Diyarbakır’ın hafızası siliniyor DİYARBAKIR – İnsanın hafızası yerlerle da korunur. Anılar yerlerle da canlanır ve insan geçmişiyle bağ kurar. Toplumsal, kolektif hafızanın oluşması ve korunması da yerlerle mümkün olur. Ortak bir geçmiş ve gelecek, bu hafıza ile şekillenir. Hafıza ile yer içinde bu biçimde kıymetli, kuvvetli ve dinamik bir bağ vardır.
Öte yandan yersiz bir hatırlama, birtakım bazı neredeyse mümkün değildir. Diyarbakır’ın tarihi Sur ilçesi buna örnektir. Çatışmaların yaşandığı Sur ilçesinde mahalleler yerle bir edildi. İktidar, tahminen hiç bir mevzuda olmadığı kadar, Sur’daki mahalleleri süratle yıktı, molozları taşıdı ve yeni binalar inşa etti. Çatışmaya şahit olan insanların yüreği elvermiyor bu yeni binaları görmeye. Fakat çatışma devrinde çocuk olan şimdiki gençlerin birçoğu, yeni yerlerin içinde turist üzere geziyor artık. Temelinde iktidar, Suriçi’nde vakit içinde şekillenmiş bir yaşama biçimini ve hafızayı silerken, yeni binalarla yeni bir yaşama biçimi ve hafızayı dayatıyor.
Tarihi Sur ilçesinde mahalleler yerle bir edildi.
SUBAY ORDUEVİ DE YIKILDI
Lakin iktidarın kentin toplumsal, kolektif hafızasını silme ve yeni bir hafıza inşa etme eforu Suriçi ile sonlu değil. Karayolları ek binası yıkıldı ve şu anda yerine devasa bir cami yapılıyor. Diyarbakır Stadyumu yıkıldı ve yerine alışveriş merkezi yapılmak istendi. Yansılar üzerine millet bahçesi yapılacağı söylendi lakin bu mevzuda da çabucak hemen bir çalışmanın yapıldığı gözlemlenmiyor. Bu iki yapı da Diyarbakır’ın hafızası niteliğindeydi.
Yıkılan ve yerine ne yapılacağı konusunda kuşkular bulunan bir öbür yapı da Dağkapı’nın sembollerinden Subay Orduevi oldu. Otel olarak tasarlanan binanın imaline 1960 yılında başlandı. Diyarbakırlı iş insanı Şeyhmus Tatlıcı’nın teşebbüsüyle imaline başlanan bina, 1966 yılında tamamlandı. 1971’de otel olarak hizmet vermeye başlayan bina, 1973’te Türk Silahlı Kuvvetleri’ne satıldı ve 2015 yılına kadar Subay Orduevi olarak kullanıldı.
Subay Orduevi
Yapı 13 katlıydı ve inşa edildiği devir, Diyarbakır’da gökdelen olarak biliniyordu. Belirli bir yaşın üzerindeki Diyarbakırlıların hafızasında değerli bir yeri vardır bu binanın. Binanın inşa sürecini, otelken kafesinde kahve içtiğini anlatırlar.
Bina, 2015’te zelzeleye güçlü olmadığı sebebi öne sürülerek boşaltıldı ve TOKİ’ye satıldı. Yaklaşık 5 yıl boyunca boş bırakılan bina hakkında yıkım sonucu alındı ve yıkıldı. Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi kayyımı binanın yıkımını, “Dağkapı Meydanı Kentsel Yenileme Projesi” kelamlarıyla duyurdu. Otel olarak inşa edilmiş ve 43 yıl Orduevi olarak kullanılmış yerin Diyarbakırlıların hafızasındaki yeri hiç düşünülmemişti.
Binanın yerine ne yapılacağı çabucak hemen bir netlik kazanmış değil. Lakin kayyım, Orduevi’nin etrafındaki binaların da yıkılacağını duyurmuştu. Turistik Otel de Orduevi’nin etrafındaki binalardan bir tanesiydi.
TURİSTİK OTEL’DE GEÇEN VAKİT
Turistik Otel ya da Turistik Palas denilince benim aklıma Mehmed Uzun ve Vedat Türkali ile havuzlu bahçesinde geçirdiğimiz vakit gelir. Bir şenlik için Diyarbakır’da bir ortaya gelmiş, sonrasındasında iki değerli romancı ile söyleşi yapmıştık.
