde ne olacağı konusunda New Yorklulara karşı dürüst olmamız gerekiyor.”
Teksas ve Florida valileri geçen bahar siyasi oyunlarla göçmenleri kuzeye göndermeye başladığından beri, New York şehri yaklaşık 44.000 sığınmacı aldı, bu sayı SoHo ve TriBeCa’nın toplam nüfusundan daha fazla. Belediyeye göre, yalnızca geçen ay 12.000 yeni gelen oldu. New York, yüzyıllardır her yıl çok sayıda göçmeni ekosistemine kabul ederken – bugün şehir, şehrin gayri safi yurtiçi hasılasının yaklaşık dörtte birinden sorumlu olan üç milyondan fazla yabancı uyruklu insana ev sahipliği yapıyor – bunu yapmadı. Bu kadar çok insanın geleneksel yöntemler olmaksızın bu kadar hızlı bir şekilde bütünleşmeye geldiği bir Durumla karşı karşıya kaldık.
Tipik olarak, Dominik Cumhuriyeti’nden veya Batı Afrika’dan şehre taşınan biri, sonunda bir kilise grubuyla veya halihazırda burada bulunan arkadaşlar ve aile üyeleriyle bağlar kurabilir; Muhtemelen size bir iş ve Queens veya Bronx’ta kalabalık bir bodrum katında bir oda bulabilecek bir ağ vardır. Ama son birkaç ayda pek çok kişi buraya sapkın tesadüflerle geldi. New York’a ister iradeleri dışında, ister çaresiz ve aceleyle ayrılışları nedeniyle inmiş olsunlar, daha bilinçli bir yer değiştirmeye eşlik eden türden planlardan yoksundurlar.
Bu benzeri görülmemiş bir alandır. Bir şehir yetkilisinin bana söylediği gibi, sorun kısa sürede 40.000’den fazla göçmenin şehre akın etmesi değil, bu kadar kişinin zaten aşırı yüklenmiş olan iltica sistemine bir anda girmesi.
Şehrin konut kıtlığının ortasında ortaya çıkan krizin derinliği ve ciddiyeti abartılamaz – aynı anda meydana gelen iki doğal afet gibi. Eric Adams, geçen yıl Ocak ayında, sınırdan göçmen akını başlamadan önce belediye başkanı olarak göreve geldiğinde, barınak sisteminde yaklaşık 45.000 kişi vardı; Bu sayı o zamandan beri yüzde 71 artarak 77.000’e yükseldi. Mülteci krizi, büyüklüğünün ötesinde dikkate değer çünkü evsizlikle günlük yaşamlarında rahatsız edici bir düzenlilikle karşılaşan ancak yakın zamandaki göç dalgasını bu kadar doğrudan deneyimlememiş pek çok New Yorklu için nispeten bilinmiyor.
Şehir, sığınmacıların kaldığı bir Midtown otelinden birkaç yüz kişiyi Red Hook sahilinde 180.000 metrekarelik bir bina olan Brooklyn Yolcu Terminali’ne taşıma kararı nedeniyle son günlerde daha da belirgin hale geldi. Buradaki fikir, bekar erkekleri bir toplanma ortamına getirerek çocuklu aileler için otel alanına öncelik vermekti; bu, şehrin konaklama sistemiyle daha geniş bir şekilde gözlemlediği bir uygulama. Terminal boştu ve ilkbaharda gemi seyahati sezonu tekrar başlayana kadar resmi olarak tekrar kullanılamayacaktı.
Aktivistler, bir “gözaltı merkezi” ile benzerliklere atıfta bulunarak hızlı bir şekilde protesto ettiler; Belediye onları, polis Çarşamba gecesi kampı tarayana kadar yeni yardım merkezine taşınmak yerine protesto amacıyla dışarıda uyuyan, taşınması planlanan otel sakinlerini üzmekle suçladı. Terminalde yan yana 1.000 yatak vardı, mahremiyet sağlamayan verimli bir alan kullanımı. Şehir Müfettişi Brad Lander, beşikler birbirine o kadar yakın olduğu için böyle bir muhafaza içinde yatağın etrafında hareket etmenin imkansız olacağı için bölmeleri kurmanın zor olacağını hayal etti.
