hayatımızda bir epeyce değişikliğe niye olan koronavirüs salgını sırasında bilhassa imtihana hazırlanan gençler, uzaktan eğitimin sürecinin de tabloya eklenmesi ile daha fazla gerilim ve tasa yaşadı. Tüm bunlar birlikteinde akademik marifetlerde ve başarıda problemlere niye oldu. Sınav korkusunun çocuğun günlük hayatını, okul muvaffakiyetini etkilediğini belirten Liv Hospital Ulus Çocuk ve Ergen Psikiyatri Uzmanı Prof. Dr. Seher Akbaş imtihana girecek gençlerin ailelerine kıymetli tavsiyelerde bulundu.
İmtihan tasası çocuğun ders çalışmasını, dikkatini, okul muvaffakiyetini ve günlük hayatını olumsuz etkiler
Dert; kişinin bir uyaranla karşılaştığında yaşadığı bedensel, duygusal ve zihinsel çok uyarılmışlık halidir. İmtihan telaşı ise bu çok uyarılmışlık halinin imtihandan evvel, imtihan esnasında ve imtihandan daha sonra yaşanmasıdır. İmtihan tasasında imtihanın kendisi gerilime yol açmaz, imtihanın kişi tarafınca algılanış biçimi tasaya yol açar. Bu niçinledir ki birtakım öğrenciler imtihanlarda epeyce rahat ve başarılıdır, kimileri ise dertli ve başarısız olur. Karşılaştıkları olayları felaketleştirme ya da abartma eğiliminde olan çocuk ve gençlerde, endişe duyulan bir durumun fecî olacağı ve felaketle sonuçlanacağı tarafındaki mantıkdışı bir inanç, ekseriyetle derde eşlik etmektedir. İmtihanın tehlike yaratan bir durum olarak düşünülmesi korkuya yol açar. Zihnin daima imtihan anı ve imtihan daha sonrası olacaklarla (hayal kırıklığı gibi) meşgul edilmesi ve bu bahiste tasa duyulması, imtihan derdinin yaşanmasına niye olur. İmtihan derdi çocuğun ders çalışmasını, dikkatini, okul başarını ve günlük hayatını olumsuz tesirler.
niye imtihan korkusu yaşarlar?
Mükemmeliyetçi kişilik yapısı
Yüksek beklenti düzeyi
Makûs çalışma alışkanlığı
bakılırsav ve sorumlulukları erteleme
Başarısız olma ve değerlendirilme korkusu
Yorgunluk, uykusuzluk ve yanlış beslenme
Her durumu felaketmiş üzere algılama
Sınav telaşının tahlilinde ebeveynlere teklifler
Anne ve babanın kendi beklentileri ile çocuğun kapasitesi-sınırları içinde gerçekçi bir istikrar kurulmalıdır.
Anne ve babalar çocuğun çalışma isteğini arttırmak niyetiyle “Bu kadar çalışmakla kazanamazsın”, Az bir vakit kaldı, bizi mahcup etme” üzere korkuyu arttırıcı yaklaşımlardan kaçınmalıdır.
Çocuk imtihan hakkında konuştuğunda çocuk yorumsuz; ama anlayarak, empati göstererek dinlenmelidir. bu biçimdece gerçek hislerini anlanmış olur. Bu konuşmalarda çocuğun başarısıyla ve başarısızlığıyla anne ve baba tarafınca kabul edildiği hissettirilmelidir.
Daima “Çalış, çalışmıyorsun!” demek yerine, “Nasıl gidiyor? Neler yaptın? bir arada göz gezdirelim ister misin? Bizden istediğin bir şey var mı?” halindeki bir yaklaşım benimsenmelidir. Çok uyarıcı, epey yönlendirici, nasihat edici tavırlar çocuğun telaş seviyesini artırır. bir daha epey hami kollayıcı tavırlardan kaçınılmalı, çocuğun yaşına uygun girişimselliği desteklenmelidir.
Olumlu geri bildirimlerin ön planda olduğu bir yaklaşım epeyce değerlidir.
Çocuk “Onlar başarılı sen başarısızsın, onlar düzgün sen değilsin” üzere etrafıyla, arkadaşlarıyla ya da kardeşleriyle kıyaslanmamalıdır.
Çocuk anne ve baba tarafınca yaşına ve şahsi özelliklerine göre gereğince yeterli tanınmalıdır.
Hoşlandığı faaliyetleri yapması sağlanmalıdır.
Çocuğa imtihanın yalnızca bir fırsat olduğu, hayatta diğer fırsatların da olduğu anlatılmalıdır. Huzurlu bir aile ortam sunulmalıdır.
Anne ve baba tarafınca çocuğa vakit ayrılmalıdır.
Göstermiş olduğu efor takdir edilmelidir.
“Sonuç ne olursa olsun senin yanındayız” bildirisi verilmelidir.
İmtihan telaşının sebebi ve şiddetine bakılırsa takviye ve tedavi yaklaşımları düzenlenir.
Öncelikle çocuk ve ergenlerde imtihan tasasının çocuğun akademik hünerlerini ve günlük hayatını ne kadar etkilediği kıymetlendirilir. Korkunun dikkat, uyku, okul başarısı, kendine itimat, imtihan ve akademik performansı ne kadar etkilediği tespit edilir. bir daha telaşın ruhsal problemlerin bir kararı olup olmadığı (dikkat sıkıntıları, hareketlilik, dürtüsellik, öğrenme meseleleri gibi) ya da korku niçiniyle ek ruhsal sıkıntılar yaşanıp yaşanmadığı (depresif yakınmalar, takıntılar, uyku ve dikkat problemleri gibi) belirlenir. Tasanın niçinlerine ve ek meselelere yönelik dayanak ve tedavi yaklaşımı geliştirilir.