Şair Hicri İznazarann’in ve daha bir hayli sanatkarın aklına ise muhtemelen tiyatrocu ve şair Veysel Önnazarann geliyordur. Zira Önbakılırsan otelin daima müşterisiydi ve konuklarını, sanata istekli gençleri de burada ağırlardı.
Turistik Otel
Daha eskilere gidince Kürtlerin Apê Musa’sı Musa Anter gelir akla. Anter, Şeyhmus Paketçi’nin 1953’te Ermeni Mimar Harutyun Sarafyan’a yaptırdığı otelin birinci müdürüdür. Anter, bu yılları “Hatıralarım” (Aram Yayınları) isimli kitabında anlatır. İşverenin hiç bir vakit işine karışmayacağı taahhüdüyle bu bakılırsavi kabul eden Anter, İstanbul’a giderek Park Otel, Pera Palas, Tokatlıyan üzere otellerin çalışma sistemlerini inceler. İstanbul’dan meze hazırlayacak Rum aşçılar getirtir. Otelin bahçesine değişik ağaçlar diker ve yetiştirir.
Musa Anter periyodunda otelde kimler kalmaz ki. Cumhurbaşkanı Celal Bayar’a kadar biroldukça kişiselyetin Turistik Otel’de kaldığını tabir eden Anter, otelin politik bir odak olduğunu söyler.
TESCİLLİ YAPI İÇİN YIKIM KARARI
Turistik Otel 2010 yılında tescillendi. Tarihi yapının sahipleri tescilin kaldırılması için açtıkları dava fikir, cephe giydirme üzere tescile alışılmamış kimi uygulamalar yaptı. Konsey, müdahaleleri mahkemeye taşınca, sahipleri bu defa binanın sağlam olmadığını belirterek Yenişehir ve Büyükşehir Belediyesi’ne başvurdu. Büyükşehir Belediyesi’nin talebi üzerine Dicle Üniversitesi Mühendislik Fakültesi bina için “sağlam değil” raporu verdi. Bunun üzerine Büyükşehir Belediyesi, tescilin kaldırılması ve yıkım için Muhafaza Kurulu’na başvurdu.
Diyarbakır Kültür Varlıklarını Korumu Bölge Heyeti, 29 Mart’ta çağdaş mimarinin kentteki birinci ve değerli örneklerinden biri olan Turistik Otel için yıkım sonucu verdi. Statik raporuna göre yapının taşıyıcı sistemini oluşturan kolon, kiriş ve tabliyelerde vakte bağlı yıpranmalar olduğu ve taşıyıcı özelliğini yitirdiği açıklandı.
Kararda şu biçimde denildi: “Taşınmaz kültür varlığı olarak tescilli yapının gerekli can ve mal güvenliği tedbirlerinin alınarak yıkılmasının uygun olduğuna, yapıya yapılacak müdahalede etraf için tehlike arz eden taşınmazla ilgili gerekli can ve mal güvenliğine yönelik önlemlerin ilgilisi ve ilgili idarece alınması gerektiğine, tescilli taşınmazın onaylanan rölöve, restitüsyon projelerine uygun olarak hazırlanacak rekonstrüksiyon projesinin heyetimize iletilmesine karar verildi.”
‘YIKIMI KİTABINA UYDURUYORLAR’
Turistik Otel hakkında verilen yıkım sonucuyla ilgili konuştuğum mimar arkadaşım şunları söylemiş oldu: “sonucun manası şu: Yapıyı tescilden kaldıramamışlar. Taşıyıcı sistemi (yani kolon ve kirişleri) güçsüz olduğu sebebi öne sürülerek yıkacaklar. daha sonra da bir daha inşa edecekler.
hiç bir tarihi yapı yıkılıp baştan inşa edilemez. bir daha inşa edilirse tarihi yapı olmaz. Tarihi yapının tarihi olma niçini esasen kendi devrinde inşa edilmiş olmasıdır. Yıkımı kitabına uydurmak için alınmış bir karar bu. Taşıyıcı sistem raporu mazeret edilmiş. esasen artık günümüzde ahbap çavuş bağlarıyla bu biçimde raporları yazdırmak fazlaca kolay.”
