hayal ediyorum Aurelio De Laurentiis bir vizyonu olduğunu iddia ediyor: bir takım için iki antrenör, uluslararası maçlar için bir antrenör ve ulusal maçlar için bir antrenör. Çift görüyordu. O halde, bunları söyleyen kişinin tekrar dinledikten sonra “provokasyon” olarak tanımladığı şeylerden biri olduğu açıktır. Özellikle de bu sene üç koçla sahaya çıkan birinden geliyor bu. Bunu pekâlâ söyleyebilirdi Calzon şampiyonada, Garcia Şampiyonlar Ligi'nde ve Mazzarri İtalya Kupası'nda. Faktörlerin sırasını tersine çevirerek ürün belki de değişmiş olabilir. Ya da belki değil. Aylardır boşta dolaşıp geri vitese takmaya çalışan Lobotka ve Di Lorenzo'nun fikirlerini kesinlikle daha da karıştırırdı.
Yine de ikili bankı hayal etmek eğlenceli. Şenlikli adam ve hafta içi adamı. Doktor Allegri ve Bay Sarri, sadece bir ya da daha doğrusu iki isim vermek gerekirse. Büyük bir para israfı. Peki diziyi pazartesi günü, gidişat değiştiğinde mi yayınlamak istiyorsunuz? İki dokunuş, üçü arkada, dördü ortada, beş yok, emin misin? Tuhaf çiftleri düşünün: Inzaghi ve Inzaghi, Mourinho ve José. Kelime oyunları: Baronlar ve Seninle, Mandallar ve yeniden canlanan maestro Scala. Kıskançlık: Avrupa'da iyi, İtalya'da ise yavaş ilerleyen aynı takım. İşin kötüsü: Çarşamba ve Pazar günleri ev sahiplerini sıkan şey, başkalarının işleridir. Ben alanın değil, merkezin öne doğru manevra yapmasını istiyorum. Vlahoviç bu sadece bir puan alır. Açıkça koalisyon anlaşmaları: Meloni ve Salvini tipi. Elbette: onların benzer olduğunu, aynı inançlara, aynı kalıplara sahip olduğunu düşünüyorsunuz. Peki kopyayla ne yapacaksınız, onu çıkartmalarla mı değiştireceksiniz? Veya daha az önemli olan maçları vekile devredersiniz. Ve hangisi? Yılda elli tane az gibi görünüyordu. Otuz oyuncudan oluşan takımlar çok az bir ücret. Yüz oynayalım, altmış örelim. Amerikan futbolu gibi yapalım, her saha değişikliğinde bir takım çıkıyor, diğeri koçuyla birlikte giriyor. Beş oyuncu değişikliği, ardından yedi. İki piyasa seansı, ardından üç.
Pantolon futbolu: Her yerde ve her zaman oynayın. Hepimizin antrenör olduğu doğruysa bize bir takım verin, bu bizim hakkımızdır. Bu aynı zamanda istihdam krizine de bir yanıttır. İkili iş yerine, aynı şey için iki. Bunu düşün, kazan. Sancascianese'nin eski teknik direktörü değil, Çalışma Bakanı anlamına geliyordu. Futbolun yeniliğe ihtiyacı var ama var olanı çoğaltarak değil, yeniyi ekleyerek. Yani onu büyütmezsiniz, şişirirsiniz. Sonuçta, belki de her takım için iki başkana sahip olmak mantıklı bir fikir olabilir: Biri vizyon sahibi, diğeri ise doğru antrenörü seçip onu elinde tutan. Ama bu sadece bir provokasyondur.
Yine de ikili bankı hayal etmek eğlenceli. Şenlikli adam ve hafta içi adamı. Doktor Allegri ve Bay Sarri, sadece bir ya da daha doğrusu iki isim vermek gerekirse. Büyük bir para israfı. Peki diziyi pazartesi günü, gidişat değiştiğinde mi yayınlamak istiyorsunuz? İki dokunuş, üçü arkada, dördü ortada, beş yok, emin misin? Tuhaf çiftleri düşünün: Inzaghi ve Inzaghi, Mourinho ve José. Kelime oyunları: Baronlar ve Seninle, Mandallar ve yeniden canlanan maestro Scala. Kıskançlık: Avrupa'da iyi, İtalya'da ise yavaş ilerleyen aynı takım. İşin kötüsü: Çarşamba ve Pazar günleri ev sahiplerini sıkan şey, başkalarının işleridir. Ben alanın değil, merkezin öne doğru manevra yapmasını istiyorum. Vlahoviç bu sadece bir puan alır. Açıkça koalisyon anlaşmaları: Meloni ve Salvini tipi. Elbette: onların benzer olduğunu, aynı inançlara, aynı kalıplara sahip olduğunu düşünüyorsunuz. Peki kopyayla ne yapacaksınız, onu çıkartmalarla mı değiştireceksiniz? Veya daha az önemli olan maçları vekile devredersiniz. Ve hangisi? Yılda elli tane az gibi görünüyordu. Otuz oyuncudan oluşan takımlar çok az bir ücret. Yüz oynayalım, altmış örelim. Amerikan futbolu gibi yapalım, her saha değişikliğinde bir takım çıkıyor, diğeri koçuyla birlikte giriyor. Beş oyuncu değişikliği, ardından yedi. İki piyasa seansı, ardından üç.
Pantolon futbolu: Her yerde ve her zaman oynayın. Hepimizin antrenör olduğu doğruysa bize bir takım verin, bu bizim hakkımızdır. Bu aynı zamanda istihdam krizine de bir yanıttır. İkili iş yerine, aynı şey için iki. Bunu düşün, kazan. Sancascianese'nin eski teknik direktörü değil, Çalışma Bakanı anlamına geliyordu. Futbolun yeniliğe ihtiyacı var ama var olanı çoğaltarak değil, yeniyi ekleyerek. Yani onu büyütmezsiniz, şişirirsiniz. Sonuçta, belki de her takım için iki başkana sahip olmak mantıklı bir fikir olabilir: Biri vizyon sahibi, diğeri ise doğru antrenörü seçip onu elinde tutan. Ama bu sadece bir provokasyondur.