Belediye Başkanı Adams’ın fareleri var. Curtis Sliwa’nın kedileri var. Ne ters gidebilir?
Bay Adams, Bay Sliwa’nın teklifini sahte bir ciddiyetle ele alıyor gibiydi. Bay Sliwa’nın yardımını memnuniyetle karşılayacağını önerdi, onu kasabanın yeni fare çarı ya da belki bir stajyer olarak işe alabileceğini ima etti ve ardından insanların kasabanın fare sorununu “Tom ve Jerry” olarak görmediğini söyledi. tedavi etmelidir. Karikatür.
Çarşamba öğleden sonra, belediye başkanının konağının önü birkaç yaprak, başıboş bir pamuklu çubuk ve bazı atılmış kağıtlar dışında oldukça temiz görünüyordu.
Bir komşu, asıl sorunun Bay Adams’ın mülkü olmadığını, çarşamba günü sıçan pisliklerinin ve kaynağı belirlenemeyen hayvan kemiklerinin bol olduğu görünen hemen yan taraftaki mülk olduğunu öne sürdü. Bu yıl şimdiye kadar, bu mülk fareleri kontrol edemediği için iki mahkeme celbi aldı. Sıçan kontrol çabalarına yaklaşık 7.000 $ harcadığını iddia eden Bay Adams’ın mülkü şimdi üç tane aldı.
Bay Adam’ın mülkünün birkaç kapı aşağısında yaşayan 40 yaşındaki mimar Sara Azizian, yabani kedilerin şimdiden mahallede devriye gezdiğini ve fare popülasyonu üzerinde çok az etkisinin olduğunu söyledi.
“Arka bahçede vahşi kedilerim var” dedi. “Onları besliyorum. Yola çıkmaya bile tenezzül etmiyorlar. Sokakta farelere bile bakamıyorsunuz. Dürüst olmak gerekirse bu çılgınca. Şehrin çöp imhasına para yatırması gerekiyor. Bunun dışında hiçbir şey sorunu çözemez.”
Kent ekolojistleri aynı fikirde olacaktır.
Fordham Üniversitesi’nde misafir araştırmacı olan Michael H. Parsons, “Kediler kolay avı tercih eder, riskli değil ve potansiyel olarak ölümcül avı tercih eder” diye yazdı ve fare popülasyonlarını kontrol etmek için kedi kullanmanın etkisizliğine dair bir makale yazdı.
doktor Parsons, fareleri “savaşta sertleştirilmiş”, “inanılmaz derecede çevik” ve kedilere karşı kendilerini tutabilecek kapasiteden daha fazlası olarak tanımladı.
“Ve bu yorumlar kedileri seven birinden geliyor” diye ekledi.
William K Rashbaum raporlamaya katkıda bulundu.
Bay Adams, Bay Sliwa’nın teklifini sahte bir ciddiyetle ele alıyor gibiydi. Bay Sliwa’nın yardımını memnuniyetle karşılayacağını önerdi, onu kasabanın yeni fare çarı ya da belki bir stajyer olarak işe alabileceğini ima etti ve ardından insanların kasabanın fare sorununu “Tom ve Jerry” olarak görmediğini söyledi. tedavi etmelidir. Karikatür.
Çarşamba öğleden sonra, belediye başkanının konağının önü birkaç yaprak, başıboş bir pamuklu çubuk ve bazı atılmış kağıtlar dışında oldukça temiz görünüyordu.
Bir komşu, asıl sorunun Bay Adams’ın mülkü olmadığını, çarşamba günü sıçan pisliklerinin ve kaynağı belirlenemeyen hayvan kemiklerinin bol olduğu görünen hemen yan taraftaki mülk olduğunu öne sürdü. Bu yıl şimdiye kadar, bu mülk fareleri kontrol edemediği için iki mahkeme celbi aldı. Sıçan kontrol çabalarına yaklaşık 7.000 $ harcadığını iddia eden Bay Adams’ın mülkü şimdi üç tane aldı.
Bay Adam’ın mülkünün birkaç kapı aşağısında yaşayan 40 yaşındaki mimar Sara Azizian, yabani kedilerin şimdiden mahallede devriye gezdiğini ve fare popülasyonu üzerinde çok az etkisinin olduğunu söyledi.
“Arka bahçede vahşi kedilerim var” dedi. “Onları besliyorum. Yola çıkmaya bile tenezzül etmiyorlar. Sokakta farelere bile bakamıyorsunuz. Dürüst olmak gerekirse bu çılgınca. Şehrin çöp imhasına para yatırması gerekiyor. Bunun dışında hiçbir şey sorunu çözemez.”
Kent ekolojistleri aynı fikirde olacaktır.
Fordham Üniversitesi’nde misafir araştırmacı olan Michael H. Parsons, “Kediler kolay avı tercih eder, riskli değil ve potansiyel olarak ölümcül avı tercih eder” diye yazdı ve fare popülasyonlarını kontrol etmek için kedi kullanmanın etkisizliğine dair bir makale yazdı.
doktor Parsons, fareleri “savaşta sertleştirilmiş”, “inanılmaz derecede çevik” ve kedilere karşı kendilerini tutabilecek kapasiteden daha fazlası olarak tanımladı.
“Ve bu yorumlar kedileri seven birinden geliyor” diye ekledi.
William K Rashbaum raporlamaya katkıda bulundu.