Yıkım sonucuyla ilgili bir reaksiyon de Diyarbakır Tanıtma Kültür ve Yardımlaşma Vakfı’ndan (DİTAV) geldi. DİTAV tarafınca Turistik Otel hakkında verilen yıkım sonucuyla ilgili yapılan açıklamada şu tabirler yer aldı:
“Turistik Palas’ta bütün Diyarbakır’ın hafızası var. Hem sade Diyarbakırlıların mı? Değil olağan olarak! Uzun yıllar boyunca kente konuk olan epeyce sayıda konuğun da anıları var. Yalnızca konaklama ile değil, toplantılar, cümbüşler, etkinlikler ve daha kaçları… Bir hafıza yok edilmeye çalışılıyor, bilmiyoruz farkında mı herkesler…
İstanbul için Pera Palas her neyse, Diyarbakır için de Turistik Palas odur. Harutyun Sarafian Dilan Sineması ve Turistik Palas yıkılsın diye değil, yaşasın diye mimari projesini çizdi ve yapılmasını sağladı. Otelin birinci iki yıl müdürlüğünü yapan Musa Anter’in kemikleri sızlar. İstanbul’dan eşi Madam Lisa ile bir arada gelip yedi yıl Diyarbakır’da kalan yemek ve meze kültürü konusunda otelin restoranını markalaştıran Rum Niko ustanın ruhu incinir. Tez vakitte kent dinamikleri harekete geçerek Turistik Palası yıkımdan kurtarıp, restore edilmesini sağlayarak hizmete sokulmalı.”
Lakin yıkım sonucunın alınmasından 4 gün daha sonra, hiç vakit kaybedilmeden tescilli Turistik Otel’in yıkımına başlandı.
DİLAN SİNEMASI DA SATILIYOR
Diyarbakır’ın simge yapılarından biri de bir daha Orduevi etrafında bulunan, Dilan Sineması’dır. Nejat Dilan tarafınca 1950’li senelerda İstanbul’dan Diyarbakır’a gelerek yerleşen Ermeni Mimar-Mühendis Harutyun Sarafyan’a yaptırıldı. Üç katlı olarak inşa edilen Dilan Sineması, o tarihlerde “Balkanların ve Ortadoğu’nun En Büyük Sineması” olarak ün yapmıştı.
Dilan Sineması’nın projesi, İtalya’daki opera binalarından esinlenerek hazırlanmıştı. Sinema 1900 kişilikti ve 70 adet locası vardı. 2300 metrekare alan üzerine inşa edilen binanın etrafında dükkanlar ve daha sonradan gece kulüpleri olan geniş yerler bulunmaktaydı.
Dilan Sineması
Diyarbakır kimliğinin ve hafızasının kıymetli bir kesimi olan Dilan Sineması, 2010 yılında ilginin azalmasından dolayı büsbütün kapandı. Sinemanın dış cephesine asılan dev pankartta “Satılıktır” yazısı bulunuyor.
HAFIZASIZ BIRAKMA HAREKÂTI
Suriçi’ndeki mahalleler, Karayolu ek binası, Diyarbakır Stadyumu, Subay Orduevi ve Turistik Otel’den daha sonra yıkım sırası Dilan Sineması’na gelecek üzere görünüyor.
Diyarbakır Stadyumu
Kentin kolektif hafızasını taşıyan yapıların yıkımı, en evvel rantı çağrıştırıyor kent ahalisinde. Fakat bu yıkımlar, bir hafızasız bırakma harekâtı üzere de görülmeli. Kelam konusu yerlerin yıkımının hem de politik olmadığını düşünmek safdillik olur herbiçimde.
Toplumlar, kolektif hafızalarını koruyarak bugünlerini kuruyor ve geleceklerini planlıyor. Kolektif hafıza yardımıyla toplumsal beraberliğin korunması sağlanıyor. Avrupa ülkelerinde binlerce yer bu anlayışla korunuyor.
