Kayı İnşaat çalışanlarından aksiyona davet: Pazar günü buluşalım Kayı İnşaat’ın, Cezayir’deki Bechar Askeri Hastanesi, Cite Financiere, Oran Askeri Konaklama ve Ouargla Askeri Hastane şantiyelerinde çalışan 400’e yakın emekçi bir yıllık maaşlarının 3 yıldır ödenmemesi üzerine başlattıkları hareketleri birinci yılına girdi.
Kayı İnşaat’ın Cezayir’deki şantiyelerinde çalışan 400’e yakın emekçi haklarını almak için 16 Ocak 2020 tarihinden beri İnşaat-Sen öncülüğünde direniyor. Personeller, 16 Ocak’ta Türkiye’nin dört bir yanından Ankara’ya gidecek.
Personeller 28 Aralık 2019’da maaşlarını alamadıkları için Cezayir’de grev yaptı. Arabuluculuk kontratları imzalandı. Hakkedişlerin 2020 Şubat ayında ödeneceği taahhüt edildi lakin kelamlar tutulmadı. Onlarca sefer işverenle görüşen personeller sonuç alamayınca dava açtı. Kayı İnşaat’ın sahibi Coşkun Yılmaz, “En yakın vakitte ödeyeceğim” diyerek çalışanları daima oyalamaya devam etti.
‘KAYI İNŞAAT, PERSONELLERİN HAKLARINI ÖDEMEYEREK ÖBÜR YATIRIMLAR YAPMIŞ’
İnşaat-Sen Örgütlenme Uyum Üyesi Nurseli Gözüaçık, bir yıldır yaşananları şöyleki anlattı: “İşçiler alacaklarını 2 yıldır alamıyor durumdalardı. Bizim sendikamıza internet üzerinden müracaat yaptılar. daha sonra ne yapabiliriz diye bir ay boyunca çeşitli toplantılar yaptık. Aksiyonlarla bu oyalama sürecini sonlandırmalıyız diye karar aldık. Personeller Batman, Elazığ, Adana ve Hatay üzere farklı kentlerden kalkıp İstanbul’a geldiler. İstanbul’da bir aylık direniş sürecini başlattık. Bu süreç içerisinde ortaya çıkmayan, bilinmeyen biroldukca sıkıntıyı de öğrenmiş olduk. Ortada emekçilere ödenmesi gereken 6.5 milyon dolarlık bir borç var. Kayı İnşaat’ın sahibi Coşkun Yılmaz bu parayı emekçilere ödemeyerek öbür yerlere yatırım yapmış. Biz hala o yatırımın peşindeyiz. Gaziantep Kent Hastanesi’nden büyük bir pay almış. Fakat olağan olarak ekonomik krizin neticeleriyla birlikte şu anda şirket batık durumda. Konkordato sürecinin akabinde şirketin ayakta kalması pek mümkün olmayacak. İstanbul’daki bir aylık aksiyon sürecinde Kayı İnşaat’ın birfazlaca şirket ile bağı olduğunu, lakin o bağı hukuken sonlandırdığını ancak gayri resmi yollarla o şirketlerle münasebetlerinin devam ettiğinin de farkına vardık. daha sonra o şirketlerin tek tek önlerine giderek hareketler yaptık. Bütün işverenler birebir sisteme başvuruyor. Kâğıt üzerinde kasalarını boşaltıyorlar, üzerlerindeki bütün mallarından paylarında kurtuluyorlar lakin el altında bir biçimde sermayedarlık münasebetini sürdürmeye devam ediyorlar.”
