Metin Göktepe’nin yeleği 26 yıl daha sonra annesinde Cezaevinde öldürülen iki tutuklunun cenazelerini izlerken polis tarafınca dövülerek öldürülen Kozmik Gazetesi muhabiri Metin Göktepe’nin yeleği 26 yıl daha sonra annesi Fadime Göktepe’ye teslim edildi.
8 Ocak 1996’da öldürülen Metin Göktepe için her yıl doğum günü olan 10 Nisan tarihinde verilen gazetecilik mükafatları için bu yıl düzenlenen ödül merasiminde yaşanan olayı Yeni Ömür Gazetesi’nde Gülcan Dereli şöyleki anlattı:
Metin… Daha ömrünün baharında… Tıpkı Nazım üzere. Karanlık vakit içindera feneriyle ışık tutanlardan. Gözleri fener üzere her haksızlıkta orada. Ne yaşanırsa kaydediyor. Bellek oluşturuyor. çabucak hemen 28 yaşında. Cezaevlerinde katledinlen iki tutuklunun cenazesini takip ederken gözaltına alınıyor. Gerisi biliniyor. Duvardan düştü diyorlar. Evet o denli, devlet duvarından düştü Metin! Azap edilmiş biçimde. Gazeteci Metin Göktepe’den bahsediyoruz. ‘Evrensel’ bir gazeteciydi. Nerede haksızlık var ise orda olanlardan. Metin ismine Üniversal Gazetesi’nin 25.’sini düzenlediği ödül merasimine katıldım. İşte orada Metin’in yeleğiyle karşılaştım.
YELEĞİN ÖYKÜSÜ
Metin Göktepe’nin arkadaşı Hasret Tutkan ile Metin Göktepe’nin doğum gününde yapılan gazetecilik ödül merasiminde tesadüfen karşılaştık. Beşiktaş Akatlar Kültür Merkezi’nde yapılan merasimde mükafatlar verildikten daha sonra anne Fadime Göktepe’nin Metin için pasta keseceği anonsu yapıldı. Akabinde herkes oraya davet edildiği sırada bir hareketlilik yaşandı. O sırada gözyaşları ortasında bir bayanın Fadime anneye yaklaştığını gördüm. Elinde tuttuğu yeleği Fadime anneye uzattı. Yelek, Metin Göktepe’nin üzerinden çıkarmadığı meşhur yelekti. Haki yeşili yeleği annesine verirken gözyaşlarını tutamayan Hasret Tutkan, anne Fadime’ye bu yeleğin onun çocuğuna ilişkin olduğunu ve yıllardır onun için sakladığını söylüyordu. Gözlerinde çocuğuna ilişkin bir şeyi almanın memnunluğunu yaşayan anne Fadime, çocuğunun arkadaşına teşekkür ediyor, bir yandan da yeleği kucaklıyordu. Bu kısa görüşme biter bitmez Hasret Tutkan’ın yanına gidiyorum. Hala gözyaşlarına hakim olamıyor, konuşmak istiyorum fakat duygusal anlar yaşadığı için ikna etmek kolay olmuyor.
‘BİR KUMAŞTAN FAZLASI’
Yeleğin kıssasını merak ediyorum, kendimi tanıtıyorum ve epey kısa bir sohbetten daha sonra konuşmaya ikna ediyorum. Yeleği daima epeyce sevdiğini ve Metin’e epeyce yakıştırdığını lisana getiren Tutkan: “Ben Metin’in lise arkadaşıyla evliydim, daha evvelinde Evrensel’de birinci çalışmaya başladığı vakit epey yakın oturuyorduk. O yüzden bilhassa son periyotta fazlaca sık görüşüyorduk. Bize çaya, kahveye geliyordu. Daima bir ortaya geldiğimizde o yelek için çekişiyorduk. Bir gün ay lanet olsun al senin olsun diyerek yeleği bana verdi. bu biçimde için rastgele bir dostunuzın üzerinde beğendiğiniz bir şeydi o. bu biçimde özel bir durum değildi ki. Arkadaşlar içinde o senin bir şeyini alır sen onun bir şeyini alırdın, öyleydi. Yeleğini fazlaca beğeniyordum ve fazlaca seviyorum diye vermişti. Yeleği verdiği vakit o kadar özel bir şey değildi bu biçimdelar. Gazeteci yeleği. bu biçimde her hangi bir yelekti. daha sonra tabi Metin’in yeleği olunca öteki oldu. O yelek bir kumaş olmaktan fazlaca daha fazlası oldu.”