Zira kolektif hafıza hayatidir ve kolektif hafıza, mekânsal bileşenlerle ortaya çıkar. Yaşanan her olayın bir yeri vardır ve yersiz bir hatırlama çoklukla mümkün olmuyor. Bu niçinle hafızasız bırakma harekâtına itiraz edecek olan, evvela kentin sivil toplum örgütleri olmalı.
Öte yandan yersiz bir hatırlama, birtakım bazı neredeyse mümkün değildir. Diyarbakır’ın tarihi Sur ilçesi buna örnektir. Çatışmaların yaşandığı Sur ilçesinde mahalleler yerle bir edildi. İktidar, tahminen hiç bir mevzuda olmadığı kadar, Sur’daki mahalleleri süratle yıktı, molozları taşıdı ve yeni binalar inşa etti. Çatışmaya şahit olan insanların yüreği elvermiyor bu yeni binaları görmeye. Fakat çatışma devrinde çocuk olan şimdiki gençlerin birçoğu, yeni yerlerin içinde turist üzere geziyor artık. Temelinde iktidar, Suriçi’nde vakit içinde şekillenmiş bir yaşama biçimini ve hafızayı silerken, yeni binalarla yeni bir yaşama biçimi ve hafızayı dayatıyor.
Tarihi Sur ilçesinde mahalleler yerle bir edildi.
SUBAY ORDUEVİ DE YIKILDI
Lakin iktidarın kentin toplumsal, kolektif hafızasını silme ve yeni bir hafıza inşa etme eforu Suriçi ile sonlu değil. Karayolları ek binası yıkıldı ve şu anda yerine devasa bir cami yapılıyor. Diyarbakır Stadyumu yıkıldı ve yerine alışveriş merkezi yapılmak istendi. Yansılar üzerine millet bahçesi yapılacağı söylendi lakin bu mevzuda da çabucak hemen bir çalışmanın yapıldığı gözlemlenmiyor. Bu iki yapı da Diyarbakır’ın hafızası niteliğindeydi.
Yıkılan ve yerine ne yapılacağı konusunda kuşkular bulunan bir öbür yapı da Dağkapı’nın sembollerinden Subay Orduevi oldu. Otel olarak tasarlanan binanın imaline 1960 yılında başlandı. Diyarbakırlı iş insanı Şeyhmus Tatlıcı’nın teşebbüsüyle imaline başlanan bina, 1966 yılında tamamlandı. 1971’de otel olarak hizmet vermeye başlayan bina, 1973’te Türk Silahlı Kuvvetleri’ne satıldı ve 2015 yılına kadar Subay Orduevi olarak kullanıldı.
Subay Orduevi
Yapı 13 katlıydı ve inşa edildiği devir, Diyarbakır’da gökdelen olarak biliniyordu. Belirli bir yaşın üzerindeki Diyarbakırlıların hafızasında değerli bir yeri vardır bu binanın. Binanın inşa sürecini, otelken kafesinde kahve içtiğini anlatırlar.
Bina, 2015’te zelzeleye güçlü olmadığı sebebi öne sürülerek boşaltıldı ve TOKİ’ye satıldı. Yaklaşık 5 yıl boyunca boş bırakılan bina hakkında yıkım sonucu alındı ve yıkıldı. Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi kayyımı binanın yıkımını, “Dağkapı Meydanı Kentsel Yenileme Projesi” kelamlarıyla duyurdu. Otel olarak inşa edilmiş ve 43 yıl Orduevi olarak kullanılmış yerin Diyarbakırlıların hafızasındaki yeri hiç düşünülmemişti.
Binanın yerine ne yapılacağı çabucak hemen bir netlik kazanmış değil. Lakin kayyım, Orduevi’nin etrafındaki binaların da yıkılacağını duyurmuştu. Turistik Otel de Orduevi’nin etrafındaki binalardan bir tanesiydi.
TURİSTİK OTEL’DE GEÇEN VAKİT
Turistik Otel ya da Turistik Palas denilince benim aklıma Mehmed Uzun ve Vedat Türkali ile havuzlu bahçesinde geçirdiğimiz vakit gelir. Bir şenlik için Diyarbakır’da bir ortaya gelmiş, sonrasındasında iki değerli romancı ile söyleşi yapmıştık.