Ancak devam eden konut felaketleri, şehri sürekli bir eleme ve doğaçlama moduna soktu. Otellere güvenmek ne ideal ne de ekonomik olarak mantıklıdır, ancak gerçek konaklama alanı neredeyse imkansız bir şekilde sınırlıdır. Eylül ayında şehir, acil durum barınaklarında çocuklu bir ailenin kalış süresinin geçen yıl 520 gün ve 2017’de 414 gün iken 2022 mali yılında ortalama 534 güne çıktığını bildirdi. yeni girenleri kabul etme özgürlüğü bırakacak olan sistemden büyük çıkış. Şehir, sığınmacıların gelişinden bu yana 82 sığınma evi açtı ve dört büyük otelin yardım merkezlerine dönüştürülmesini kolaylaştırdı. Yeni bir barınak inşa etmek ortalama iki yıl sürüyor.
Belediye, basın mensuplarının Red Hook tesisine girmesini yasaklarken, gürültüyü susturmak amacıyla Çarşamba öğleden sonra çeşitli siyasi yetkililere turlar düzenlemeye başladı. İlk ziyaretçiler arasında Brooklyn İlçe Başkanı Antonio Reynoso ve çıkarken küçük bir grup muhabirle konuşan birkaç Belediye Meclisi üyesi vardı. Önceki iddiaların aksine, binanın gerçekten sıcak olduğunu, ancak orada barınan erkeklerin terminalin kendisine propan ısıtma üniteleri kurulamadığı için mobil ünitelerde duş almak için dışarı çıkmak zorunda kaldıklarını buldular.
Meclis Üyesi Shahana Hanif, mahremiyet eksikliğiyle ilgili endişelerini dile getiren ilk kişiydi ve o ve meslektaşları, yönetimin, Red Hook’tan hareketin ne anlama geleceğinden emin olmayan erkeklerin korkularını yatıştırmak için daha fazlasını yapmasını diledi. Çoğu zaman yaya olarak sınıra kadar yaptıkları uzun yolculuklarında çok fazla travma yaşamış olduklarından, birçoğunun sonunda sınır dışı edilecekleri bir yere götürülme konusunda haklı bir korkuları vardı. Ancak tesis güvenli, dedi Bay Reynoso. Erkek sığınma evlerine musallat olan ve genellikle onları burada uyumaktan caydıran suç türleri hakkında hiçbir rapor yok.
Aynı gün Vali Kathy Hochul, mülteci krizine devlet bütçesinden 1 milyar dolar ayırdı. Bay Lander, bunun inkar edilemez bir fayda olmasına rağmen, federal göçmenlik sisteminin, işlemede önemli ölçüde geride kalan çalışma izinlerini hızlandırması gerektiğine dikkat çekti. “Çoğunlukla çalışmak isteyen bir grup insan,” dedi bana. Uygun belgeler olmadan bu mümkün değildir.
Ancak işlere anında erişim bile mutlaka barınma çözümlerine dönüşmeyecektir. Bir belediye başkanının ofisi sözcüsü Fabien Levy bir e-postada, “New York City, bu sığınmacı akınını desteklemek için ülkedeki neredeyse tüm diğer şehirlerden daha fazlasını yaptı, ancak kaynaklarımız sınırlı ve yardıma ihtiyacımız var.” “Yakında düzeltici önlem alınmazsa, New Yorkluların güvendiği programları kesmek veya kesmek zorunda kalabiliriz. Bunlar vermek istediğimiz kararlar değil, ancak gerekli olabilir ve önümüzde ne olacağı konusunda New Yorklulara karşı dürüst olmamız gerekiyor.”