‘EYLEMLİ UĞRAŞIMIZ HUKUKSAL SÜRECİ ETKİLEDİ’
Hukuksal sürecin peşini bırakmadıklarını belirten Gözüaçık şunları söylemiş oldu: “Eylemli çabamız tüzel süreci birinci dereceden etkileyen ve hatta tüm hukuksal sürecin emekçilerin lehine dönmesini sağlayan en kıymetli faktör oldu. Bugün şayet Kayı İnşaat emekçileri İstanbul’da direnişi başlatmasaydı, bir ortaya gelmeseydi, hukuk sürecinin bu biçimde ilerlemesi mümkün olmayacaktı. Zira yasalar ve hukuk şu anda konkordato ve iflasta çalışanları korumak üzerine hareket etmiyor. Hatta fazlaca yakın bir devirde, devlet yeni bir yasa çıkardı. Konkordato ve iflasta öncelikli bankalardı. Onun yanına bir de finans şirketlerini ekledi. Çalışanları bir daha en son sıraya attı. Bunlara karşın mahkemedeki hukuk süreci emekçilerin birlik olduğu ve uğraş ettiği vakit neleri başarabileceğinin örneklerinden bir adedidir. Bu bir aylık sürecin sonunda Coşkun Yılmaz’ın oyalama sürecini bitirdik ve resmi bir basamağa geçtik. bu biçimdece Coşkun Yılmaz konkordato ilan etti. Biz de hareketlerimize bir virgül koyalım demiştik. Kayı İnşaat’ın elinde yanlışsız düzgün bir mal olmadığını için mahkemenin her duruşmada iflas verme ihtimali artıyordu. Biz konkordatonun çalışanların lehine uzatılması gerektiğini daima olarak yineladık. Zira iflas personellerin aleyhine işleyecek olan bir yasal durumdu. İflasın olmaması için kamuoyu oluşturduk. Ankara’da Sıhhat, Dışişleri ve Çalışma bakanlıkları önünde aksiyonlar yaptık. Meclisteki milletvekillerin takviyesiyle Dışişleri Bakanı yardımcısı Yavuz Selim Kıran ile görüştük. Bu konkordato sürecinin hem takip edilmesini tıpkı vakitte yapılması gereken ne var ise bakanlığın somut adım atmasını istedik. Bize kelamlar verdiler. Mahkeme süreci birinci başladığında ve devam ederken, tüm alacaklı bankalar iflas istiyordu. Zira iflas bankalar için avantajdı. Fakat bizim çabamız yardımıyla bankalar aşikâr bir vadede iflas olmasın konkordato olsun ve personellerin alacakları ödensin diye mahkemede onların vekilleri söz verdiği bir duruma geldik.”
‘İŞÇİLERİN PARALARINI ESKİ KURDAN ÖDEMEYE ÇALIŞIYORLAR’
Gözüaçık kelamlarına şöyleki devam etti: “Bu aksiyonlar kararında iflasa gidilmedi ve konkordato sürecine geçildi. Bu süreçte artık biz son etaba geldik. Rönesans Holding ile Kayı İnşaat anlaştı. Gaziantep Kent Hastanesindeki paylar satılacak. Öncelikli olarak çalışanların alacaklarının ödenmesi için bir daha uğraşmaya devam edeceğiz. Konkordato komiserleri personellerden yana oldular. Ancak gelecek para muhakkak. 30 milyon euro olarak anlaştılar. Çalışanların alacağı ise 6.5 milyon dolar. Emekçilerin alacaklarını liraya çevirerek ya da eski kur üzerinden ödeme yapabiliriz diyorlar. Bu ihtimalin ortada bile olması emekçiler için büyük bir felaket. aslına bakarsan burada ne kıdem tazminatları var ne fazla mesaileri var ne de alacaklarının faizi var. biz çalışanların ana paralarını konuşuyoruz ve ana paraların bile 3 sene daha sonra lira ya da eski kura nazaran ödemek istemeleri, bir biçimde o parayı pul ederek vermeye kalkıyorlar. Çalışanların alacakları, yeni kur her neyse onun üzerinden ödenmeli. Bunun için bu pazar günü saat 13.00’da Ankara’da bir basın açıklamamız olacak.”
