Birinci ve tek Kürtçe sokak röportajcısı işi bıraktı Jiyan Kara, birinci Kürtçe internet dizisi olan ‘Zarê me’ (Bizim çocuklar)’ı kardeşi Ömer Kara ile bir arada çekti. Dizi, İstanbul’a üniversite okumak için gelen bir küme Kürt öğrencinin öykülerine odaklanıyordu. Çok sevilen dizi, 3 kısım çekildikten daha sonra sponsor bulunamayınca ekonomik sıkıntılar niçiniyle bitti. Kara, “O periyodun kurallarına bakılırsa Kürtçe için bir unsur imza attık. Lakin devam ettiremedik. Bu yüzden ben de sahip çıkmadıkları için küstüm. Ticari bir tasamız yoktu. Tek maksat Kürtçenin popülaritesini yükseltmekti” diyor.
Birinci ve tek Kürtçe sokak röportajcısı Jiyan Kara, yaklaşık bir yıldır sokaklarda röportaj yapmıyor. Toplumsal medyada milyonlarca kişi tarafınca izlenen görüntüleri artık çekmiyor. Kara, bununla birlikte kendisine sponsor olacaklarını söylemiş oldukten daha sonra son anda ortada bırakan iş beşerlerine da kırgın. Bu yüzden “niçin bıraktın?” sorusuna, “Küstüm” karşılığını veriyor.
Kürtler tarafınca eğlenceli içerikler ürettiği, siyasi içerikler üretmediği sebebi öne sürülerek reaksiyon çekiyor. Türklerden ise Kürtçe konuştuğu için ataklara uğruyor. Tek kaygısının Kürtçeye hizmet olduğunu belirten Kara, “Benim en büyük siyasi duruşum Kürtçe yapıyor olmamdır. Bunu bir türlü anlatamıyorum. Irkçılar benim ne dediğimi anlasalar onlar da saldırmaz” diye özetliyor durumunu.
Lisanın ehemmiyetine de vurgu yapan Kara, Kürt cet kelamlarından şu örnekleri veriyor: “Ziman hestiyê pişta netewa ye (Dil milletlerin bel kemiğidir), Qetilkirina netewa ji ziman dest pê dike (Milletlerin yok edilmesi lisandan başlar), Dar li ser koka xwe, mirov li ser zimanê xwe şîn tabana (Ağaç kökü üzerinde, insan lisanı üzerinde yeşerir). Ben 7-8 yaşında Türkçe öğrenmiş bir çocuğum. Benim çocuğum da o denli olacak. Benim üzere düşünen insanların da çocukları Kürtçe görüntüler izlesin diye Kürtçe görüntüler çekeceğim”
Kürt sanatkarlarının hepsi üzere Kürt iş insanlarından sponsorluk bulma meselesini Kara da yaşıyor. Kara, “Kürt iş insanları sponsor olmaktan korkuyorlar. Devlet tarafınca soruşturma açılır diye. Lakin siyasi olmayan Kürtçe eğlenceli içerikler üretiyoruz. Korkmalarını gerektirecek hiç bir durum yok” diye de özetliyor.
Jiyan Kara beraberinde bir prensip de imza atmak istiyor. Şengal, Süleymaniye, Erbil ve Duhok’taki Kürtler ile Türkiye’deki Kürtler içinde bir köprü olacak bir projesi var. Siyasi kanallar üzerinden bir tanışma olduğu için, iki taraf içinde antipatik bir durum oluştuğu için bunu kırmak istiyor. Bu projesini hayata geçirmek için ise sponsor arayışında. Sponsor bulması halinde 25 kısımdan oluşacak çalışması için çabucak harekete geçecek.