Hibya Haber Ajansı
İmtihan tasası çocuğun ders çalışmasını, dikkatini, okul muvaffakiyetini ve günlük hayatını olumsuz etkiler
Dert; kişinin bir uyaranla karşılaştığında yaşadığı bedensel, duygusal ve zihinsel çok uyarılmışlık halidir. İmtihan telaşı ise bu çok uyarılmışlık halinin imtihandan evvel, imtihan esnasında ve imtihandan daha sonra yaşanmasıdır. İmtihan tasasında imtihanın kendisi gerilime yol açmaz, imtihanın kişi tarafınca algılanış biçimi tasaya yol açar. Bu niçinledir ki birtakım öğrenciler imtihanlarda epeyce rahat ve başarılıdır, kimileri ise dertli ve başarısız olur. Karşılaştıkları olayları felaketleştirme ya da abartma eğiliminde olan çocuk ve gençlerde, endişe duyulan bir durumun fecî olacağı ve felaketle sonuçlanacağı tarafındaki mantıkdışı bir inanç, ekseriyetle derde eşlik etmektedir. İmtihanın tehlike yaratan bir durum olarak düşünülmesi korkuya yol açar. Zihnin daima imtihan anı ve imtihan daha sonrası olacaklarla (hayal kırıklığı gibi) meşgul edilmesi ve bu bahiste tasa duyulması, imtihan derdinin yaşanmasına niye olur. İmtihan derdi çocuğun ders çalışmasını, dikkatini, okul başarını ve günlük hayatını olumsuz tesirler.
niye imtihan korkusu yaşarlar?
Mükemmeliyetçi kişilik yapısı
Yüksek beklenti düzeyi
Makûs çalışma alışkanlığı
bakılırsav ve sorumlulukları erteleme
Başarısız olma ve değerlendirilme korkusu
Yorgunluk, uykusuzluk ve yanlış beslenme
Her durumu felaketmiş üzere algılama
Sınav telaşının tahlilinde ebeveynlere teklifler
Anne ve babanın kendi beklentileri ile çocuğun kapasitesi-sınırları içinde gerçekçi bir istikrar kurulmalıdır.
Anne ve babalar çocuğun çalışma isteğini arttırmak niyetiyle “Bu kadar çalışmakla kazanamazsın”, Az bir vakit kaldı, bizi mahcup etme” üzere korkuyu arttırıcı yaklaşımlardan kaçınmalıdır.
Çocuk imtihan hakkında konuştuğunda çocuk yorumsuz; ama anlayarak, empati göstererek dinlenmelidir. bu biçimdece gerçek hislerini anlanmış olur. Bu konuşmalarda çocuğun başarısıyla ve başarısızlığıyla anne ve baba tarafınca kabul edildiği hissettirilmelidir.
Daima “Çalış, çalışmıyorsun!” demek yerine, “Nasıl gidiyor? Neler yaptın? bir arada göz gezdirelim ister misin? Bizden istediğin bir şey var mı?” halindeki bir yaklaşım benimsenmelidir. Çok uyarıcı, epey yönlendirici, nasihat edici tavırlar çocuğun telaş seviyesini artırır. bir daha epey hami kollayıcı tavırlardan kaçınılmalı, çocuğun yaşına uygun girişimselliği desteklenmelidir.
Olumlu geri bildirimlerin ön planda olduğu bir yaklaşım epeyce değerlidir.
Çocuk “Onlar başarılı sen başarısızsın, onlar düzgün sen değilsin” üzere etrafıyla, arkadaşlarıyla ya da kardeşleriyle kıyaslanmamalıdır.
Çocuk anne ve baba tarafınca yaşına ve şahsi özelliklerine göre gereğince yeterli tanınmalıdır.
Hoşlandığı faaliyetleri yapması sağlanmalıdır.
Çocuğa imtihanın yalnızca bir fırsat olduğu, hayatta diğer fırsatların da olduğu anlatılmalıdır. Huzurlu bir aile ortam sunulmalıdır.
Anne ve baba tarafınca çocuğa vakit ayrılmalıdır.
Göstermiş olduğu efor takdir edilmelidir.
“Sonuç ne olursa olsun senin yanındayız” bildirisi verilmelidir.
İmtihan telaşının sebebi ve şiddetine bakılırsa takviye ve tedavi yaklaşımları düzenlenir.
Öncelikle çocuk ve ergenlerde imtihan tasasının çocuğun akademik hünerlerini ve günlük hayatını ne kadar etkilediği kıymetlendirilir. Korkunun dikkat, uyku, okul başarısı, kendine itimat, imtihan ve akademik performansı ne kadar etkilediği tespit edilir. bir daha telaşın ruhsal problemlerin bir kararı olup olmadığı (dikkat sıkıntıları, hareketlilik, dürtüsellik, öğrenme meseleleri gibi) ya da korku niçiniyle ek ruhsal sıkıntılar yaşanıp yaşanmadığı (depresif yakınmalar, takıntılar, uyku ve dikkat problemleri gibi) belirlenir. Tasanın niçinlerine ve ek meselelere yönelik dayanak ve tedavi yaklaşımı geliştirilir.
Hibya Haber Ajansı