‘PARA ALAMAYINCA GEÇİNMEK İÇİN KONUTUMU VE OTOMOBİLİMİ SATTIM’
Abdulsamet Kete, 9 yıl Kayı İnşaat’ta çalıştığını ve 37 bin dolar alacaklı olduğunu söylemiş oldu. “2018 Kasım ayından itibaren ve 2019 Aralık sonuna kadar hiç bir maaşımız ödenmedi” diyen Kete şu biçimde konuştu: “Biz 2019 Kasım ayında grev sonucu aldık. Bu grev sürecinde görüşmeler oldu. Dışişleri Bakanlığı ile görüştük. İşverenlerle görüştük. Cezayir’deki Türkiye konsolosluğu ve elçilikleri ile görüştük. Verilen kelamların hiç biri yerine getirilmedi. Oradaki grevimiz 65 gün sürdü. Şirket 2020 Ocak ayında Türkiye’den bize aracı avukatlar gönderdiler. Kontrat yaptık. Kontrata bakılırsa içerdeki maaşlarımız 6 taksit ile ödenecek ve birinci taksitimiz Şubat 2020’de yatırılacaktı. Biz de 18 Ocak 2020’de Türkiye’ye döndük. Lakin müddet dolunca birinci maaşlarımız, söylenen taksitler ödenmedi. Şirketi aradık, bize karşılık vermediler. çabucak sonrasında arkadaşlarımızla toplandık, Dışişleri ve Çalışma Bakanlığı ile görüşmeye gittik. Bizi bir türlü kabul etmediler. 2020 Aralık sonunda biz İnşaat-Sen ile tanıştık. Allah razı olsun onlardan, bize sahip çıktılar. Bizi bir ortaya topladılar. Sendikamızın öncülüğü ile çeşitli görüşmeler ve aksiyonlar yaptık. Benim 37 bin dolarım var içerde. Bugüne kadar kuruş alamadık. Pandemide bile borçla geçindik. Bir otomobilim vardı, sattım, meskenimi sattım. Herkes borç etti. Şu an evsiz kaldım. Şayet vaktinde paramı alsaydım bunlar olmayacaktı. Bir zahmetim olmayacaktı. Ben artık bu parayı alsam bırak mesken almayı, bir otomobil bile alamam. Şayet 2020 kuru üzerinden ödeme yaparlarsa, bırakın meskeni, konutun bir odasını bile alamam. 3 buçuk yıldır aslına bakarsan paramızı alamıyoruz. Perişan olduk. 3 öğrencim var. Benim vücudumda 10 tane platin var. Çalışamıyorum. Mecburen meskeni ve arabayı sattım.”
‘SENDİKA OLURSA BİZ HER TÜRLÜ HAKKIMIZI ALIRIZ’
Geçim ezası niçiniyle boşanan arkadaşlarının olduğunu söyleyen Kete, son olarak şunları söylemiş oldu: “Çok şükür benim yuvam yıkılmadı fakat biroldukca arkadaşımın yuvası yıkıldı. Adam geçimini sağlayamayınca, eşinden ayrıldı yahut eşi tarafınca terk edilen var. Bu duruma geldik. Biz İnşaat-Sen yardımıyla buraya geldik. 16 Ocak hareketimize tüm inşaat çalışanlarını davet ediyoruz. Arkadaşlarımız korkmasınlar. Gitsinler sendikaya üye olsunlar. İnşaat-Sen’e üye olsunlar. Artık sendikalaşalım. Sendika olursa biz her türlü hakkımızı alırız ve kimse hakkımızı yemeyecek. Şayet başından beri başımızda bir sendika olsaydı, biz oldukçatan paramızı almış olurduk. Biz sendikanın ne olduğunu bilmiyorduk. Artık anladık ki bir sendika var ve düzgün ki var. Sendika olmasaydı artık paramız gitmişti. Kimi arkadaşlarım tefecilerin eline düşmüş. 20 bin lira borç almış artık 500 bin liraya çıkarmışlar. Hepimiz bunlar yüzünden borç batağına düştük. Bütün yetkililere sesleniyorum, bu biçimde bir adalet yok. Dışişleri Bakanlığı, ‘Giderken bize mi sordunuz?’ dedi bize. bu biçimde bir şey olamaz. Bizler Cezayir’de grev yaparken, bizimle tıpkı firmada çalışan Pakistan ve Vietnamlılar vardı. Bunlar yaklaşık bin şahıslardı. Pakistan ve Vietnam hükümeti devreye girdi, kendi vatandaşlarının parasını aldılar. Fakat biz alamadık. Biz Dışişleri ve Çalışma Bakanlığı’na giderken, gözlerimizin içine bakarak, ‘yurtdışına çıkarken bize mi sordunuz?’ dediler. Ben kime sordum pekala? Sizden pasaport aldım. Kaçak mı gitmişim? Ben şunu anladım. Türkiye Cumhuriyeti, bir Pakistan ve Vietnam kadar olamadı. Yarın sandık kurulduğu vakit bunun hesabını sorarız.”