Şair Hicri İznazarann’in ve daha bir hayli sanatkarın aklına ise muhtemelen tiyatrocu ve şair Veysel Önnazarann geliyordur. Zira Önbakılırsan otelin daima müşterisiydi ve konuklarını, sanata istekli gençleri de burada ağırlardı.
Turistik Otel
Daha eskilere gidince Kürtlerin Apê Musa’sı Musa Anter gelir akla. Anter, Şeyhmus Paketçi’nin 1953’te Ermeni Mimar Harutyun Sarafyan’a yaptırdığı otelin birinci müdürüdür. Anter, bu yılları “Hatıralarım” (Aram Yayınları) isimli kitabında anlatır. İşverenin hiç bir vakit işine karışmayacağı taahhüdüyle bu bakılırsavi kabul eden Anter, İstanbul’a giderek Park Otel, Pera Palas, Tokatlıyan üzere otellerin çalışma sistemlerini inceler. İstanbul’dan meze hazırlayacak Rum aşçılar getirtir. Otelin bahçesine değişik ağaçlar diker ve yetiştirir.
Musa Anter periyodunda otelde kimler kalmaz ki. Cumhurbaşkanı Celal Bayar’a kadar biroldukça kişiselyetin Turistik Otel’de kaldığını tabir eden Anter, otelin politik bir odak olduğunu söyler.
TESCİLLİ YAPI İÇİN YIKIM KARARI
Turistik Otel 2010 yılında tescillendi. Tarihi yapının sahipleri tescilin kaldırılması için açtıkları dava fikir, cephe giydirme üzere tescile alışılmamış kimi uygulamalar yaptı. Konsey, müdahaleleri mahkemeye taşınca, sahipleri bu defa binanın sağlam olmadığını belirterek Yenişehir ve Büyükşehir Belediyesi’ne başvurdu. Büyükşehir Belediyesi’nin talebi üzerine Dicle Üniversitesi Mühendislik Fakültesi bina için “sağlam değil” raporu verdi. Bunun üzerine Büyükşehir Belediyesi, tescilin kaldırılması ve yıkım için Muhafaza Kurulu’na başvurdu.
Diyarbakır Kültür Varlıklarını Korumu Bölge Heyeti, 29 Mart’ta çağdaş mimarinin kentteki birinci ve değerli örneklerinden biri olan Turistik Otel için yıkım sonucu verdi. Statik raporuna göre yapının taşıyıcı sistemini oluşturan kolon, kiriş ve tabliyelerde vakte bağlı yıpranmalar olduğu ve taşıyıcı özelliğini yitirdiği açıklandı.
Kararda şu biçimde denildi: “Taşınmaz kültür varlığı olarak tescilli yapının gerekli can ve mal güvenliği tedbirlerinin alınarak yıkılmasının uygun olduğuna, yapıya yapılacak müdahalede etraf için tehlike arz eden taşınmazla ilgili gerekli can ve mal güvenliğine yönelik önlemlerin ilgilisi ve ilgili idarece alınması gerektiğine, tescilli taşınmazın onaylanan rölöve, restitüsyon projelerine uygun olarak hazırlanacak rekonstrüksiyon projesinin heyetimize iletilmesine karar verildi.”
‘YIKIMI KİTABINA UYDURUYORLAR’
Turistik Otel hakkında verilen yıkım sonucuyla ilgili konuştuğum mimar arkadaşım şunları söylemiş oldu: “sonucun manası şu: Yapıyı tescilden kaldıramamışlar. Taşıyıcı sistemi (yani kolon ve kirişleri) güçsüz olduğu sebebi öne sürülerek yıkacaklar. daha sonra da bir daha inşa edecekler.
hiç bir tarihi yapı yıkılıp baştan inşa edilemez. bir daha inşa edilirse tarihi yapı olmaz. Tarihi yapının tarihi olma niçini esasen kendi devrinde inşa edilmiş olmasıdır. Yıkımı kitabına uydurmak için alınmış bir karar bu. Taşıyıcı sistem raporu mazeret edilmiş. esasen artık günümüzde ahbap çavuş bağlarıyla bu biçimde raporları yazdırmak fazlaca kolay.”