‘HİÇ YIKAMADIM’
yıllardır bu anı beklediğini söyleyen Tutkan, “Hiç yıkamadım, poşet içerisinde sakladım. Tahminen biraz kokusu kalmıştır, anısı da olduğu için annesine vermek istedim. Bütün fotoğraflarda üzerinde olan bu yelekti” diyor. Ekranda siyah beyaz fotoğrafı olan Metin Göktepe’yi göstererek, “Şurada üstündeki yelek, işte annesi verdiğim yelek” diyor.
’26 YILDIR SAKLIYORUM’
Yeleği annesine vermeye fazlaca güç karar verdiğini söyleyen Tutkan, “Meryem hanım (Metin’in kardeşi) aradı nihayet ben ona ulaşmaya cüret edebildim. Onunla konuştuğum saatten beri ağlıyorum. Çok uzaktaydık onu almaya gittim, getirdim. Yetişip verdiğim için keyifli oldum lakin bir o kadar da hüzünlüyüm. Aslında bunu ben yer yıl düşünüyordum. Metin’in doğum günlerinde daima düşünüyordum ancak annesinin gözlerine bakabilecek cüretim yoktu. yıllardir o günleri daima ağlayarak geçiriyordum lakin veremiyordum. Lakin bir yandan da annesinde olması gereken bir şey, bende değil diye düşünüyordum. 26 yıldır yeleği saklıyorum” diye anlatıyor.
METİN’İN BİRİNCİ TATİLİ
Metin Göktepe ile unutamadığı anılarını da merak ediyorum. Tabi ki sorularım var lakin bu kadar duygusal bir anda onu daha fazla zorlamaya da çekiniyorum. Lakin merakım ağır basıyor, müsaade alarak unutamadığı anısının olup olmadığını soruyorum. Anlatıyor: “Antalya’ya tatile gitmek üzere yola çıktık. Ve Kütahya’ya filan geldik yani yolun yarısındayız. Metin hayatında birinci kere tatile çıkıyordu. Ve o tatil yolunun daha başındayız. daha sonra alarmı çalmaya başladı yolda. Baktı, ‘haber gelmiş ya dönüyoruz ya beni burada indiriyorsunuz’ dedi. Kütahya’dayız esasen, 4 saat yol gelmişiz geri gitmen 4 saat sürecek yetişemezsin dedik. Yolun sonuna kadar, ‘beni orada indirmediniz’ diye söylendi. Ve bu birinci tatiline çıkan bir insan. Her sabah bütün gazeteleri okuduktan daha sonra güne başlardı. bu biçimde benim de ömrümün en değişik tatiliydi.”
‘SON KONUŞMAMIZMIŞ O’
Son görüşmelerine dair de konuşan Tutkan, “Gözaltına alındığı son olayda ben bu biçimde bir bankada çalışıyordum. Habere giderken sabah aradı ‘gelsene kız, habere gidiyorum’ dedi. O benden birkaç yaş büyük lakin sahiden kardeşim üzereydi. Haydi müsaade al da gel habere gidelim seninle dedi. Dedim ben bankada çalışıyorum bir hafta evvelinde falan müsaade almak için haber vermem gerekiyor, neredeyse, ben senin üzere boş gezenin boş kalfası değilim diye konuştuk, şakalaştık falan. daha sonra ‘iyi tamam ben habere gidip geleyim ararım seni’ dedi. Son konuşmamızmış o” diyor.