‘KAYI İNŞAAT CEZAYİR’DE VERGİ KAÇAKÇILIĞI İLE SUÇLANDI’
Maaşını alamayan Emekçilerden Murat Toksöz, Kayı İnşaat’ın Cezayir’de vergi kaçakçılığı, usulsüzlük ve yolsuzlukla suçlandığı için mallarına el konulduğunu, bu yüzden ödemelerinde sorun yaşadığını öne sürdü: “Muhasebeleri rüşvet yoluyla bütün işlerini yürütmüş. Vergi ödüyormuş üzere yapmışlar. Bunların gelir kaynağı da Cezayir’deki projelerdi. Bu projeler iptal edilince, battılar. 23 bin dolar alacaklıyım. Paramızı İnşaat-Sen yardımıyla alma noktasına geldik. Biz Türkiye’ye geldik, 2 ay daha sonra pandemi oldu. Paramızı da alamadık. Eşten dosttan borç alarak geçindik. çabucak sonrasında eş ve dost borç vermemeye başladı. Çok sıkıntı günler yaşadık. Sağ olsun sendika devreye girdi. Allah razı olsun sendikadan. İşveren benim hakkımı yiyor, onu polislerle koruyorlar. Ben hakkımı istiyorum, karşıma polisi dikiyor. Daima personelleri ezme istikametinde kanunlar kararlar var. İşverenler her vakit korunuyor. Çalışanları muhafaza altına almaları gerekirken, emekçilere karşı duruyorlar. Bizim ülkede her vakit ezilen emekçi sınıfı oldu, hak yiyenler daima korundu.”
Kayı İnşaat’ın Cezayir’deki şantiyelerinde çalışan 400’e yakın emekçi haklarını almak için 16 Ocak 2020 tarihinden beri İnşaat-Sen öncülüğünde direniyor. Personeller, 16 Ocak’ta Türkiye’nin dört bir yanından Ankara’ya gidecek.
Personeller 28 Aralık 2019’da maaşlarını alamadıkları için Cezayir’de grev yaptı. Arabuluculuk kontratları imzalandı. Hakkedişlerin 2020 Şubat ayında ödeneceği taahhüt edildi lakin kelamlar tutulmadı. Onlarca sefer işverenle görüşen personeller sonuç alamayınca dava açtı. Kayı İnşaat’ın sahibi Coşkun Yılmaz, “En yakın vakitte ödeyeceğim” diyerek çalışanları daima oyalamaya devam etti.