Yıkım sonucuyla ilgili bir reaksiyon de Diyarbakır Tanıtma Kültür ve Yardımlaşma Vakfı’ndan (DİTAV) geldi. DİTAV tarafınca Turistik Otel hakkında verilen yıkım sonucuyla ilgili yapılan açıklamada şu tabirler yer aldı:
“Turistik Palas’ta bütün Diyarbakır’ın hafızası var. Hem sade Diyarbakırlıların mı? Değil olağan olarak! Uzun yıllar boyunca kente konuk olan epeyce sayıda konuğun da anıları var. Yalnızca konaklama ile değil, toplantılar, cümbüşler, etkinlikler ve daha kaçları… Bir hafıza yok edilmeye çalışılıyor, bilmiyoruz farkında mı herkesler…
İstanbul için Pera Palas her neyse, Diyarbakır için de Turistik Palas odur. Harutyun Sarafian Dilan Sineması ve Turistik Palas yıkılsın diye değil, yaşasın diye mimari projesini çizdi ve yapılmasını sağladı. Otelin birinci iki yıl müdürlüğünü yapan Musa Anter’in kemikleri sızlar. İstanbul’dan eşi Madam Lisa ile bir arada gelip yedi yıl Diyarbakır’da kalan yemek ve meze kültürü konusunda otelin restoranını markalaştıran Rum Niko ustanın ruhu incinir. Tez vakitte kent dinamikleri harekete geçerek Turistik Palası yıkımdan kurtarıp, restore edilmesini sağlayarak hizmete sokulmalı.”
Lakin yıkım sonucunın alınmasından 4 gün daha sonra, hiç vakit kaybedilmeden tescilli Turistik Otel’in yıkımına başlandı.
DİLAN SİNEMASI DA SATILIYOR
Diyarbakır’ın simge yapılarından biri de bir daha Orduevi etrafında bulunan, Dilan Sineması’dır. Nejat Dilan tarafınca 1950’li senelerda İstanbul’dan Diyarbakır’a gelerek yerleşen Ermeni Mimar-Mühendis Harutyun Sarafyan’a yaptırıldı. Üç katlı olarak inşa edilen Dilan Sineması, o tarihlerde “Balkanların ve Ortadoğu’nun En Büyük Sineması” olarak ün yapmıştı.
Dilan Sineması’nın projesi, İtalya’daki opera binalarından esinlenerek hazırlanmıştı. Sinema 1900 kişilikti ve 70 adet locası vardı. 2300 metrekare alan üzerine inşa edilen binanın etrafında dükkanlar ve daha sonradan gece kulüpleri olan geniş yerler bulunmaktaydı.
Dilan Sineması
Diyarbakır kimliğinin ve hafızasının kıymetli bir kesimi olan Dilan Sineması, 2010 yılında ilginin azalmasından dolayı büsbütün kapandı. Sinemanın dış cephesine asılan dev pankartta “Satılıktır” yazısı bulunuyor.
HAFIZASIZ BIRAKMA HAREKÂTI
Suriçi’ndeki mahalleler, Karayolu ek binası, Diyarbakır Stadyumu, Subay Orduevi ve Turistik Otel’den daha sonra yıkım sırası Dilan Sineması’na gelecek üzere görünüyor.
Diyarbakır Stadyumu
Kentin kolektif hafızasını taşıyan yapıların yıkımı, en evvel rantı çağrıştırıyor kent ahalisinde. Fakat bu yıkımlar, bir hafızasız bırakma harekâtı üzere de görülmeli. Kelam konusu yerlerin yıkımının hem de politik olmadığını düşünmek safdillik olur herbiçimde.
Toplumlar, kolektif hafızalarını koruyarak bugünlerini kuruyor ve geleceklerini planlıyor. Kolektif hafıza yardımıyla toplumsal beraberliğin korunması sağlanıyor. Avrupa ülkelerinde binlerce yer bu anlayışla korunuyor.
Zira kolektif hafıza hayatidir ve kolektif hafıza, mekânsal bileşenlerle ortaya çıkar. Yaşanan her olayın bir yeri vardır ve yersiz bir hatırlama çoklukla mümkün olmuyor. Bu niçinle hafızasız bırakma harekâtına itiraz edecek olan, evvela kentin sivil toplum örgütleri olmalı.