Metin’in o yeleği artık her hakikat peşinde koşan gazetecinin üzerinde. O yelek, Apê Musa’nın kalemi, Hrant Dink’in delik ayakkabısı… Bir eşyadan epeyce bir ruhu giyinmeyi anlatıyor… (Kaynak)
8 Ocak 1996’da öldürülen Metin Göktepe için her yıl doğum günü olan 10 Nisan tarihinde verilen gazetecilik mükafatları için bu yıl düzenlenen ödül merasiminde yaşanan olayı Yeni Ömür Gazetesi’nde Gülcan Dereli şöyleki anlattı:
Metin… Daha ömrünün baharında… Tıpkı Nazım üzere. Karanlık vakit içindera feneriyle ışık tutanlardan. Gözleri fener üzere her haksızlıkta orada. Ne yaşanırsa kaydediyor. Bellek oluşturuyor. çabucak hemen 28 yaşında. Cezaevlerinde katledinlen iki tutuklunun cenazesini takip ederken gözaltına alınıyor. Gerisi biliniyor. Duvardan düştü diyorlar. Evet o denli, devlet duvarından düştü Metin! Azap edilmiş biçimde. Gazeteci Metin Göktepe’den bahsediyoruz. ‘Evrensel’ bir gazeteciydi. Nerede haksızlık var ise orda olanlardan. Metin ismine Üniversal Gazetesi’nin 25.’sini düzenlediği ödül merasimine katıldım. İşte orada Metin’in yeleğiyle karşılaştım.
YELEĞİN ÖYKÜSÜ
Metin Göktepe’nin arkadaşı Hasret Tutkan ile Metin Göktepe’nin doğum gününde yapılan gazetecilik ödül merasiminde tesadüfen karşılaştık. Beşiktaş Akatlar Kültür Merkezi’nde yapılan merasimde mükafatlar verildikten daha sonra anne Fadime Göktepe’nin Metin için pasta keseceği anonsu yapıldı. Akabinde herkes oraya davet edildiği sırada bir hareketlilik yaşandı. O sırada gözyaşları ortasında bir bayanın Fadime anneye yaklaştığını gördüm. Elinde tuttuğu yeleği Fadime anneye uzattı. Yelek, Metin Göktepe’nin üzerinden çıkarmadığı meşhur yelekti. Haki yeşili yeleği annesine verirken gözyaşlarını tutamayan Hasret Tutkan, anne Fadime’ye bu yeleğin onun çocuğuna ilişkin olduğunu ve yıllardır onun için sakladığını söylüyordu. Gözlerinde çocuğuna ilişkin bir şeyi almanın memnunluğunu yaşayan anne Fadime, çocuğunun arkadaşına teşekkür ediyor, bir yandan da yeleği kucaklıyordu. Bu kısa görüşme biter bitmez Hasret Tutkan’ın yanına gidiyorum. Hala gözyaşlarına hakim olamıyor, konuşmak istiyorum fakat duygusal anlar yaşadığı için ikna etmek kolay olmuyor.
‘BİR KUMAŞTAN FAZLASI’
Yeleğin kıssasını merak ediyorum, kendimi tanıtıyorum ve epey kısa bir sohbetten daha sonra konuşmaya ikna ediyorum. Yeleği daima epeyce sevdiğini ve Metin’e epeyce yakıştırdığını lisana getiren Tutkan: “Ben Metin’in lise arkadaşıyla evliydim, daha evvelinde Evrensel’de birinci çalışmaya başladığı vakit epey yakın oturuyorduk. O yüzden bilhassa son periyotta fazlaca sık görüşüyorduk. Bize çaya, kahveye geliyordu. Daima bir ortaya geldiğimizde o yelek için çekişiyorduk. Bir gün ay lanet olsun al senin olsun diyerek yeleği bana verdi. bu biçimde için rastgele bir dostunuzın üzerinde beğendiğiniz bir şeydi o. bu biçimde özel bir durum değildi ki. Arkadaşlar içinde o senin bir şeyini alır sen onun bir şeyini alırdın, öyleydi. Yeleğini fazlaca beğeniyordum ve fazlaca seviyorum diye vermişti. Yeleği verdiği vakit o kadar özel bir şey değildi bu biçimdelar. Gazeteci yeleği. bu biçimde her hangi bir yelekti. daha sonra tabi Metin’in yeleği olunca öteki oldu. O yelek bir kumaş olmaktan fazlaca daha fazlası oldu.”