‘KAYI İNŞAAT, PERSONELLERİN HAKLARINI ÖDEMEYEREK ÖBÜR YATIRIMLAR YAPMIŞ’
İnşaat-Sen Örgütlenme Uyum Üyesi Nurseli Gözüaçık, bir yıldır yaşananları şöyleki anlattı: “İşçiler alacaklarını 2 yıldır alamıyor durumdalardı. Bizim sendikamıza internet üzerinden müracaat yaptılar. daha sonra ne yapabiliriz diye bir ay boyunca çeşitli toplantılar yaptık. Aksiyonlarla bu oyalama sürecini sonlandırmalıyız diye karar aldık. Personeller Batman, Elazığ, Adana ve Hatay üzere farklı kentlerden kalkıp İstanbul’a geldiler. İstanbul’da bir aylık direniş sürecini başlattık. Bu süreç içerisinde ortaya çıkmayan, bilinmeyen biroldukca sıkıntıyı de öğrenmiş olduk. Ortada emekçilere ödenmesi gereken 6.5 milyon dolarlık bir borç var. Kayı İnşaat’ın sahibi Coşkun Yılmaz bu parayı emekçilere ödemeyerek öbür yerlere yatırım yapmış. Biz hala o yatırımın peşindeyiz. Gaziantep Kent Hastanesi’nden büyük bir pay almış. Fakat olağan olarak ekonomik krizin neticeleriyla birlikte şu anda şirket batık durumda. Konkordato sürecinin akabinde şirketin ayakta kalması pek mümkün olmayacak. İstanbul’daki bir aylık aksiyon sürecinde Kayı İnşaat’ın birfazlaca şirket ile bağı olduğunu, lakin o bağı hukuken sonlandırdığını ancak gayri resmi yollarla o şirketlerle münasebetlerinin devam ettiğinin de farkına vardık. daha sonra o şirketlerin tek tek önlerine giderek hareketler yaptık. Bütün işverenler birebir sisteme başvuruyor. Kâğıt üzerinde kasalarını boşaltıyorlar, üzerlerindeki bütün mallarından paylarında kurtuluyorlar lakin el altında bir biçimde sermayedarlık münasebetini sürdürmeye devam ediyorlar.”
‘EYLEMLİ UĞRAŞIMIZ HUKUKSAL SÜRECİ ETKİLEDİ’
Hukuksal sürecin peşini bırakmadıklarını belirten Gözüaçık şunları söylemiş oldu: “Eylemli çabamız tüzel süreci birinci dereceden etkileyen ve hatta tüm hukuksal sürecin emekçilerin lehine dönmesini sağlayan en kıymetli faktör oldu. Bugün şayet Kayı İnşaat emekçileri İstanbul’da direnişi başlatmasaydı, bir ortaya gelmeseydi, hukuk sürecinin bu biçimde ilerlemesi mümkün olmayacaktı. Zira yasalar ve hukuk şu anda konkordato ve iflasta çalışanları korumak üzerine hareket etmiyor. Hatta fazlaca yakın bir devirde, devlet yeni bir yasa çıkardı. Konkordato ve iflasta öncelikli bankalardı. Onun yanına bir de finans şirketlerini ekledi. Çalışanları bir daha en son sıraya attı. Bunlara karşın mahkemedeki hukuk süreci emekçilerin birlik olduğu ve uğraş ettiği vakit neleri başarabileceğinin örneklerinden bir adedidir. Bu bir aylık sürecin sonunda Coşkun Yılmaz’ın oyalama sürecini bitirdik ve resmi bir basamağa geçtik. bu biçimdece Coşkun Yılmaz konkordato ilan etti. Biz de hareketlerimize bir virgül koyalım demiştik. Kayı İnşaat’ın elinde yanlışsız düzgün bir mal olmadığını için mahkemenin her duruşmada iflas verme ihtimali artıyordu. Biz konkordatonun çalışanların lehine uzatılması gerektiğini daima olarak yineladık. Zira iflas personellerin aleyhine işleyecek olan bir yasal durumdu. İflasın olmaması için kamuoyu oluşturduk. Ankara’da Sıhhat, Dışişleri ve Çalışma bakanlıkları önünde aksiyonlar yaptık. Meclisteki milletvekillerin takviyesiyle Dışişleri Bakanı yardımcısı Yavuz Selim Kıran ile görüştük. Bu konkordato sürecinin hem takip edilmesini tıpkı vakitte yapılması gereken ne var ise bakanlığın somut adım atmasını istedik. Bize kelamlar verdiler. Mahkeme süreci birinci başladığında ve devam ederken, tüm alacaklı bankalar iflas istiyordu. Zira iflas bankalar için avantajdı. Fakat bizim çabamız yardımıyla bankalar aşikâr bir vadede iflas olmasın konkordato olsun ve personellerin alacakları ödensin diye mahkemede onların vekilleri söz verdiği bir duruma geldik.”
