Murat Uzman yazdı: 2019 mahallî seçimlerinin AK Parti seçmeninde travmatik tesirleri oldu Gazeteci Murat Uzman, YetkinReport’taki son yazısında, tarihçi ve araştırmacı Soner Çağaptay’ın “A Sultan in Autumn” (Sonbahar’da Bir Sultan) isimli son kitabına değindi. Kitapta Erdoğan’ın her şeyi denetim altında tutma gayretine karşın artık ülkenin idaresini elinden kaçırmakta olduğuna dikkat çekildiğini aktaran Ehil, 2019 yılındaki lokal seçimlerin bir dönüm noktası olduğunu belirtti.
Yetkin’in yazısından bir kısım şöyleki:
“2019 lokal seçimlerindeki kaybın bilhassa AK Partinin seçmen tabanında travmatik tesirleri oldu. Travma sadece Erdoğan’ın “yenilmezlik” manzarasının hasar alması ile sonlu olmadı. Ortalarında siyasi İslamcı cemaat ve tarikat dernek ve vakıflarının da bulunduğu baskı kümelerine AK Partili belediyeler üzerinden sağlanan dayanak kesilince, bu baskı kümeleri Erdoğan’a oy şantajına başladı. Bu hem de Türkiye’de büyümenin sürat kesmeye başladığı, kamu döviz rezervlerinin yanlış siyasetlerle eridiği ve Covid-19 salgının yayıldığı, yani ekonomik pastanın küçüldüğü süreçti.
Yani pasta küçülürken pastadan hisse isteyenler artıyordu. Lakin AK Parti “elitleri” tarafınca oluşturulan yeni oligarşik yapı, kayırmacılığa dayanan yeni “mutlu azınlık” kendi hissesini azaltmıyor, öbürleri ideolojik hareketlerle “idare edilmeye” çalışılıyordu. Ayasofya’nın cami olarak bir daha ibadete açılması ve bayana şiddete karşı İstanbul Mukavelesinden çekilme üzere ideolojik adımların bu kısımlarda yol açtığı memnuniyet ise kısa müddette yerini ekonomik problemlere bırakmaya başladı.
Erdoğan’ın ekonomik siyasetinin özünde toprağı altına çevirmek, yani gayrimenkul rantını artırmak ve ötürüsıyla inşaat dalı bulunuyordu. Dünyada devlet inşaat ihalelerini alan birinci on şirket içinde Türk müteahhitlik şirketlerinin (beş şirketle) başı çekmesi aslında oligarşik yapılanmanın diğer bir göstergesiydi. Borçlanmanın daha hayli borçlanma, projelerin giderek artan ölçekte projelerle çevrilmesi sürecinin Erdoğan’ın aklına en son gelen halkası Kanal İstanbul projesiydi. bu biçimdelikle geride daima ismiyle anılacak, coğrafyayı de değiştirecek büyüklükte ölmez bir eser bırakacağını da düşünüyordu. Geriye dönüp bakınca, Kanal İstanbul projesinin büyük oranda İstanbul Büyükşehir belediyesinin AK Parti elinde kalıp, belediyenin imkânları üzerinden gerçekleştirilmesi niyeti görülebiliyor. AK Parti iktidarına siyaset psikolojisi açısından darbe vuran 2019 lokal seçim mağlubiyeti, bu bakımdan yalnızca Kanal İstanbul değil, Erdoğan’ın ekonomi-politik çizgisine de hasar verdi. O niçinle dönüm noktası 2019 oldu.
2019’dan itibaren minimum fiyatın belirlenmesinden ziraî eser meblağlarına, Merkez Bankası rezervlerinden emekli ikramiyelerine daha epey iktisat gündemine dair konularda inisiyatif muhalefete, AK Parti iktidarı savunma pozisyonuna geçti.” (HABER MERKEZİ)
YAZININ TAMAMI
Yetkin’in yazısından bir kısım şöyleki:
“2019 lokal seçimlerindeki kaybın bilhassa AK Partinin seçmen tabanında travmatik tesirleri oldu. Travma sadece Erdoğan’ın “yenilmezlik” manzarasının hasar alması ile sonlu olmadı. Ortalarında siyasi İslamcı cemaat ve tarikat dernek ve vakıflarının da bulunduğu baskı kümelerine AK Partili belediyeler üzerinden sağlanan dayanak kesilince, bu baskı kümeleri Erdoğan’a oy şantajına başladı. Bu hem de Türkiye’de büyümenin sürat kesmeye başladığı, kamu döviz rezervlerinin yanlış siyasetlerle eridiği ve Covid-19 salgının yayıldığı, yani ekonomik pastanın küçüldüğü süreçti.
Yani pasta küçülürken pastadan hisse isteyenler artıyordu. Lakin AK Parti “elitleri” tarafınca oluşturulan yeni oligarşik yapı, kayırmacılığa dayanan yeni “mutlu azınlık” kendi hissesini azaltmıyor, öbürleri ideolojik hareketlerle “idare edilmeye” çalışılıyordu. Ayasofya’nın cami olarak bir daha ibadete açılması ve bayana şiddete karşı İstanbul Mukavelesinden çekilme üzere ideolojik adımların bu kısımlarda yol açtığı memnuniyet ise kısa müddette yerini ekonomik problemlere bırakmaya başladı.
Erdoğan’ın ekonomik siyasetinin özünde toprağı altına çevirmek, yani gayrimenkul rantını artırmak ve ötürüsıyla inşaat dalı bulunuyordu. Dünyada devlet inşaat ihalelerini alan birinci on şirket içinde Türk müteahhitlik şirketlerinin (beş şirketle) başı çekmesi aslında oligarşik yapılanmanın diğer bir göstergesiydi. Borçlanmanın daha hayli borçlanma, projelerin giderek artan ölçekte projelerle çevrilmesi sürecinin Erdoğan’ın aklına en son gelen halkası Kanal İstanbul projesiydi. bu biçimdelikle geride daima ismiyle anılacak, coğrafyayı de değiştirecek büyüklükte ölmez bir eser bırakacağını da düşünüyordu. Geriye dönüp bakınca, Kanal İstanbul projesinin büyük oranda İstanbul Büyükşehir belediyesinin AK Parti elinde kalıp, belediyenin imkânları üzerinden gerçekleştirilmesi niyeti görülebiliyor. AK Parti iktidarına siyaset psikolojisi açısından darbe vuran 2019 lokal seçim mağlubiyeti, bu bakımdan yalnızca Kanal İstanbul değil, Erdoğan’ın ekonomi-politik çizgisine de hasar verdi. O niçinle dönüm noktası 2019 oldu.
2019’dan itibaren minimum fiyatın belirlenmesinden ziraî eser meblağlarına, Merkez Bankası rezervlerinden emekli ikramiyelerine daha epey iktisat gündemine dair konularda inisiyatif muhalefete, AK Parti iktidarı savunma pozisyonuna geçti.” (HABER MERKEZİ)
YAZININ TAMAMI