‘ANLASALAR NE DEDİĞİMİ, SALDIRMAZLAR’
Jiyan Kara, sokakta Kürtçe röportaj görüntüleri çektiği sırada kelamlı ve fizikî akınlara maruz kaldı. Tekraren amaç gösterildiğine dikkat çeken Kara, şunları söylemiş oldu: “Sokakta Kürtçe konuşma çekimserliğini kırıyor ancak fazlaca zorlukları var doğal. Telegram’da faşistlerin kümeleri var. Benim bütün toplumsal medya hesaplarımı oraya atmışlardı. ‘Teröristtir ifşa edin, gördüğünüzde yerde vurun’ diyorlardı. Çok sayıda tehdit bildirileri aldım. kimi vakit sokakta ataklar oluyor. Ben bunları hiç bir vakit kamera önünde lisana getirmedim. Sokakta hem fizikî hem kelamlı hücumlara maruz kaldım. Kürtçe konuştuğum için polisler çekimlerimi engelliyordu. Bir sefer şiir okurken, geriden bir bana küfür ederek vurdu. Toplumsal medyada görüntülerim epey izlendiği için fazlaca dikkat çekmeye başladı. Yalnızca Kürtler değil, faşistler de izliyor. Anlasalar ne dediğimi o denli saldırmazlar. Çok eğlenceli görüntüler çekiyorum. kimi vakit komik bir şeyi anlatıyorum, bakıyorum adamlar bana vurmaya başlıyor sokak ortasında. İstiklal Caddesi’nde iki sefer başıma geldi. Kadıköy’de de başıma geldi.”
‘SALDIRILAR HIRSLANMAMI SAĞLIYOR’
“Peki bunlar Kürtçe konuştuğunu nasıl anlıyor?” sorusuna Kara, karşılaştığı ırkçı bir anısını anlattı: “Ben bir görüntümde, insanlara Kürtçe lisanında, Kürtçe bilip bilmediklerini sordum. Biri İngilizce nereli olduğumu sordu. Beni Arap ülkelerinden birinden geldiğimi sandı. Kürtçe deyince, sonlandı. ‘Burada Kürtçe konuşamazsın, burası Türkiye Cumhuriyeti’ dedi. Bu zihniyetteki bir beşere hiç bir şey anlatamazsın. Maniler beni daha epeyce kamçılıyor. Karşılaştığım tüm bu taarruzlar benim biraz daha hırslanmamı ve daha fazlaca Kürtçe içerik üretmemi sağlıyor. Olağan yaşanmamasını tercih ederim fakat beni motive de ediyor.”
‘İLK SEFER DİYARBAKIR’DA KENDİMİ FENOMEN ÜZERE HİSSETTİM’
“İnsanların bir beklentisi var. Lakin ben bunu karşılayabilecek ekonomik güce sahip değilim” diyen Kara, şunları söylemiş oldu:
“Kazanıyorum natürel lakin bir ayda 4 görüntü paylaşıyorum, 3 bin lira kazanıyordum. Fakat bu 4 görüntü çekmek için en az 6 bin lira para harcıyordum. Abone oluyorlar ancak bildirim zillerini açmadıkları için geç izliyorlar. Hepsi bildirimlerini açsa, attığım her görüntü trend olacak. Çok büyük para kazanacağım ve daha güzel işler yapacağım. Kimseye de gereksinimim olmayacak. Dünyadaki görüntü içeriklerini izleme oranına göre düşük oldukları için harcadığım paraları bile kazanamıyorum. Benim kitlem 18 ile 40 yaş ortası. Büyük bir kitlem, Irak, Türkiye, Almanya ve Fransa olarak görülüyor. İstatistiklere baktığımda ise dünyanın her yerinde hatırı sayılır bir takipçi kitlem var. Buralardan fazlaca hoş iletiler geliyor bana. Ben Diyarbakır’a gittiğimde, birinci kez orada kendimi fenomen üzere hissettim. Adım başı biri gelip fotoğraf çektiriyordu. Bu beni epey onore ediyordu. Beyoğlu’ndayken savaştan kaçan iki kişi bizim dükkana geldi. Afrin’den gelmişlerdi. Beni görür görmez sarıldılar. Teşekkür etmeye geldiklerini söylemiş olduler. Bende niye teşekkür etmek istediklerini sordum. ‘Bombardıman başlamıştı. Biz sığınağa girmiştik. Çok makus bir atmosfer vardı ve bir arkadaş senin görüntülerini telefonuna indirmişti. Gece bitene kadar biz o görüntüyü izledik. Bizi o psikolojiden kurtardın. Dış dünyada lisanımızla birlikte yaşadığımızı gösterdin’ dediler. Ne hissettiğimi anlatamam. ‘Baskêm hebûya, ezê bifiriyama’ (Kanatlarım olsaydı uçardım). Bu sırada dedim ki ne olursa olsun devam edeceğim dedim. Youtube görüntülerinden daha sonra binlerce ileti geliyor bana. Politik bir kanal olmadığı için insanlara sempatik geliyor. İstanbul’un her yerinde bir kafede, bir diskoda, ‘jiyaneke kurdewarî’ (Kurdi bir hayat tarzı) profilini oluşturmaya çalışıyorum. Bu insanlara epey cazip geliyor. Lisanın zenginliğinin farkına varıyoruz. Bu yalnızca beninle olacak bir şey değil, alternatifler çıkması gerekiyor. Kuzey’de bu formatta yapan birinci benim. Daha düzgün şeyler de yapılabilir.”
