HASRET ALTIN’IN ‘KISMET’ STANDI İSTANBUL’DA SANATSEVERLER İLE BULUŞUYOR Özlem Altın’ın birinci solo gösterisi İstanbul’da 16. İstanbul Bienali’nde sanatkarın 59. Venedik Bienali’ndeki iştiraki ile paralel gerçekleşiyor. Geçtiğimiz birkaç yıl ortasında, bir ortaya getirilmiş fotoğraflar üzerine bir fotoğraf tekniği geliştiren Hasret Altın, mürekkebin ve yağın yüzey dokusuyla başka objeleri çevreleyen ve birbirleriyle temas ettiren bir dizi imajda ana çizgileri çizerek çalışmalar elde ediyor. Bu elle boyanan işaretler, fotoğrafın görsel mekaniğine karşıt ve bariz bir özellik ekliyor.
Yeni yapıtlarından birkaçında, ön çalışmalarında esasen var olan bu ellerin birden fazla, seyirciye vaktin plastisitesini hatırlatarak neredeyse ritüel olarak bir daha ortaya çıkıyor. Burada somut olan, kutsal bir kalıntının edinilmiş bilgisi aracılığıyla hissediliyor. Kelam konusu olan, vaktin soyut metafizikselliği ve onun kimi vakit dikey, kimi vakit yatay, kimi vakit de bükülmüş temsili.
The Prayer, 2022 (Özlem Altın & The Pill)
Özlem Altın’ın imgeleri şekillendirmesi, canlandırması ile yapaylık içindeki hududu çözerken, mavi yağlı boya ile işlenmiş birkaç çalışmada, izole manzaraların düzenlenmesi lisanın fizikî biçimleriyle tahminen de Susan Sontag’ın fotoğraf tarifiyle ortak noktalar paylaşıyor. Sontag’ın temaları üzere Altın da fotografik imgeyi bir yazı sistemi olarak bir daha yazıyor. Örneğin, ‘Wheel or Cycle’ 2022 isimli eser döngüdeki ellerin ana çizgileri ve bir figür, yazıya yahut bir hiyeroglif biçimine benzeyecek biçimde işleniyor. Altın’ın icat ettiği görsel lisan, kapalı ve vakit zaman bir bilmece biçiminde gözler önüne seriliyor.
The Wheel or Cycle, 2022 (Özlem Altın & The Pill)
Somut şeyler içindeki rezonansı tasavvur etmenin tahminen öbür bir yolu da Kısmet. Altın’ın gösterisinin başlığı, çalışmalarını doğaüstü bir yazgı kavramıyla dolduruyor ve kozmik bir dereceye kadar bağlanabilirliği düşünmek için alan yaratıyor. Altın’ın icat ettiği ‘Nabız’ ve üzüntü, 2022’de onun birleştirici mavi kullanması, bedensel kırmızı bir düzleme karşı açıkça söylem ediliyor. Bitkiler, aile üyelerinin yüzleri ve deriyi kıstıran ya da sıkıca kavraya elleri içeren her imgeden kaslı, ektoplazmik iplikler sarkıyor ve hareket ediyor. Altın’ın anatomik cihanında örülmüş olan bu imajlar, tıpkı acı ya da hafıza üzere kalıntıları temsil ediyor, hücresel seviyede bir vücudun ortasında yer alan geçmişin kalıntıları. Uzaydan iç yere, makrodan mikroya, çalışmaları imaj arkeolojisinden ortaya çıkan bilgi kalıntılarını simgeliyor.
Yeni yapıtlarından birkaçında, ön çalışmalarında esasen var olan bu ellerin birden fazla, seyirciye vaktin plastisitesini hatırlatarak neredeyse ritüel olarak bir daha ortaya çıkıyor. Burada somut olan, kutsal bir kalıntının edinilmiş bilgisi aracılığıyla hissediliyor. Kelam konusu olan, vaktin soyut metafizikselliği ve onun kimi vakit dikey, kimi vakit yatay, kimi vakit de bükülmüş temsili.
The Prayer, 2022 (Özlem Altın & The Pill)
Özlem Altın’ın imgeleri şekillendirmesi, canlandırması ile yapaylık içindeki hududu çözerken, mavi yağlı boya ile işlenmiş birkaç çalışmada, izole manzaraların düzenlenmesi lisanın fizikî biçimleriyle tahminen de Susan Sontag’ın fotoğraf tarifiyle ortak noktalar paylaşıyor. Sontag’ın temaları üzere Altın da fotografik imgeyi bir yazı sistemi olarak bir daha yazıyor. Örneğin, ‘Wheel or Cycle’ 2022 isimli eser döngüdeki ellerin ana çizgileri ve bir figür, yazıya yahut bir hiyeroglif biçimine benzeyecek biçimde işleniyor. Altın’ın icat ettiği görsel lisan, kapalı ve vakit zaman bir bilmece biçiminde gözler önüne seriliyor.
The Wheel or Cycle, 2022 (Özlem Altın & The Pill)
Somut şeyler içindeki rezonansı tasavvur etmenin tahminen öbür bir yolu da Kısmet. Altın’ın gösterisinin başlığı, çalışmalarını doğaüstü bir yazgı kavramıyla dolduruyor ve kozmik bir dereceye kadar bağlanabilirliği düşünmek için alan yaratıyor. Altın’ın icat ettiği ‘Nabız’ ve üzüntü, 2022’de onun birleştirici mavi kullanması, bedensel kırmızı bir düzleme karşı açıkça söylem ediliyor. Bitkiler, aile üyelerinin yüzleri ve deriyi kıstıran ya da sıkıca kavraya elleri içeren her imgeden kaslı, ektoplazmik iplikler sarkıyor ve hareket ediyor. Altın’ın anatomik cihanında örülmüş olan bu imajlar, tıpkı acı ya da hafıza üzere kalıntıları temsil ediyor, hücresel seviyede bir vücudun ortasında yer alan geçmişin kalıntıları. Uzaydan iç yere, makrodan mikroya, çalışmaları imaj arkeolojisinden ortaya çıkan bilgi kalıntılarını simgeliyor.