‘İŞÇİLERİN PARALARINI ESKİ KURDAN ÖDEMEYE ÇALIŞIYORLAR’
Gözüaçık kelamlarına şöyleki devam etti: “Bu aksiyonlar kararında iflasa gidilmedi ve konkordato sürecine geçildi. Bu süreçte artık biz son etaba geldik. Rönesans Holding ile Kayı İnşaat anlaştı. Gaziantep Kent Hastanesindeki paylar satılacak. Öncelikli olarak çalışanların alacaklarının ödenmesi için bir daha uğraşmaya devam edeceğiz. Konkordato komiserleri personellerden yana oldular. Ancak gelecek para muhakkak. 30 milyon euro olarak anlaştılar. Çalışanların alacağı ise 6.5 milyon dolar. Emekçilerin alacaklarını liraya çevirerek ya da eski kur üzerinden ödeme yapabiliriz diyorlar. Bu ihtimalin ortada bile olması emekçiler için büyük bir felaket. aslına bakarsan burada ne kıdem tazminatları var ne fazla mesaileri var ne de alacaklarının faizi var. biz çalışanların ana paralarını konuşuyoruz ve ana paraların bile 3 sene daha sonra lira ya da eski kura nazaran ödemek istemeleri, bir biçimde o parayı pul ederek vermeye kalkıyorlar. Çalışanların alacakları, yeni kur her neyse onun üzerinden ödenmeli. Bunun için bu pazar günü saat 13.00’da Ankara’da bir basın açıklamamız olacak.”
‘PARA ALAMAYINCA GEÇİNMEK İÇİN KONUTUMU VE OTOMOBİLİMİ SATTIM’
Abdulsamet Kete, 9 yıl Kayı İnşaat’ta çalıştığını ve 37 bin dolar alacaklı olduğunu söylemiş oldu. “2018 Kasım ayından itibaren ve 2019 Aralık sonuna kadar hiç bir maaşımız ödenmedi” diyen Kete şu biçimde konuştu: “Biz 2019 Kasım ayında grev sonucu aldık. Bu grev sürecinde görüşmeler oldu. Dışişleri Bakanlığı ile görüştük. İşverenlerle görüştük. Cezayir’deki Türkiye konsolosluğu ve elçilikleri ile görüştük. Verilen kelamların hiç biri yerine getirilmedi. Oradaki grevimiz 65 gün sürdü. Şirket 2020 Ocak ayında Türkiye’den bize aracı avukatlar gönderdiler. Kontrat yaptık. Kontrata bakılırsa içerdeki maaşlarımız 6 taksit ile ödenecek ve birinci taksitimiz Şubat 2020’de yatırılacaktı. Biz de 18 Ocak 2020’de Türkiye’ye döndük. Lakin müddet dolunca birinci maaşlarımız, söylenen taksitler ödenmedi. Şirketi aradık, bize karşılık vermediler. çabucak sonrasında arkadaşlarımızla toplandık, Dışişleri ve Çalışma Bakanlığı ile görüşmeye gittik. Bizi bir türlü kabul etmediler. 2020 Aralık sonunda biz İnşaat-Sen ile tanıştık. Allah razı olsun onlardan, bize sahip çıktılar. Bizi bir ortaya topladılar. Sendikamızın öncülüğü ile çeşitli görüşmeler ve aksiyonlar yaptık. Benim 37 bin dolarım var içerde. Bugüne kadar kuruş alamadık. Pandemide bile borçla geçindik. Bir otomobilim vardı, sattım, meskenimi sattım. Herkes borç etti. Şu an evsiz kaldım. Şayet vaktinde paramı alsaydım bunlar olmayacaktı. Bir zahmetim olmayacaktı. Ben artık bu parayı alsam bırak mesken almayı, bir otomobil bile alamam. Şayet 2020 kuru üzerinden ödeme yaparlarsa, bırakın meskeni, konutun bir odasını bile alamam. 3 buçuk yıldır aslına bakarsan paramızı alamıyoruz. Perişan olduk. 3 öğrencim var. Benim vücudumda 10 tane platin var. Çalışamıyorum. Mecburen meskeni ve arabayı sattım.”