‘GÜNEY KÜRDİSTAN İLE KUZEY ORTASINDA BİR KÖPRÜ OLMAK İSTİYORUM’
Kara, yeni bir projesi olduğunu belirterek şöyleki anlattı: “Yüksek bütçeli bir iş. Güney Kürdistan’daki halkı ile Kuzey’deki halkı biraz daha kaynaştırmak istiyorum. Ortadaki bir köprü olmak istiyorum. Güney Kürdistan’daki Kürtlerin siyasi kanallar aracılığıyla tanıyoruz. Onlar da bizi bu kanallar aracılığıyla tanıyor. Siyasi kanallar aracılığıyla tanıyınca, ortamızda bir antipati oluştu. Ben bunu kırmak istiyorum. Birbirimizi sevmemiz lazım. Ben bağımsız bir medya gücüyüm. Benim görüntülerimi milyonlarca insan izliyor. Yalnızca YouTube değil, öbür toplumsal medya platformlarında benim görüntülerim viral oluyor. Hiç iddia bile edemediğim sayılar, 20-30 milyonlardan kelam ediyorum. Biz birebir halkız, kültürümüz birebir. Tek farkımız sonlar niçiniyle birbirimizi tanımıyoruz. Biz Şengal deyince akla ne geliyor? Siyasi uyuşmazlıklar, çatışmalar… Fakat Şengal’deki insanların bir hayatı var. Çok komik olanlar var. Çok misafirperverler. Çok değişik bir kültür ve muazzam bir coğrafyaları var. İşte ben bunları insanlara izletmek istiyorum. 25 kısım olacak. 12 kısım Güney Kürdistan’da, 13 kısım de kuzeyde olacak. 4 kişi sponsor olmak istedi. Benim kimseden bir beklentim yok. Kürt iş insanları kendileri geliyorlar. Lakin hiç bir ciddiyetleri yok. Kürdüz diyorlar, yurtseveriz diyorlar, sana sponsor olacağız diyorlar. O kelam orada kalıyor.”
‘SİYASET BENİM MERKEZİMDE DEĞİL’
Siyasi bir figür olmadığını belirten Kara kelamlarına şöyleki devam etti: “Türkler beni tanımadan terörist etiketi yapıştırıyor. Bir kısım Kürtler de siyasi içerik yapmadığım için kızıyorlar. Siyasi işler yapan binlerce kanal var. Her şeyimiz siyasi. Kürtçe tüm siyasi şeylerin üstünde bir lisan. Varsın Jiyan Kara siyasi içerik üretmesin, ne olacak? Acılarımız oluyor, cenazelerimiz oluyor, aşık oluyoruz, dans ediyoruz, sevişiyoruz. Ve bunları hepsini Kürtçe yapıyoruz. Bizim ömrümüzün odak noktasında siyaset yok. Sabah gözümü açtığımda kimi vakit ne yapmış diye Duvar’a bakıyorum, kimi vakit bakmıyorum. Zira siyaset benim merkezimde değil. Yaşamak zorunda olduğumuz bir ömrümüz var. Gelecek korkumuz var. Bir toplum ne yaşıyorsa biz de birebirini yaşıyoruz. Ben bunu bir türlü anlatamadım. Sen korkuyor musun diyorlar. İnsanların beni tanımadan fikir sahibi olmalarına üzülüyorum. Siyasi haberler yapmıyorum diye kimliksiz, onursuz düşünmeleri, benim Kürtçe yaptığı şeyi sahip çıkmamaları, üzüyor. Bana gelen bildiriler şu biçimde: Çocuklar sabah kahvaltısında seni izliyor. Mutfakta yemek yaparken seni izliyorum. Ben bunları yapmak istiyorum. İki sevgili kampa gittikleri vakit benim görüntülerimi açıp izlesinler istiyorum. Savaş bölgesinde yaşayanların izleyip o psikolojiden kurtulmalarını istiyorum. Bunun hiç bir tanımı yok. Bizim daha epey yolumuz var. Ben bu yolda bir basamak olduğumu düşünüyorum. Siyasi bir duruş takın diyorlar. Benim en büyük siyasi duruşum bu işi Kürtçe yapıyor olmamdır. Zarok Tv her neyse, Jiyan Kara da odur. Ben en az onlar kadar pakım ve onurlu bir duruşum var. Lisanımız her yerde yasaklanıyor, biz bir alternatifiz. Benden slogan beklemesinler. Beni anlamadan sen teröristsin diyenlere ve senin