‘HİÇ YIKAMADIM’
yıllardır bu anı beklediğini söyleyen Tutkan, “Hiç yıkamadım, poşet içerisinde sakladım. Tahminen biraz kokusu kalmıştır, anısı da olduğu için annesine vermek istedim. Bütün fotoğraflarda üzerinde olan bu yelekti” diyor. Ekranda siyah beyaz fotoğrafı olan Metin Göktepe’yi göstererek, “Şurada üstündeki yelek, işte annesi verdiğim yelek” diyor.
’26 YILDIR SAKLIYORUM’
Yeleği annesine vermeye fazlaca güç karar verdiğini söyleyen Tutkan, “Meryem hanım (Metin’in kardeşi) aradı nihayet ben ona ulaşmaya cüret edebildim. Onunla konuştuğum saatten beri ağlıyorum. Çok uzaktaydık onu almaya gittim, getirdim. Yetişip verdiğim için keyifli oldum lakin bir o kadar da hüzünlüyüm. Aslında bunu ben yer yıl düşünüyordum. Metin’in doğum günlerinde daima düşünüyordum ancak annesinin gözlerine bakabilecek cüretim yoktu. yıllardir o günleri daima ağlayarak geçiriyordum lakin veremiyordum. Lakin bir yandan da annesinde olması gereken bir şey, bende değil diye düşünüyordum. 26 yıldır yeleği saklıyorum” diye anlatıyor.
METİN’İN BİRİNCİ TATİLİ
Metin Göktepe ile unutamadığı anılarını da merak ediyorum. Tabi ki sorularım var lakin bu kadar duygusal bir anda onu daha fazla zorlamaya da çekiniyorum. Lakin merakım ağır basıyor, müsaade alarak unutamadığı anısının olup olmadığını soruyorum. Anlatıyor: “Antalya’ya tatile gitmek üzere yola çıktık. Ve Kütahya’ya filan geldik yani yolun yarısındayız. Metin hayatında birinci kere tatile çıkıyordu. Ve o tatil yolunun daha başındayız. daha sonra alarmı çalmaya başladı yolda. Baktı, ‘haber gelmiş ya dönüyoruz ya beni burada indiriyorsunuz’ dedi. Kütahya’dayız esasen, 4 saat yol gelmişiz geri gitmen 4 saat sürecek yetişemezsin dedik. Yolun sonuna kadar, ‘beni orada indirmediniz’ diye söylendi. Ve bu birinci tatiline çıkan bir insan. Her sabah bütün gazeteleri okuduktan daha sonra güne başlardı. bu biçimde benim de ömrümün en değişik tatiliydi.”
‘SON KONUŞMAMIZMIŞ O’
Son görüşmelerine dair de konuşan Tutkan, “Gözaltına alındığı son olayda ben bu biçimde bir bankada çalışıyordum. Habere giderken sabah aradı ‘gelsene kız, habere gidiyorum’ dedi. O benden birkaç yaş büyük lakin sahiden kardeşim üzereydi. Haydi müsaade al da gel habere gidelim seninle dedi. Dedim ben bankada çalışıyorum bir hafta evvelinde falan müsaade almak için haber vermem gerekiyor, neredeyse, ben senin üzere boş gezenin boş kalfası değilim diye konuştuk, şakalaştık falan. daha sonra ‘iyi tamam ben habere gidip geleyim ararım seni’ dedi. Son konuşmamızmış o” diyor.
Metin’in o yeleği artık her hakikat peşinde koşan gazetecinin üzerinde. O yelek, Apê Musa’nın kalemi, Hrant Dink’in delik ayakkabısı… Bir eşyadan epeyce bir ruhu giyinmeyi anlatıyor… (Kaynak)