‘SENDİKA OLURSA BİZ HER TÜRLÜ HAKKIMIZI ALIRIZ’
Geçim ezası niçiniyle boşanan arkadaşlarının olduğunu söyleyen Kete, son olarak şunları söylemiş oldu: “Çok şükür benim yuvam yıkılmadı fakat biroldukca arkadaşımın yuvası yıkıldı. Adam geçimini sağlayamayınca, eşinden ayrıldı yahut eşi tarafınca terk edilen var. Bu duruma geldik. Biz İnşaat-Sen yardımıyla buraya geldik. 16 Ocak hareketimize tüm inşaat çalışanlarını davet ediyoruz. Arkadaşlarımız korkmasınlar. Gitsinler sendikaya üye olsunlar. İnşaat-Sen’e üye olsunlar. Artık sendikalaşalım. Sendika olursa biz her türlü hakkımızı alırız ve kimse hakkımızı yemeyecek. Şayet başından beri başımızda bir sendika olsaydı, biz oldukçatan paramızı almış olurduk. Biz sendikanın ne olduğunu bilmiyorduk. Artık anladık ki bir sendika var ve düzgün ki var. Sendika olmasaydı artık paramız gitmişti. Kimi arkadaşlarım tefecilerin eline düşmüş. 20 bin lira borç almış artık 500 bin liraya çıkarmışlar. Hepimiz bunlar yüzünden borç batağına düştük. Bütün yetkililere sesleniyorum, bu biçimde bir adalet yok. Dışişleri Bakanlığı, ‘Giderken bize mi sordunuz?’ dedi bize. bu biçimde bir şey olamaz. Bizler Cezayir’de grev yaparken, bizimle tıpkı firmada çalışan Pakistan ve Vietnamlılar vardı. Bunlar yaklaşık bin şahıslardı. Pakistan ve Vietnam hükümeti devreye girdi, kendi vatandaşlarının parasını aldılar. Fakat biz alamadık. Biz Dışişleri ve Çalışma Bakanlığı’na giderken, gözlerimizin içine bakarak, ‘yurtdışına çıkarken bize mi sordunuz?’ dediler. Ben kime sordum pekala? Sizden pasaport aldım. Kaçak mı gitmişim? Ben şunu anladım. Türkiye Cumhuriyeti, bir Pakistan ve Vietnam kadar olamadı. Yarın sandık kurulduğu vakit bunun hesabını sorarız.”
‘KAYI İNŞAAT CEZAYİR’DE VERGİ KAÇAKÇILIĞI İLE SUÇLANDI’
Maaşını alamayan Emekçilerden Murat Toksöz, Kayı İnşaat’ın Cezayir’de vergi kaçakçılığı, usulsüzlük ve yolsuzlukla suçlandığı için mallarına el konulduğunu, bu yüzden ödemelerinde sorun yaşadığını öne sürdü: “Muhasebeleri rüşvet yoluyla bütün işlerini yürütmüş. Vergi ödüyormuş üzere yapmışlar. Bunların gelir kaynağı da Cezayir’deki projelerdi. Bu projeler iptal edilince, battılar. 23 bin dolar alacaklıyım. Paramızı İnşaat-Sen yardımıyla alma noktasına geldik. Biz Türkiye’ye geldik, 2 ay daha sonra pandemi oldu. Paramızı da alamadık. Eşten dosttan borç alarak geçindik. çabucak sonrasında eş ve dost borç vermemeye başladı. Çok sıkıntı günler yaşadık. Sağ olsun sendika devreye girdi. Allah razı olsun sendikadan. İşveren benim hakkımı yiyor, onu polislerle koruyorlar. Ben hakkımı istiyorum, karşıma polisi dikiyor. Daima personelleri ezme istikametinde kanunlar kararlar var. İşverenler her vakit korunuyor. Çalışanları muhafaza altına almaları gerekirken, emekçilere karşı duruyorlar. Bizim ülkede her vakit ezilen emekçi sınıfı oldu, hak yiyenler daima korundu.”