siyasi bir duruşun var mı yok mu diye soranlara da söylüyorum. Benim siyasi duruşum dilim ve kültürümdür. Bana bakılırsa en büyük siyasi duruş budur. Kürtçe şöyleki atasözleri var. Ziman hestiyê pişta netewa ye (Dil milletlerin bel kemiğidir), Qetilkirina netewa ji ziman dest pê dike (Milletlerin yok edilmesi lisandan başlar), Dar li ser koka xwe, mirov li ser zimanê xwe şîn tabana ‘Ağaç kökü üzerinde, insan lisanı üzerinde yeşerir). Ben 7-8 yaşında Türkçe öğrenmiş bir çocuğum. Benim çocuğumda o denli olacak. Benim üzere düşünen insanların da çocukları Kürtçe görüntüler izlesin diye Kürtçe görüntüler çekeceğim”
‘SPONSOR BULSAM, ÇOK SAĞLAM BAŞLAYACAĞIM’
Kürt iş beşerlerine seslenen Kara, kendisine dayanak verilmesi halinde güç durumda kalmayacaklarını, endişelenmelerini sağlayacak siyasi açıklamalar yapmadığını, bu yüzden kendisine rahatlıkla sponsor olabileceklerini söylemiş oldu. Kara kelamlarını şöyleki noktaladı: “Ne vakit başlayacaksın? Param olunca. Ben bana yardımcı olabilecek kimseyi aramıyorum. Kürdistan’da ya da burada, reklamını yapacağım, sponsor olabilecek birini bekliyorum. Korkmalarına gerek yok zira siyasi bir şey yapmıyorum. Eğlenceli içerikler yapıyorum. Ben o kadar korkulacak bir adam değilim. Oportünist biri değilim. Benim bir kimliğim, bir duruşum var. Ben videolarımda slogan atmıyorum diye bana etiket yapıştırmak kimsenin haddine değil. Bu baştan çıkmalarını istiyorum. Sponsor bulsam fazlaca sağlam başlayacağım. Kendime de güveniyorum. Çok hoş işler yapacağım. Çok iddialıyım. Daha evvel yapılmamış bir şeyi yapacağım.”
Birinci ve tek Kürtçe sokak röportajcısı Jiyan Kara, yaklaşık bir yıldır sokaklarda röportaj yapmıyor. Toplumsal medyada milyonlarca kişi tarafınca izlenen görüntüleri artık çekmiyor. Kara, bununla birlikte kendisine sponsor olacaklarını söylemiş oldukten daha sonra son anda ortada bırakan iş beşerlerine da kırgın. Bu yüzden “niçin bıraktın?” sorusuna, “Küstüm” karşılığını veriyor.
Kürtler tarafınca eğlenceli içerikler ürettiği, siyasi içerikler üretmediği sebebi öne sürülerek reaksiyon çekiyor. Türklerden ise Kürtçe konuştuğu için ataklara uğruyor. Tek kaygısının Kürtçeye hizmet olduğunu belirten Kara, “Benim en büyük siyasi duruşum Kürtçe yapıyor olmamdır. Bunu bir türlü anlatamıyorum. Irkçılar benim ne dediğimi anlasalar onlar da saldırmaz” diye özetliyor durumunu.
Lisanın ehemmiyetine de vurgu yapan Kara, Kürt cet kelamlarından şu örnekleri veriyor: “Ziman hestiyê pişta netewa ye (Dil milletlerin bel kemiğidir), Qetilkirina netewa ji ziman dest pê dike (Milletlerin yok edilmesi lisandan başlar), Dar li ser koka xwe, mirov li ser zimanê xwe şîn tabana (Ağaç kökü üzerinde, insan lisanı üzerinde yeşerir). Ben 7-8 yaşında Türkçe öğrenmiş bir çocuğum. Benim çocuğum da o denli olacak. Benim üzere düşünen insanların da çocukları Kürtçe görüntüler izlesin diye Kürtçe görüntüler çekeceğim”
Kürt sanatkarlarının hepsi üzere Kürt iş insanlarından sponsorluk bulma meselesini Kara da yaşıyor. Kara, “Kürt iş insanları sponsor olmaktan korkuyorlar. Devlet tarafınca soruşturma açılır diye. Lakin siyasi olmayan Kürtçe eğlenceli içerikler üretiyoruz. Korkmalarını gerektirecek hiç bir durum yok” diye de özetliyor.
Jiyan Kara beraberinde bir prensip de imza atmak istiyor. Şengal, Süleymaniye, Erbil ve Duhok’taki Kürtler ile Türkiye’deki Kürtler içinde bir köprü olacak bir projesi var. Siyasi kanallar üzerinden bir tanışma olduğu için, iki taraf içinde antipatik bir durum oluştuğu için bunu kırmak istiyor. Bu projesini hayata geçirmek için ise sponsor arayışında. Sponsor bulması halinde 25 kısımdan oluşacak çalışması için çabucak harekete geçecek.
‘ANLASALAR NE DEDİĞİMİ, SALDIRMAZLAR’
Jiyan Kara, sokakta Kürtçe röportaj görüntüleri çektiği sırada kelamlı ve fizikî akınlara maruz kaldı. Tekraren amaç gösterildiğine dikkat çeken Kara, şunları söylemiş oldu: “Sokakta Kürtçe konuşma çekimserliğini kırıyor ancak fazlaca zorlukları var doğal. Telegram’da faşistlerin kümeleri var. Benim bütün toplumsal medya hesaplarımı oraya atmışlardı. ‘Teröristtir ifşa edin, gördüğünüzde yerde vurun’ diyorlardı. Çok sayıda tehdit bildirileri aldım. kimi vakit sokakta ataklar oluyor. Ben bunları hiç bir vakit kamera önünde lisana getirmedim. Sokakta hem fizikî hem kelamlı hücumlara maruz kaldım. Kürtçe konuştuğum için polisler çekimlerimi engelliyordu. Bir sefer şiir okurken, geriden bir bana küfür ederek vurdu. Toplumsal medyada görüntülerim epey izlendiği için fazlaca dikkat çekmeye başladı. Yalnızca Kürtler değil, faşistler de izliyor. Anlasalar ne dediğimi o denli saldırmazlar. Çok eğlenceli görüntüler çekiyorum. kimi vakit komik bir şeyi anlatıyorum, bakıyorum adamlar bana vurmaya başlıyor sokak ortasında. İstiklal Caddesi’nde iki sefer başıma geldi. Kadıköy’de de başıma geldi.”
‘SALDIRILAR HIRSLANMAMI SAĞLIYOR’
“Peki bunlar Kürtçe konuştuğunu nasıl anlıyor?” sorusuna Kara, karşılaştığı ırkçı bir anısını anlattı: “Ben bir görüntümde, insanlara Kürtçe lisanında, Kürtçe bilip bilmediklerini sordum. Biri İngilizce nereli olduğumu sordu. Beni Arap ülkelerinden birinden geldiğimi sandı. Kürtçe deyince, sonlandı. ‘Burada Kürtçe konuşamazsın, burası Türkiye Cumhuriyeti’ dedi. Bu zihniyetteki bir beşere hiç bir şey anlatamazsın. Maniler beni daha epeyce kamçılıyor. Karşılaştığım tüm bu taarruzlar benim biraz daha hırslanmamı ve daha fazlaca Kürtçe içerik üretmemi sağlıyor. Olağan yaşanmamasını tercih ederim fakat beni motive de ediyor.”
‘İLK SEFER DİYARBAKIR’DA KENDİMİ FENOMEN ÜZERE HİSSETTİM’
“İnsanların bir beklentisi var. Lakin ben bunu karşılayabilecek ekonomik güce sahip değilim” diyen Kara, şunları söylemiş oldu:
“Kazanıyorum natürel lakin bir ayda 4 görüntü paylaşıyorum, 3 bin lira kazanıyordum. Fakat bu 4 görüntü çekmek için en az 6 bin lira para harcıyordum. Abone oluyorlar ancak bildirim zillerini açmadıkları için geç izliyorlar. Hepsi bildirimlerini açsa, attığım her görüntü trend olacak. Çok büyük para kazanacağım ve daha güzel işler yapacağım. Kimseye de gereksinimim olmayacak. Dünyadaki görüntü içeriklerini izleme oranına göre düşük oldukları için harcadığım paraları bile kazanamıyorum. Benim kitlem 18 ile 40 yaş ortası. Büyük bir kitlem, Irak, Türkiye, Almanya ve Fransa olarak görülüyor. İstatistiklere baktığımda ise dünyanın her yerinde hatırı sayılır bir takipçi kitlem var. Buralardan fazlaca hoş iletiler geliyor bana. Ben Diyarbakır’a gittiğimde, birinci kez orada kendimi fenomen üzere hissettim. Adım başı biri gelip fotoğraf çektiriyordu. Bu beni epey onore ediyordu. Beyoğlu’ndayken savaştan kaçan iki kişi bizim dükkana geldi. Afrin’den gelmişlerdi. Beni görür görmez sarıldılar. Teşekkür etmeye geldiklerini söylemiş olduler. Bende niye teşekkür etmek istediklerini sordum. ‘Bombardıman başlamıştı. Biz sığınağa girmiştik. Çok makus bir atmosfer vardı ve bir arkadaş senin görüntülerini telefonuna indirmişti. Gece bitene kadar biz o görüntüyü izledik. Bizi o psikolojiden kurtardın. Dış dünyada lisanımızla birlikte yaşadığımızı gösterdin’ dediler. Ne hissettiğimi anlatamam. ‘Baskêm hebûya, ezê bifiriyama’ (Kanatlarım olsaydı uçardım). Bu sırada dedim ki ne olursa olsun devam edeceğim dedim. Youtube görüntülerinden daha sonra binlerce ileti geliyor bana. Politik bir kanal olmadığı için insanlara sempatik geliyor. İstanbul’un her yerinde bir kafede, bir diskoda, ‘jiyaneke kurdewarî’ (Kurdi bir hayat tarzı) profilini oluşturmaya çalışıyorum. Bu insanlara epey cazip geliyor. Lisanın zenginliğinin farkına varıyoruz. Bu yalnızca beninle olacak bir şey değil, alternatifler çıkması gerekiyor. Kuzey’de bu formatta yapan birinci benim. Daha düzgün şeyler de yapılabilir.”
‘GÜNEY KÜRDİSTAN İLE KUZEY ORTASINDA BİR KÖPRÜ OLMAK İSTİYORUM’
Kara, yeni bir projesi olduğunu belirterek şöyleki anlattı: “Yüksek bütçeli bir iş. Güney Kürdistan’daki halkı ile Kuzey’deki halkı biraz daha kaynaştırmak istiyorum. Ortadaki bir köprü olmak istiyorum. Güney Kürdistan’daki Kürtlerin siyasi kanallar aracılığıyla tanıyoruz. Onlar da bizi bu kanallar aracılığıyla tanıyor. Siyasi kanallar aracılığıyla tanıyınca, ortamızda bir antipati oluştu. Ben bunu kırmak istiyorum. Birbirimizi sevmemiz lazım. Ben bağımsız bir medya gücüyüm. Benim görüntülerimi milyonlarca insan izliyor. Yalnızca YouTube değil, öbür toplumsal medya platformlarında benim görüntülerim viral oluyor. Hiç iddia bile edemediğim sayılar, 20-30 milyonlardan kelam ediyorum. Biz birebir halkız, kültürümüz birebir. Tek farkımız sonlar niçiniyle birbirimizi tanımıyoruz. Biz Şengal deyince akla ne geliyor? Siyasi uyuşmazlıklar, çatışmalar… Fakat Şengal’deki insanların bir hayatı var. Çok komik olanlar var. Çok misafirperverler. Çok değişik bir kültür ve muazzam bir coğrafyaları var. İşte ben bunları insanlara izletmek istiyorum. 25 kısım olacak. 12 kısım Güney Kürdistan’da, 13 kısım de kuzeyde olacak. 4 kişi sponsor olmak istedi. Benim kimseden bir beklentim yok. Kürt iş insanları kendileri geliyorlar. Lakin hiç bir ciddiyetleri yok. Kürdüz diyorlar, yurtseveriz diyorlar, sana sponsor olacağız diyorlar. O kelam orada kalıyor.”
‘SİYASET BENİM MERKEZİMDE DEĞİL’
Siyasi bir figür olmadığını belirten Kara kelamlarına şöyleki devam etti: “Türkler beni tanımadan terörist etiketi yapıştırıyor. Bir kısım Kürtler de siyasi içerik yapmadığım için kızıyorlar. Siyasi işler yapan binlerce kanal var. Her şeyimiz siyasi. Kürtçe tüm siyasi şeylerin üstünde bir lisan. Varsın Jiyan Kara siyasi içerik üretmesin, ne olacak? Acılarımız oluyor, cenazelerimiz oluyor, aşık oluyoruz, dans ediyoruz, sevişiyoruz. Ve bunları hepsini Kürtçe yapıyoruz. Bizim ömrümüzün odak noktasında siyaset yok. Sabah gözümü açtığımda kimi vakit ne yapmış diye Duvar’a bakıyorum, kimi vakit bakmıyorum. Zira siyaset benim merkezimde değil. Yaşamak zorunda olduğumuz bir ömrümüz var. Gelecek korkumuz var. Bir toplum ne yaşıyorsa biz de birebirini yaşıyoruz. Ben bunu bir türlü anlatamadım. Sen korkuyor musun diyorlar. İnsanların beni tanımadan fikir sahibi olmalarına üzülüyorum. Siyasi haberler yapmıyorum diye kimliksiz, onursuz düşünmeleri, benim Kürtçe yaptığı şeyi sahip çıkmamaları, üzüyor. Bana gelen bildiriler şu biçimde: Çocuklar sabah kahvaltısında seni izliyor. Mutfakta yemek yaparken seni izliyorum. Ben bunları yapmak istiyorum. İki sevgili kampa gittikleri vakit benim görüntülerimi açıp izlesinler istiyorum. Savaş bölgesinde yaşayanların izleyip o psikolojiden kurtulmalarını istiyorum. Bunun hiç bir tanımı yok. Bizim daha epey yolumuz var. Ben bu yolda bir basamak olduğumu düşünüyorum. Siyasi bir duruş takın diyorlar. Benim en büyük siyasi duruşum bu işi Kürtçe yapıyor olmamdır. Zarok Tv her neyse, Jiyan Kara da odur. Ben en az onlar kadar pakım ve onurlu bir duruşum var. Lisanımız her yerde yasaklanıyor, biz bir alternatifiz. Benden slogan beklemesinler. Beni anlamadan sen teröristsin diyenlere ve senin siyasi bir duruşun var mı yok mu diye soranlara da söylüyorum. Benim siyasi duruşum dilim ve kültürümdür. Bana bakılırsa en büyük siyasi duruş budur. Kürtçe şöyleki atasözleri var. Ziman hestiyê pişta netewa ye (Dil milletlerin bel kemiğidir), Qetilkirina netewa ji ziman dest pê dike (Milletlerin yok edilmesi lisandan başlar), Dar li ser koka xwe, mirov li ser zimanê xwe şîn tabana ‘Ağaç kökü üzerinde, insan lisanı üzerinde yeşerir). Ben 7-8 yaşında Türkçe öğrenmiş bir çocuğum. Benim çocuğumda o denli olacak. Benim üzere düşünen insanların da çocukları Kürtçe görüntüler izlesin diye Kürtçe görüntüler çekeceğim”
‘SPONSOR BULSAM, ÇOK SAĞLAM BAŞLAYACAĞIM’
Kürt iş beşerlerine seslenen Kara, kendisine dayanak verilmesi halinde güç durumda kalmayacaklarını, endişelenmelerini sağlayacak siyasi açıklamalar yapmadığını, bu yüzden kendisine rahatlıkla sponsor olabileceklerini söylemiş oldu. Kara kelamlarını şöyleki noktaladı: “Ne vakit başlayacaksın? Param olunca. Ben bana yardımcı olabilecek kimseyi aramıyorum. Kürdistan’da ya da burada, reklamını yapacağım, sponsor olabilecek birini bekliyorum. Korkmalarına gerek yok zira siyasi bir şey yapmıyorum. Eğlenceli içerikler yapıyorum. Ben o kadar korkulacak bir adam değilim. Oportünist biri değilim. Benim bir kimliğim, bir duruşum var. Ben videolarımda slogan atmıyorum diye bana etiket yapıştırmak kimsenin haddine değil. Bu baştan çıkmalarını istiyorum. Sponsor bulsam fazlaca sağlam başlayacağım. Kendime de güveniyorum. Çok hoş işler yapacağım. Çok iddialıyım. Daha evvel yapılmamış bir şeyi yapacağım.”